Εμφανώς συγκινημένος, κατά τη διάρκεια της μεγαλοπρεπούς, μετά βαΐων και κλάδων παρουσίασής του, ως ο νέος ομοσπονδιακός τεχνικός των «Cariocas» ο Ιταλός προπονητής δήλωσε υπερήφανος που τον εμπιστεύτηκε η σημαντικότερη ομάδα της Ιστορίας.

 Για ν’ ανταποδώσει, λοιπόν μία τέτοια τιμή υποσχέθηκε πως θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να την οδηγήσει στην κατάκτηση του πολυπόθητου «Hexa», του 6ου παγκοσμίου τίτλου της. «Και η Ρεάλ Μαδρίτης μου είχε ζητήσει τη «Decima», το 10ο Champions League και τα κατάφερα. Στόχος και δέσμευσή μου πλέον, το επόμενο Μουντιάλ γιατί μία Βραζιλία δεν νοείται να έχει να πάρει τίτλο περισσότερα από 20 χρόνια».

 Και πιο συγκεκριμένα από το μακρινό 2002, στα γήπεδα της Νότιας Κορέας και της Ιαπωνίας, με τότε ομοσπονδιακό τεχνικό τον Λουίς Φελίπε Σκολάρι και «αρχιτέκτονες» τους Ρονάλντο, Ριβάλντο, Ροναλντίνιο. Μετά κάτι συνέβη, έσβησε το φως και η Βραζιλία μπήκε σε μία δίνη απογοητευτικών αποτελεσμάτων από την οποία δεν έχει ακόμη καταφέρει να βγει.

 Το εξευτελιστικό 1-7 του Μπέλο Οριζόντε, στον ημιτελικό του Μουντιάλ ’14 από τη Γερμανία, και τότε με τον «Big Felipao» στον πάγκο της, που πέρασε στην Ιστορία ως «Mineirazo». Εύλογη παράφραση του «Maracanazo», όταν η Ουρουγουάη είχε κατακτήσει το Μουντιάλ του ’50 μες στο «Μαρακανά».

 Οι τρεις συνεχόμενες ήττες στη Λατινοαμερικανική ζώνη, για πρώτη φορά στην ύπαρξή της, σε προκριματική φάση ενός παγκοσμίου κυπέλλου: η πρώτη όλων των εποχών, από την Κολομβία, η ιστορική πρώτη στο Ρίο ντε Ζανέιρο από την Αργεντινή (0-1) και η μεγαλύτερή της ήττα, επίσης από τους παγκόσμιους πρωταθλητές (4-1) στο Μπουένος Άιρες. Κυρίως οι τέσσερις προπονητές που διαδέχτηκαν στον πάγκο της, στα τελευταία τρία χρόνια μετά τους Τίτε, Ραμόν Μενέζες, Φερνάντο Ντινίζ, Ντοριβάλ Ζούνιορ.

 «Επιλέξαμε τον Αντσελόττι για να ξαναδώσουμε στη Βραζιλία τόσο την χαμένη της ταυτότητα, όσο μία σταθερότητα», πρόσθεσε ο Σαμίρ Τσαούντ, νέος πρόεδρος της Cbf, της βραζιλιάνικης Ομοσπονδίας γιατί ο Εντνάλντο Ροντρίγκες, ο προηγούμενος, κι εκείνος που είχε ρίξει τις βάσεις για τη συμφωνία κρίθηκε έκπτωτος ύστερα από καταγγελίες για πλαστογραφία.

 Είναι όμως δεδομένο πως με την επιλογή του πεπειραμένου προπονητή συμφώνησαν άπαντες αν και, για να φτάσει ένας Βραζιλιάνος στο σημείο να εμπιστευτεί σ’ έναν Ιταλό τον πάγκο της σπουδαιότερης ομάδας της χώρας σημαίνει πως βρίσκεται σε κάτι ανάμεσα στην απελπισία και το αδιέξοδο.

