Ντελίριο στο Λονδίνο για τον δικό μας "Ange" - Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η φετινή Τόττεναμ;

 Μέχρι και οι φίλαθλοι των «Spurs», άναυδοι και άφωνοι, κάθε τόσο… τσιμπιούνται μεταξύ τους για να συνειδητοποιήσουν εάν ονειρεύονται ή εάν είναι στ’ αλήθεια ξύπνιοι. Και με το δίκιο τους, γιατί την τελευταία φορά που η Τόττεναμ βρέθηκε μόνη, πρώτη και κυρίως αήττητη, στην κορυφή του αγγλικού πρωταθλήματος ήταν το μακρινό 1961: χρονιά του 2^ου και τελευταίου της τίτλου, όταν οι περισσότεροι απ’ αυτούς ήταν ακόμη αγέννητοι.

 Πίσω από τη μεταμόρφωση της ομάδας, που μαζί με την (προ Αρσέν Βενγκέρ εποχής), Άρσεναλ έπαιζε παραδοσιακά το χειρότερο και πλέον βαρετό ποδόσφαιρο του Νησιού βρίσκονται το χέρι, η πείρα, οι μέθοδοι του Έλληνο- Αυστραλού προπονητή, Άγγελου Ποστέκογλου. Απλά «Ange» για τους Άγγλους, του πρώτου ξένου μάνατζερ στην Ιστορία της Premier League που κατέκτησε επί δύο συνεχόμενους μήνες τον τίτλο του «προπονητή του μήνα»: μία άτυπη, αλλά πολύ σημαντική αναγνώριση γιατί προκύπτει από τις προτιμήσεις των υπόλοιπων συναδέλφων του που, μετά τον Αύγουστο τον ξανά έχρισαν «βασιλιά και του Σεπτεμβρίου», μπροστά από τους Αρτέτα (Άρσεναλ), Έμερι (Άστον Βίλλα), Χάου (Νιουκάσλ).

 Ο τελευταίος που κατέκτησε τον τίτλο του «προπονητή του μήνα», όχι όμως επί δύο συνεχόμενους μήνες ήταν την περίοδο 2019-’20 ο Γερμανός Γιούργκεν Κλοπ και ειρωνεία της τύχης, εκείνη τη χρονιά η Λίβερπουλ κατέκτησε το πρωτάθλημα. «Είναι ένας καλός οιωνός για την Τόττεναμ, είπε με σεμνότητα ο Ποστέκογλου, γέννημα- θρέμμα, πριν από 58 χρόνια της Νέας Φιλαδέλφιας. Ευχαριστώ τους συναδέλφους, αλλά νιώθω ότι βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή και έχουμε μπροστά μας πολλή, μα πολλή δουλειά».

 

 Για την ώρα πάντως, ο άνθρωπος που κάποτε απολύθηκε ως αποτυχημένος από την Παναχαϊκή, που οδήγησε την εθνική Αυστραλίας σ’ ένα Μουντιάλ κατακτώντας ύστερα τρόπαια στην Ιαπωνία, αλλά και το περυσινό «treble» με τη Σέλτικ, σεμνότητα ή όχι απολαμβάνει, με 7 νίκες και δύο ισοπαλίες σε εννέα παιχνίδια την κορυφή της Premier με 23 βαθμούς, δύο περισσότερους από την, έως σήμερα καλύτερη εκκίνηση που είχαν ο Μάικ Ουόκερ, το ’93 με την Νόργουϊτς και ο Χούους Χίντινκ, το ’15 με την Τσέλσι. Με 21 ακολουθούν η Μάντσεστερ Σίτι, ήδη όμως με δύο ήττες μαζί με την, επίσης αήττητη, αλλά με τρεις ισοπαλίες Άρσεναλ.

 Για τους Άγγλους ποδοσφαιρολόγους, τα εύσημα για την μεταμόρφωση της φετινής Τόττεναμ πάνε αποκλειστικά και μόνο στην ικανότητα του προπονητή ν’ αποφορτίσει, κυρίως ν’ αποδραματοποιήσει ένα πληγωμένο, από τη φυγή του Χάρι Κέιν περιβάλλον. Στην διορατικότητά του να επιβάλλει στη διοίκηση τις αποκτήσεις του Ιταλού τερματοφύλακα Βικάριο, από την Έμπολι και του «10αριού» Μάντισον, από τη Λέστερ. Να τοποθετήσει, στο νευραλγικό σημείο μεταξύ άμυνας και κέντρου τον Κουλουσέφσκι. Ξανά δίνοντας παράλληλα, αφενός με το περιβραχιόνιο του αρχηγού, αφετέρου με πλήρη ελευθερία κινήσεων στον Νοτιοκορεάτη Σον εκείνη την εμπιστοσύνη και αυτοπεποίθηση που σταδιακά είχε χάσει υπό τη σκιά του Κέιν. Τέσσερις παίκτες σε θέσεις «κλειδιά», που μπορεί να κάνουν την Τόττεναμ να ονειρευτεί το ό,τιδήποτε, ακόμη και το έως σήμερα αδιανόητα απαγορευμένο και τους φιλάθλους της, κάθε Κυριακή να τσιμπιούνται μεταξύ τους για να δουν εάν είναι πράγματι ξύπνιοι…         

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις