Στο β’ μέρος, κι όταν οι Γάλλοι προηγήθηκαν με το καλημέρα, έκαναν πιο συντηρητικό παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός βρέθηκε κοντά στο γκολ, ειδικά στην φάση με τον Τζιμπούρ, αλλά και πάλι δεν μπόρεσε να πιέσει.

Η εικόνα, λοιπόν, που έδινε ο Ολυμπιακός ήταν πως από ένα σημείο του αγώνα και μετά κόπηκε στα δυο. Οι μισοί κάθονταν πίσω, οι υπόλοιποι τρέχανε μπροστά και ο μοναδικός που προσπαθούσε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα στα χαφ ήταν ο Μοντέστο. Δίχως άλλες βοήθειες. Κι έτσι οι Γάλλοι κυκλοφορούσαν άνετα την μπάλα και γίνονταν επικίνδυνοι συχνά – πυκνά.

Κι εκεί που μπερδεύτηκαν ακόμα περισσότερο τα πράγματα ήταν με τις δυο μαζεμένες αλλαγές. Ο Ιμπαγάσα δεν είχε εκρηκτικότητα όπως πέρυσι για να κάνει μερικά τρεξίματα και να μοιράσει παιχνίδι, ο Μακούν έκανε τη μια λάθος πάσα μετά την άλλη κι έτσι τα πράγματα γίνανε ακόμα πιο δύσκολα. Γι’ αυτό λέμε ότι και ο Βαλβέρδε ήταν ντεφορμέ. Δεν το ζύγισε σωστά το ματς. Και μετά από τις εσωτερικές, αλλά και κανονικές αλλαγές «κατάφερε» να μπερδέψει ακόμα και τους ίδιους του τους παίκτες.

Ο Αμπντούν ήταν σίγουρα ένας από τους αρνητικούς πρωταγωνιστές, όμως δεν ήταν μόνο αυτός το πρόβλημα. Έστω κι αν έχει και ο Αμπντούν ευθύνη στην φάση του γκολ αφού φάνηκε να μην… ασχολείται με την εξέλιξη της φάσης.

Γενικά, ο Ολυμπιακός δίχως να έχει κάποιο μεγαθήριο μπροστά του κατάφερε να τα κάνει θάλασσα και να μην δώσει χαρά στον διψασμένο κόσμο του. Ο Γέστε ξεκίνησε καλά, αλλά μετά χάθηκε, ο Φέισα δεν απέδωσε καλά, ο Φουστέρ δεν είχε συμμετοχή στο παιχνίδι, ο Μιραλάς έκανε μια ευκαιρία κι έμεινε εκεί, οι αλλαγές δεν βοήθησαν. Δεν μπόρεσε, δηλαδή, η ομάδα να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του παιχνιδιού. Δεν ήρθε, βέβαια, και η καταστροφή, αφού ήταν το πρώτο ματς της σεζόν, σίγουρα μπορεί να βελτιωθεί ο Ολυμπιακός στην συνέχεια, αλλά απόψε δεν άρεσε.

 

Μαρσέιγ Champions League Ποδόσφαιρο SPORTS Ολυμπιακός