Ανεπίσημα, το «casting» για τον νέο τεχνικό ήδη ξεκίνησε από το απόγευμα της Κυριακής μετά το 0-1 από τη Λέτσε, που για τους «Viola» σήμαινε την 6η φετινή τους ήττα στο Campionato.

 Ουδέποτε, στην Ιστορία της, ύστερα από τις πρώτες 10 αγωνιστικές η Φιορεντίνα δεν είχε βρεθεί, μόνη και έρημη στην τελευταία θέση του πρωταθλήματος, με μηδέν νίκες, έξι ήττες και τέσσερις ισοπαλίες, εκ των οποίων για τη μία (με τη Μπολόνια) χρειάστηκε ο διαιτητής να βγάλει από το κύλινδρό του δύο απίθανα- ανύπαρκτα πέναλτι.

 Ουδέποτε, τουλάχιστον μέχρι τώρα, επί των ημερών δηλαδή του Στέφανο Πιόλι (που από το ’17 έως το ’19 είχε ξανακαθίσει στον πάγκο τους), οι «Viola» δεν είχαν ξεκινήσει τόσο πολύ άσχημα. Με δεδομένο μάλιστα, ότι ξοδεύοντας το καλοκαίρι κοντά στα 100εκ. ευρώ είχαν πειστεί, ή είχαν την ψευδαίσθηση πως είχαν καταφέρει να χτίσουν μία ομάδα που θα πρωταγωνιστούσε ακόμη και για την κατάκτηση του «Scudetto».

 Δυστυχώς, με το πέρασμα των εβδομάδων και των μηνών, τα όποια φιλόδοξα και ακριβά πλάνα πήγαν περίπατο. Η ομάδα πήρε την κατιούσα και, μία για να γλυτώσει το ολικό βύθισμά της, μία αναλαμβάνοντας πλήρως την ευθύνη για την επιλογή του Πιόλι ο πρώτος που «την έκανε» με ελαφριά πηδηματάκια ήταν ο γενικός διευθυντής της, Ντανιέλε Πραντέ.

 Ο Πιόλι όμως, παρέμεινε στη θέση του. Όπως ήδη αναφέραμε το ανεπίσημο «casting» για τον διάδοχό του είχε ήδη ξεκινήσει, αλλά επισήμως ουδείς τολμούσε να τον απολύσει περιμένοντας από τον ίδιο να παραιτηθεί. Αλήθεια όμως, γιατί δεν παραιτήθηκε;

 Καλώς ή κακώς, σ’ αυτήν την περίπτωση ο Πιόλι είχε όλα τα δίκια του κόσμου και κάθε, νόμιμο- νομικό λόγο να μην παραιτηθεί. Γιατί με δεδομένο ότι τα συμβόλαια υπογράφονται για να τηρούνται, μία παραίτηση θα σήμαινε αυτόματα την παύση του δικαιώματος διεκδίκησης των 9εκ. ευρώ που του υποσχέθηκε η Φιορεντίνα σε διάρκεια τριών ετών.

 Ο Πιόλι, μία χαρά έπαιρνε 12εκ. ευρώ (το χρόνο!) στη Σαουδαραβική, Αλ Νασρ, αλλά μεταπείστηκε μόνο και μόνο από την επιμονή του Πραντέ να τον ξαναφέρει στην Ιταλία. Και αφού υπέγραψαν και συμφώνησαν, τους είπε «ναι, εντάξει, φεύγω», αλλά δικαίως ζητώντας και το τελευταίο ευρώ της αποζημίωσής του.

 Η Φιορεντίνα του πρότεινε 1εκ. από τα εννέα, ο Πιόλι το αρνήθηκε, τελικά βρέθηκε μία «χρυσή τομή» στη βάση των 3.5εκ. και το μεσημέρι της Τρίτης αποδέχτηκε να φύγει.

 Κι έτσι την Πέμπτη, στο Μάιντζ άλλος θα βρίσκεται στον πάγκο για το 3ο παιχνίδι της ομάδας σ’ ένα Conference League πάντως στο οποίο, έως σήμερα η Φιορεντίνα πανηγύρισε τις δύο μοναδικές της νίκες της περιόδου: με Σίγκμα Όλουμουτς και Ράπιντ Βιέννης.

 Στην 100ετή (στις 26 του ερχόμενου Αυγούστου) ύπαρξή της, η Φιορεντίνα γνώρισε και ένδοξες στιγμές, αλλά και μία ντροπιαστική χρεωκοπία που το 2002 την έστειλε, με μία… χαψιά, από την 1η, στην 4η κατηγορία του ιταλικού ποδοσφαίρου.

 Στην Ιστορία της κατέκτησε δύο φορές το πρωτάθλημα, έξι το κύπελλο, συν ένα Κυπελλούχων, χάνοντας στο παρά 5’, ένα Uefa και δύο συνεχόμενα Conference League, από Ουέστ Χαμ και Ολυμπιακό.

 Υπήρξε μία ομάδα που, κατά καιρούς είχε αναδείξει μεγάλα ονόματα του βεληνεκούς των Χάμριν, Αντονιόνι, Μπερτόνι, Μπάτζο, Μπατιστούτα, Σαλάχ (τον ίδιο, μετέπειτα ηγέτη της Λίβερπουλ). Και που παρόλο τις δυσκολίες ανέκαθεν κατάφερε ν’ αναστηθεί από τις στάχτες της.

 Διαφορετική, πολύ καλύτερη μοίρα θα άξιζε το «καμάρι της Φλωρεντίας», ειδικά από τη στιγμή που εδώ και έξι χρόνια μπήκαν στα ταμεία της ομάδας τουλάχιστον 1δις ευρώ από την αμύθητη περιουσία του Ιταλού- Αμερικανού μεγιστάνα της «cable Tv», Ρόκκο Κομμίσσο. Μία ακόμη απόδειξη, εν τέλει πως τα λεφτά δεν φέρνουν πάντα την ευτυχία.

 Από δω και πέρα, όποιος από τους Ντ’ Αβέρσα, Ντε Ρόσσι, Βανόλι ή Μαντσίνι αναλάβουν έναν από τους πλέον «καυτούς» πάγκους της Serie A θα πρέπει να δουλέψουν διπλό βάρδιες για να σώσουν μία πολύ δύσκολη, έως μη αναστρέψιμη  κατάσταση. Τα παιχνίδια με Μάιντζ, Τζένοα, Γιουβέντους και ΑΕΚ θα μας πουν ακριβώς το πόσο άρρωστη ήταν ή δεν ήταν η ομάδα.          

Στέφανο Πιόλι Φιορεντίνα Ποδόσφαιρο