Τα 60 «αφεντικά» της ρακέτας

 Η αλήθεια είναι πως τα ατελείωτα εκατομμύρια που κυκλοφορούν στον γαλαξία της ρακέτας, θα μπορούσαν να συγκριθούν μόνο με τον, εξίσου ξεχωριστό, πλανήτη της Φόρμουλα 1. Σε κανένα άλλο άθλημα, χόμπι ή σπορ δεν συγκεντρώνονται τόσα πολλά χρήματα όσα στον, ελιτίστικο κόσμο του τένις. Αναπόφευκτο να γεννάται το καίριο ερώτημα: από πού προέρχονται και, στην τελική ποιος ή ποιοι το χρηματοδοτούν με τέτοιο ζήλο και πάθος;

 Στο εκάστοτε, ηλιακό του έτους το τένις περιστρέφεται γύρω από εφτά, που για λόγους εύκολης κατανόησης θ’ αποκαλέσουμε «κατηγορίες». Τα τέσσερα μεγάλα τουρνουά του Grand Slam: Μελβούρνη, Παρίσι, Ουίμπλεντον, Νέα Υόρκη. Τα τουρνουά της Itf (International Tennis Federation). Της Atp (Association of Tennis Professionals). Και της Wta (Women’s Tennis Association).

 Ανεξάρτητα από το κυρίως μενού των Grand Slam, ανά εβδομάδα και σε κάθε γωνιά του πλανήτη διοργανώνονται τουλάχιστον 60 ακόμη τουρνουά. Από τα μικρότερα Atp 250, που εξασφαλίζουν στον νικητή 250 θέσεις στο παγκόσμιο ranking, συν ένα χρηματικό έπαθλο που κυμαίνεται μεταξύ των 50 και των 100.000 δολαρίων. Τα μικρομεσαία Atp 500, που σημαίνουν 500 επιπλέον θέσεις στο ranking, συν χρηματικό έπαθλο μεταξύ των 250 έως τις 400.000 δολάρια. Και τα χρυσοφόρα Atp Masters 1000 που εξασφαλίζουν στον νικητή τουλάχιστον 1εκ. δολάρια.

 Για να συγκεντρωθούν όμως, όλα αυτά χρήματα πολλές φορές δεν αρκεί και δεν φτάνει μόνο οι χορηγοί να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Οπότε από το 1972, τη χρονιά που η Atp ιδρύθηκε, αρχικά ως συνδικαλιστικό όργανο για την προστασία των συμφερόντων των τενιστών η ίδια η Ένωση κρίνει και αναλόγως «μοιράζει» τις άδειες διεξαγωγής και διοργάνωσης των τουρνουά στον ιδιώτη που θα προσφέρει τα περισσότερα.

 Η καθεαυτού άδεια, σαν «άδεια» στοιχίζει 150 με 300.000 δολάρια και έχει διάρκεια «ζωής» ή ισχύος που κυμαίνεται μεταξύ των 10 και των 30 χρόνων. Από κει και πέρα όμως, ο όποιος ιδιώτης είναι υπεύθυνος τόσο ως προς την ανεύρεση χορηγών, όσο ως προς την εξασφάλιση μίας άρτιας διαμονής, τη συντήρηση ή τη συνεχή καλυτέρευση των αθλητικών εγκαταστάσεων.

 Για ν’ αποκτήσουμε μία ιδέα του μεγέθους και της οικονομικής αξίας μπορεί να έχει ένα, μεγάλο τουρνουά τένις αρκεί να φέρουμε τα εξής παραδείγματα. Το Masters 1000 του Μαϊάμι και το αντίστοιχο της Μαδρίτης πουλήθηκαν πρόσφατα «πακέτο» από την Img (του ομίλου Endeavor), στην «Holding Mari» έναντι 1δις δολαρίων.

 Είναι η «μαμά» εταιρία δεκάδων ακόμη, παγκόσμιων κολοσσών (Red Bird, Tko, Apollo Global Management, Qatar Investment Authority), κάτω από την ομπρέλα της οποίας βρίσκονται και μικρομέτοχοι όπως ο ιδιοκτήτης των Miami Dolphins, Στίβεν Ρος ή οι μπασκετμπολίστες, Λούκα Ντόντσιτς, Άντονι Έντουαρντς και Σαμπρίνα Ιονέσκου.

 Άλλα παραδείγματα: το καλοκαίρι, για την ανακαίνιση των χώρων του Masters 1000 του Σινσινάτι (που από το ’22 ανήκει στον δισεκατομμυριούχο Μπεν Ναβάρο, πατέρα της Έμμα, Νο 15 του ranking Wta) χρειάστηκαν 260εκ. δολάρια. Ενώ το ’09, ο Λάρι Έλισον, ιδρυτής της «Oracle», και σύμφωνα με το Bloomberg ο δεύτερος πλουσιότερος, μετά τον Έλον Μασκ άνθρωπος του πλανήτη είχε ξοδέψει 250εκ. δολάρια για να σώσει και ν’ αναστήσει το ιστορικό «Indian Wells».

 Τους Αμερικανούς μεγιστάνες δεν ήταν δυνατόν να μην «κοντράρουν», κάποια στιγμή και οι αντίστοιχοι Σαουδάραβες που μέσω του Pif (Public Investment Fund), του βασιλικού ταμείου επένδυσαν 2.5 δις δολάρια για να εξασφαλίσουν στο νέο καλεντάρι της Atp ένα ολοκαίνουργιο Masters 1000 που θα γίνει τον Φεβρουάριο στο Ριάντ.

 Απώτερος, όσο απαγορευμένο για την ώρα στόχος τους είναι η «επίθεση» και σ’ ένα από τα τέσσερα Grand Slam η διαχείριση και εκμετάλλευση  των οποίων ανήκουν στην Αυστραλιανή, τη γαλλική, την αμερικανική Ομοσπονδία τένις, όπως στο θρυλικό, όσο ιστορικό όμιλο All England Lawn Tennis Club του Ουίμπλεντον. Η αρχική απάντηση και των 4 ήταν εξ’ αρχής αρνητική. Ποτέ όμως, μη λες ποτέ εάν πέσει στο τραπέζι η σωστή, σε πετροδολάρια μιλώντας προσφορά…