Ήταν ένα ζητούμενο αυτό πριν την αναμέτρηση, πως θα επιδρούσε δηλαδή η ήττα της Κυριακής στην ψυχολογία όλου του οργανισμού Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Δυστυχώς για τον Ολυμπιακό, λειτούργησε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης μιας τεράστιας ομάδας.

Το δεύτερο είναι, πως σε τέτοιες καταστάσεις μιλούν οι ΜΕΓΑΛΟΙ παίκτες. Προσοχή, όχι οι καλοί ή πολύ καλοί. Οι ΜΕΓΑΛΟΙ. Και η Γιουνάιτεντ έχει δύο τέτοιους: Ρούνεϊ και Φαν Πέρσι το πήραν απλά επάνω τους. Ο Άγγλος έδωσε τον ρυθμό και το στίγμα για την πίεση σε όλο το γήπεδο στα πρώτα 45 λεπτά, που ουσιαστικά καθόρισαν και ολο το ματς. Ο Ολλανδός πήρε ένα πέναλτυ και λόγω ονόματος (άσχετα αν ήταν χαζό το μαρκάρισμα του Χολέμπας) και έβαλε τα άλλα δύο γκολ.

Δίπλα σε αυτούς προστέθηκε ένας ακόμη, ο Ντε Χέα: ο Ισπανός σταμάτησε μόνος τους τρεις φορές τους ερυθρόλευκους από ένα τουλάχιστο γκολ, που βάσει εμφάνισης δικαιούτο απόλυτα ο Ολυμπιακός.

Κάπως έτσι διαμορφώθηκε το 3-0. Τακτικά ο Ολυμπιακός έπρεπε να κάνει το παιχνίδι του 2ου ημιχρόνου, (τικι-τακα έλεγαν οι Ιταλοί σχολιαστές, ότι χρειαζόταν), αλλά δεν μπόρεσε στο πρώτο 45λεπτο, παρασυρόμενος από τον ρυθμό και την αύρα του γηπέδου. Είναι η διαφορά, που υπάρχει ανάμεσα στις δύο λίγκες. Ο Μίτσελ δεν μπόρεσε να βρει λύση αμυντικά στην κίνηση του Φαν Πέρσι, να βγαίνει στα άκρα και του Γουέλμπεκ να γίνεται σέντερ φορ. Για αυτό και ο Ολλανδός τόσο στο πέναλτυ, όσο και στο 2-0 βρέθηκε μόνος, έχοντας στην πλάτη του, τους δύο ακραίους μπακ του Ολυμπιακού και όχι κάποιον από τους στόπερ, όπως φυσιολογικά συμβαίνει με τον σεντερ φορ της ομάδας. Ο Ρομπέρτο δεν μόρεσε να επαναλάβει μια μεγαλειώδη εμφάνιση, και τουλάχιστον στο 3-0 μπορούσε να αντιδράσει καλύτερα. Όσο για τις αλλαγές, δεν έδωσαν αυτό που περίμενε ο κόουτς: ο Βαλντέζ άφαντος (και χάθηκε και ο Πέρεζ, που ήταν πολύ καλύτερος ακόμη και από τον Κάμπελ), ο Μασάντο ελάχιστα και ο Βέργος κίνηση "τραβηγμένη". Αλλά με τον Σαβιόλα εκτός μάχης, και ποιον να έβαζε; δεν κρίθηκε εκεί το αποτέλεσμα στο τέλος.

Ο Ολυμπιακός χρειαζόταν το τέλειο ματς, μετά από εκείνο στο Καραϊσκάκης και δεν το έκανε. Και υποτάχθηκε, όχι σε μια τεράστια ομάδα (άλλωστε οι "μπέμπηδες" εμφάνισαν όλα τα συμπτώματα μετά το 3-0, όταν και γύρισαν πίσω, θυμίζοντας το προβληματικό εφετινό σύνολο), αλλά σε τεράστιους παίκτες. Και βέβαια ήθελε γκολ (ναι, τελικά έπρεπε να σκοράρει). Με τόσες πολλές τελικές...

Χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία, ενώ τηρήθηκε και η παράδοση, όταν αγωνίζεται στο Νησί. Αν κρατήσει όμως τα θετικά στοιχεία, τα βελτιώσει ακόμη περισσότερο και παράλληλα διορθώσει τα λάθη, θα την ξαναβρεί. Όσο για την Γιουνάιτεντ και τον Μόγιες, πήραν μια ανάσα. Δεν τους βλέπω για πολλά παραπάνω.

Πηγή: pamesports.gr