 Κανένας Βραζιλιάνος δεν ξέχασε ποτέ του το θρυλικό «χατ- τρικ» του αείμνηστου Πάολο Ρόσσι στο 2-3 του Μουντιάλ ’82, στο άλλοτε «Σαρία» της Βαρκελώνης. Όπως και κανένας Ιταλός δεν θα ξεχάσει ποτέ του τον τρόπο με τον οποίο, στα πέναλτι και με το κρίσιμο και τελευταίο του Ρομπέρτο Μπάτζο χάθηκε το ’94 το τρόπαιο στην Πασαντίνα. Μάλιστα με βοηθό του Αρίγκο Σάκι, τότε τον Κάρλο Αντσελόττι. Που σε σχετική ερώτηση πέταξε με κομψό τρόπο τη μπηχτή του προς τους επικεφαλής της «Squadra Azzurra» υπογραμμίζοντας, αφενός πως ουδέποτε τον αναζήτησε κανείς και αφετέρου ότι αισθάνεται βαθύτατα υπόχρεος που τον επέλεξε η σημαντικότερη ομάδα του πλανήτη.

 Και έτσι, στις 5 Ιουνίου στο Γκουαγιακίλ, με το Εκουαδόρ και στις 10 στο Σάο Πάολο, στο σπίτι της Κορίνθιανς με την Παραγουάη ο πλέον αναβαπτιζόμενος «Carlinho» θα έχει το βάρος και το καθήκον να οδηγήσει τη «Selecao» στην τελική φάση του Μουντιάλ ’26, που θα γίνει σε Ηνωμένες Πολιτείες, Μεξικό και Καναδά.

 Στην αμέσως προηγούμενη ζωή του ήταν γνωστός σε όλους ως «Don Carlo», για το ρεκόρ των 18 τροπαίων που χάρισε στη Ρεάλ Μαδρίτης, μεταξύ των οποίων 3 Champions League, 2 παγκόσμια Συλλόγων και 1 Διηπειρωτικό. Τρόπαια που είχε κατακτήσει και με τη Μίλαν, όταν η Ιταλία τον ήξερε απλά ως «Carletto», όπως τον αποκαλούσαν με τρυφερότητα όσοι παρακολούθησαν την πορεία του, από το Ρετζόλο, ένα μικρό χωριό δέκα χιλιάδων ψυχών κοντά στο Ρέτζο Εμίλια, έως τις Πάρμα, Ρόμα και Μίλαν.

 Μπορεί να μην είμαστε σε θέση ή να μην διαθέτουμε την κατάλληλη κατάρτιση για να κρίνουμε εάν ο Αντσελόττι είναι ή όχι ο μεγαλύτερος προπονητής όλων των εποχών ή ο πλέον κατάλληλος για έναν τόσο σημαντικό και σπουδαίο πάγκο, παρόλα αυτά οι αλάνθαστοι αριθμοί επιβεβαιώνουν πως πρόκειται αναμφισβήτητα για έναν από τους πλέον πετυχημένους.

 Είναι ο μοναδικός της Ιστορίας που κατέκτησε 5 Champions League, τρία με τη Ρεάλ Μαδρίτης, δύο με τη Μίλαν. Και επίσης ο μοναδικός που κατέκτησε πρωτάθλημα, και κύπελλο και στα πέντε μεγαλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης, με Μίλαν, Τσέλσι, Μπάγερν Μονάχου, Παρί Σεν Ζερμέν και Ρεάλ Μαδρίτης. Από το palmares του απουσιάζει μόνο το «Hexa», το 6ο Μουντιάλ, το οποίο και δεσμεύτηκε να κατακτήσει. Για καλή του τύχη, ας μην είναι μόνο, ξανά, πάλι με αντίπαλο την Ιταλία…               

Υπόλοιπος Κόσμος Κάρλο Αντσελόττι Βραζιλία