Η πιο δυνατή ανάμνηση ο διασυρμός της Βραζιλίας...

Ο αποχωρισμός θα ήταν πικρός ούτως ή άλλως. Οταν τελειώνει το Μουντιάλ η μελαγχολία είναι δεδομένη για τα δισεκατομμύρια τρελούς με την μπάλα σε όλο τον πλανήτη που ανακαλύπτουν με... τρόμο πως θα πρέπει να περιμένουν τέσσερα ακόμη χρόνια. Γράφει ο Κώστας Κετσετζόγλου.

Και η πρώτη μέρα ήταν η χθεσινή, η κορύφωση λοιπόν της μελαγχολίας. Σήμερα είναι λίγο καλύτερα γιατί ήδη πέρασε μία... μέρα. Για μένα λοιπόν η μελαγχολία είναι μεγαλύτερη γιατί η ομάδα μου έχασε έναν τελικό που θα μπορούσε να νικήσει. Θα μπορούσε... Με ένα αν λιγότερο. Του Ιγκουαϊν, κυρίως αυτού, του Παλάσιο, τους Μέσι... Αν έμπαινε έστω ένα. Δεν μπήκε, το έβαλε ο Γκέτσε με εκπληκτικό τρόπο αν υπολογίσουμε την χρονική στιγμη και την κρισιμότητα και τέλος. Ετσι απλά γράφεται η ιστορία. Που σιγά σιγά συνειδητοποιείς ότι γράφτηκε και θα μείνει για πάντα ενώ την ώρα του αγώνα βλέπεις απλά ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι. Που μοιάζει ίδιο με όλα τα άλλα αλλά μόνο 20 έχουν γίνει και τα πρώτα ήταν πριν τον... Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. 20 μόνο. Σε ένα από αυτά λοιπόν την ιστορία την έγραψε ο Γκέτσε και αυτή θα είναι καλή μαζί του. Και κακή με τον Ιγκουαϊν. Γιατί το ποδόσφαιρο είναι δίκαιο. Και ο καθένας παίρνει ότι του αξίζει. Στον Μέσι όμως δεν αξίζει αυτό το ξέσκισμα. Δεν πήρε το παιχνίδι μόνος του, δεν έβαλε το μεγάλο γκολ αλλά παραμένει μεγάλος παίκτης. Ο μεγαλύτερος μαζί με τον Κριστιάνο. Κι αν ήταν στις δύο ευκαιρίες του Ιγκουαϊν και του Παλάσιο θα το έβαζε με δέκα τρόπους. Αν...

Διαβάστε το υπόλοιπο σχόλιο στο aek365.com

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις