Το γήπεδο του Απόλλωνα και ο Τζιμάκος στα Κάγκελα! (ΒΙΝΤΕΟ)

Η Ριζούπολη είναι μια γειτονιά της Αθήνας με ιδιαίτερη ιστορία. Είναι ξακουστή όμως, γιατί εκεί βρίσκεται η έδρα του ιστορικού Απόλλωνα Σμύρνης.

Η ονομασία της οφείλεται στον Ιωάννη Ριζόπουλο, ο οποίος στις αρχές του 20ού αιώνα δημιούργησε σπίτια, καταστήματα και δρόμους σε μια περιοχή που τότε είχε κυρίως ημιαγροτικό χαρακτήρα. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, η περιοχή φιλοξένησε προσφυγικούς οικισμούς, ενώ αργότερα εξελίχθηκε σε βιομηχανική ζώνη, με εργοστάσια και αποθήκες. Σήμερα, αρκετά από αυτά τα κτίρια αναπλάθονται, δίνοντας στη Ριζούπολη ένα νέο αστικό πρόσωπο.

Στην καρδιά της περιοχής δεσπόζει το Γήπεδο «Γιώργος Καμάρας», γνωστό ευρύτερα ως «Γήπεδο Ριζούπολης». Χτίστηκε το 1948, χάρη στις προσπάθειες του γιατρού και πολιτικού Δημήτρη Μαρσέλλου, προέδρου του Απόλλωνα Σμύρνης για περισσότερες από τρεις δεκαετίες. Ο Απόλλων είχε τότε εκδιωχθεί από το γήπεδό του στον Βοτανικό και με τη στήριξη προσωπικοτήτων όπως ο Νικόλαος Πλαστήρας και ο Σοφοκλής Βενιζέλος, απέκτησε τον χώρο της Ριζούπολης.

Τα εγκαίνια έγιναν στις 17 Οκτωβρίου 1948, παρουσία 10.000 φιλάθλων και σημαντικών πολιτικών της εποχής. Το γήπεδο ξεκίνησε με μία πέτρινη εξέδρα 3.500 θέσεων και σταδιακά αναπτύχθηκε:

Το 1958 χτίστηκε νέα εξέδρα με τα χρήματα της μεταγραφής του Αριστείδη Καμάρα στον Παναθηναϊκό.

Το 1961, με τις πωλήσεις Καμάρα και Χολέβα, κατασκευάστηκε η δυτική κερκίδα.

Το 1971 ολοκληρώθηκε το πέταλο, ανεβάζοντας τη χωρητικότητα στις 17.000 θέσεις.

Η Ριζούπολη υπήρξε από τα πρώτα ελληνικά γήπεδα με χλοοτάπητα, ενώ αποτέλεσε καθαρά ποδοσφαιρική έδρα, θυσιάζοντας τις εγκαταστάσεις στίβου και άλλων αθλημάτων. Στα χρόνια που ακολούθησαν φιλοξένησε, εκτός από τον Απόλλωνα, και μεγάλους συλλόγους όπως τον Ολυμπιακό, τον Εθνικό Πειραιώς και την ΑΕΚ.

Το 2002 το γήπεδο ανακαινίστηκε πλήρως ώστε να φιλοξενήσει τον Ολυμπιακό, ενόψει της κατεδάφισης και ανοικοδόμησης του νέου «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Το 2003 πήρε και επίσημα το όνομα «Γιώργος Καμάρας», προς τιμήν του σπουδαίου ποδοσφαιριστή του Απόλλωνα.

Με χωρητικότητα σήμερα 14.200 θεατών, το γήπεδο έχει γράψει χρυσές σελίδες, με ρεκόρ προσέλευσης 21.231 θεατών σε αγώνα Απόλλων – ΠΑΣ Γιάννινα το 1973. Παράλληλα, άντεξε δύο μεγάλους σεισμούς (1981 και 1999), ενώ αποτέλεσε και επίσημο προπονητήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.

Η Ριζούπολη και ο Τζιμάκος

Αξίζει να σημειωθεί, ότι στο γήπεδο της Ριζούπολης γυρίστηκε το βιντεοκλίπ του εμβληματικού τραγουδιού του Τζίμη Πανούση, από τον ομώνυμο δίσκο "Κάγκελα παντού". Ήταν η πρώτη δισκογραφική δουλειά μετά τη διάλυση των Μουσικών Ταξιαρχιών το 1986. Ο αείμνηστος καλλιτέχνης, ο οποίος ήταν λάτρης του ποδοσφαίρου και στα τραγούδια χρησιμοποιούσε ποδοσφαιρικές αναφορές. Για παράδειγμα, στο τραγούδι "Αέρα" λένε οι στίχοι "δεν αλλάζει η ομάδα, αχ Ελλάδα αγελάδα, δεν αλλάζει η Εθνική, θέλουμε αλλοδαπό προπονητή". 

Το βίντεο πάντως έχει ιδιαίτερη ιστορία. Είναι γνωστό ότι την εποχή εκείνη, ο Διονύσης Σαββόπουλος παρουσίαζε στην ΕΡΤ τη μουσική εκπομπή «Ζήτω το Ελληνικό Τραγούδι». Το βίντεο του τραγουδιού έγινε κατά παραγγελίαν του Διονύση Σαββόπουλου για την πρώτη εκπομπή της σειράς. Ήταν το πρώτο βίντεο κλιπ που γυρίστηκε ποτέ στην Ελλάδα από δισκογραφική εταιρεία και τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο ίδιος ο Τζίμης Πανούσης. Το βίντεο κλιπ δείχνει τον δημιουργό ως Ιησού Χριστό πάνω στον σταυρό, ενώ βλέπουμε και ένα μαθητή να σκοτώνει τη δασκάλα του. Εξάλλου, οι στίχοι του τραγουδιού σχολιάζουν με ιδιαίτερο τρόπο τα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας της εποχής: «Όλο εμένανε σηκώνει/να πω το μάθημα η δασκάλα/θα τη σφάξω σαν κουνέλι/και θα βγω να παίξω μπάλα».

Το βίντεο-κλιπ κόπηκε από τον ίδιο τον Σαββόπουλο, λόγω του «προκλητικού περιεχομένου». Μαθαίνοντας το γεγονός ο Μάνος Χατζιδάκις, το συμπεριέλαβε στο πρόγραμμα του Σείριου στο ΖΟΟΜ της Πλάκας. Μετά από αυτό, το βίντεο προβλήθηκε τελικά, στην αποκριάτικη εκπομπή του Σαββόπουλου.

Η Ριζούπολη δεν είναι απλώς ένα στάδιο. Είναι ένα μνημείο ιστορίας, προσφυγιάς, πολιτισμού και ποδοσφαίρου. Ένα κομμάτι της αθλητικής και κοινωνικής ταυτότητας της Αθήνας, που εξακολουθεί να ζει μέσα από τις φωνές των φιλάθλων και τις μνήμες δεκαετιών.