Στο ερώτημα αν ο παίκτης κάνει την ομάδα ή αν η ομάδα κάνει τον παίκτη, η απάντηση είναι σαφέστατα πιο απλή από το αιώνια αναπάντητο «αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα…».

Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και δεν χρειάζεται να καταφύγουμε στο ιδιαίτερο παράδειγμα του Μέσι της Μπαρτσελόνα και του Μέσι της Αργεντινής για να βρούμε τη λύση.

Αρκεί να παρατηρήσουμε την πορεία του ΑΠΟΕΛ τα τρία τελευταία χρόνια. Μια ομάδα με ποδοσφαιριστές δεύτερης διαλογής (για την Ελλάδα και ακόμη περισσότερο για την Πορτογαλία…) έφτασε στην πρώτη νίκη της ιστορίας της στη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ με αντίπαλο τη Ζενίτ.

Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς. Σκεφτείτε πως έφυγαν από εδώ ποδοσφαιριστές όπως ο Χιώτης, ο Πουρσαϊτίδης, ο Μαντούκα, ο Χαραλαμπίδης, ο Γιάχιτς και φυσικά ο Κόντης, που σταμάτησε το ποδόσφαιρο μετά την πρόσφατη σοβαρή περιπέτεια της υγείας του.

Μία από τα ίδια για τους Πορτογάλους και τους Βραζιλιάνους που ήρθαν από την Πριμέιρα Λίγκα. Ο Πάουλο Ζορζ δεν ήταν ποτέ υπολογίσιμη μονάδα στην Μπράγκα μέχρι το 2009 που φορούσε τη φανέλα της. Το ίδιο και ο Κακά, που συνήθως δεν είχε θέση ούτε στον πάγκο στην καταπληκτική περσινή πορεία της μέχρι τον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ.

Ο Ελιο Πίντο δεν κατάφερε ποτέ να κάνει καριέρα στην Μπενφίκα, από την οποία ξεκίνησε ουσιαστικά την καριέρα του, ο Νούνο Μοράις βρέθηκε σαν φωτοβολίδα στην Τσέλσι μαζί με τον Μουρίνιο το 2004 αλλά δεν ωρίμασε ως ταλέντο και ο Μαρσίνιο ήρθε πέρυσι από μια μέτρια εξαετία στη Μαρίτιμο.

Όλα αυτά σε μια ομάδα όπου ο πιο παλιός και μέχρι πρότινος ηγέτης Μαρίνος Σατσιάς δυσκολεύεται να βρει θέση ακόμη και στον πάγκο.

Δεν έχει σταρ

Εν ολίγοις ο ΑΠΟΕΛ είναι μια ομάδα χωρίς βαριά ονόματα, δίχως σταρ. Ο Βραζιλιάνος Αΐλτον που έχει αναλάβει το ρόλο του σκόρερ και μερικές φορές φαντάζει ως ο άνθρωπος που δίνει τη λύση την κατάλληλη στιγμή, έχει κάνει καριέρα στην άσημη Εργκριτε και στην Κοπεγχάγη του Στάλε Σολμπάκεν μέχρι το 2010.

Αν υπάρχει κάποιος που θα μπορούσε να σηκώσει το φορτίο του σταρ, αυτός είναι ο προπονητής. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς όμως προτιμά να κοιτάει όσο πιο χαμηλά γίνεται.

«Θα ήμουν υπερβολικός αν έλεγα ότι έχουμε στόχους σε αυτό το γκρουπ με Σαχτάρ, Ζενίτ και Πόρτο. Τα επόμενα ματς θα δείξουν αν μπορούμε να μιλάμε για κάτι τέτοιο» ήταν η μία από τις ατάκες που έκαναν αίσθηση μετά τη νίκη-ανατροπή στο «ΓΣΠ» και αποδεικνύει τον τρόπο που αντιμετωπίζει την πραγματικότητα.

Περί…προϋπολογισμού

Η αλήθεια είναι ότι ξέρει τι λέει ο Γιοβάνοβιτς. Γνωρίζει που πατάει και που βρίσκεται. Σε τόσο δύσκολες εποχές μάλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως σπουδαίος… οικονομολόγος. Καλύτερος και από τον Αρσέν Βενγκέρ, που έχει και πτυχίο από το πανεπιστήμιο του Στρασβούργου.

Ο προϋπολογισμός του ΑΠΟΕΛ για παράδειγμα δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτόν της Ζενίτ. Είναι μόλις το ένα όγδοο! Σε απλούς αριθμούς 17 εκατ. ευρώ έναντι 137 εκατ. ευρώ.

Αντίστοιχα, η Σαχτάρ φτάνει στα 157 εκατ. ευρώ και η Πόρτο του πανούργου Ζορζ Νούνο Πίντο ντα Κόστα σχεδόν στα 198. Αισθητές διαφορές για να καταλάβουμε ότι αν ο ΑΠΟΕΛ τερματίσει έστω και στην τρίτη θέση του ομίλου, θα είναι πραγματικό θαύμα. Αν θέλετε να κάνουμε μια σύγκριση και με τα δικά μας νούμερα, ο προϋπολογισμός του Ολυμπιακού φτάνει τα 80 εκατ. ευρώ!

Δύο μήνες προσπάθειας

Από τις 13 Ιουλίου πάντως που ξεκίνησε το μαγικό ταξίδι στον κόσμο του Τσάμπιονς Λιγκ, η κυπριακή ομάδα έχει σκοράρει 13 φορές (6 με την αλβανική Σκεντερμπέου, 2 με τη Σλόβαν Μπρατισλάβας που απέκλεισε μετά στα πλέι οφ του Γιουρόπα Λιγκ τη Ρόμα, 3 με τη Βίσλα Κρακοβίας και 2 με τη Ζενίτ) και έχει δεχτεί μόλις τρία γκολ.

Η εμπειρία που είχε πριν από δύο χρόνια στη διοργάνωση με αντιπάλους όπως η Τσέλσι, η Ατλέτικο Μαδρίτης και πάλι η Πόρτο αποτελεί σημαντικό οδηγό, πάνω στον οποίο έβαλε τα θεμέλια ο Γιοβάνοβιτς.

Δεν έχασε ούτε ένα ματς με κάτω τα χέρια, ενώ πήρε δύο πόντους από τις αναμετρήσεις με την ισπανική ομάδα (τερμάτισαν με τους ίδιους βαθμούς) και έναν από την Τσέλσι στο «Στάμφορντ Μπριτζ» την τελευταία αγωνιστική, όπου διεκδίκησε μέχρι το τελευταίο λεπτό τη νίκη και μαζί την τρίτη θέση στο γκρουπ.

Αν φέτος κάνει ένα βήμα παραπάνω, θα είναι τεράστια επιτυχία και τρανταχτό παράδειγμα για τις ελληνικές ομάδες, για τις οποίες η Ευρώπη μοιάζει με «περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις…

Πηγή: sentragoal.gr