Και όλα αυτά ραγδαίως και επικινδύνως. Η πράσινη φανέλα από μόνη της δεν είναι δηλωτική της τωρινής αξίας του, αλλά ενός παρελθόντος που δεν φαίνεται ικανό να τον σώσει από τα χειρότερα που έρχονται.

Από τον τελευταίο στόχο που του είχε μείνει να κυνηγάει, τα πλέι οφ, φαίνεται πως θα περιοριστεί να αποτρέψει την ταπεινωτική συμμετοχή στα πλέι άουτ και γενικότερα θα πρέπει πλέον να μάθει να ζει με τις κραυγαλέες ελλείψεις του και με τις αντοχές των οπαδών του που σώνονται ημέρα την ημέρα.

Η χθεσινή «σκληρή» ήττα από τον Αρη στο 89' από τον Κοέλιο φανερώνει ανάγλυφα την έκταση του προβλήματος που υπάρχει εντός του Παναθηναϊκού. Πρόβλημα κυρίως ταυτότητας. Οταν οι «πράσινοι» πηγαίνουν στο «Κλ. Βικελίδης» με σκοπό να κρατήσουν τα νώτα τους και να μη δεχθούν γκολ και όχι με τον αέρα του «μεγάλου», τότε μάλλον υπάρχει θέμα. Οταν δεν παράγει ποδόσφαιρο συνολικά, αλλά περιμένει από τον Μαυρία που όταν μπήκε έδωσε ώθηση ή τον Βιτόλο που χθες (παρά το βλακώδες λάθος του στο πέναλτι) ήταν παντού και κάλυψε μπόλικες τρύπες, τότε, συγγνώμη, αλλά όλη η κουβέντα για τις τακτικές ικανότητες του Φάμπρι είναι τρίχες κατσαρές.

Ο ΠΑΟ δεν μπορεί και δεν θα μπορεί για αρκετό καιρό, τουλάχιστον όχι με τη συγκεκριμένη μορφή της ομάδας σε όλα τα επίπεδα. Είναι πλέον μια ομάδα της σειράς που όχι μόνο δεν φοβίζει, αλλά αντιθέτως φοβάται τον ίσκιο της.

Ο Αρης έπαιξε τα ρέστα του και αν ο Αγκάνθο είχε εκτελέσει σωστά το πέναλτι ενδεχόμενα να έπαιρνε ένα λιγότερο αγχωτικό τρίποντο. Τουλάχιστον, όμως, είχε διάθεση να παίξει μπάλα, να βρει χώρους, να κάνει φάσεις. Ηταν φανερό πως στόχος του δεν ήταν να «κλέψει» τη νίκη ή να προσποιηθεί ότι παίζει μπάλα, αλλά να βγει στα ίσα. Σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό, που ενδιαφέρθηκε σφόδρα για τη μετατροπή του ποδοσφαίρου σε θέατρο σκιών.

Πηγή:Goal

Άρης Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Superleague SPORTS