Περισσότερο από έντονη, λοιπόν η φημολογία των τελευταίων ημερών σχετικά με το μέλλον του Βιντσέντσο Ιταλιάνο: θα παραμείνει για μία ακόμη χρονιά, στον πάγκο της Μπολόνια ή από το καλοκαίρι θα κάθεται σ’ εκείνο της Μίλαν; Και αν τελικά προτιμήσει τη Ρόμα, αφού το όνομά του βρίσκεται ψηλά και στη λίστα του Κλάουντιο Ρανιέρι ως αντικαταστάτη του;

 Τι σου είναι το ποδόσφαιρο. Και πόσο μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή η κατάκτηση ενός τροπαίου. Πέρυσι, τον Ιταλιάνο δεν τον ήθελε κανείς γιατί κουβαλούσε την ετικέτα του loser, του ηττημένου έχοντας χάσει με τη Φιορεντίνα έναν τελικό Κυπέλλου και δύο συνεχόμενους του Conference League: από Ουέστ Χαμ και Ολυμπιακό.

 Τον εμπιστεύτηκε όμως η Μπολόνια και δικαιώθηκε απόλυτα γιατί με τον 47χρονο τεχνικό οι «Rossoblu’», όχι μόνο άγγιξαν την πρόκρισή τους στο επόμενο Champions League, αλλά κατακτώντας το Κύπελλο Ιταλίας ύστερα από 51 ολόκληρα χρόνια απέκτησαν το δικαίωμα ν’ αγωνιστούν στο επόμενο Europa League.

 Η ειρωνεία τη τύχης είναι πως την κατάκτηση του «Coppa Italia» την πανηγύρισαν την περασμένη Τετάρτη με αντίπαλο τη Μίλαν, την ομάδα που, κοίτα πλάκα βλέπει στον Ιταλιάνο τον πλέον  κατάλληλο άνθρωπο για να συμμαζέψει την κατάσταση ξανά χαρίζοντας στους «Rossoneri» εκείνο το νικηφόρο dna που χάθηκε ξαφνικά στον δρόμο από τις καταστροφικές διαχειρίσεις των Πορτογάλων Φονσέκα και Κονσεϊσάο.
 Σύμφωνα, λοιπόν με τον ιταλικό Τύπο ο Σικελός, αλλά γεννημένος στο Καρλσρούη προπονητής διαθέτει το ιδανικό προφίλ για να ξανασηκώσει τις τύχες του «Διαβόλου», περισσότερο ακόμη κι από τον Μασσιμιλιάνο Αλλέγκρι που πριν κερδίσει σχεδόν τα πάντα με τη Γιουβέντους είχε χαρίσει στο μαυροκόκκινο Μιλάνο κι ένα πρωτάθλημα.

 Καλά μέχρι εδώ, αλλά γεννάται όμως αυτόματα ένα ερώτημα: πως θα το έπαιρνε η Μπολόνια, ως πόλη και ως ποδοσφαιρική κοινωνία εάν της «άρπαζαν» και δεύτερο προπονητή σε δύο χρόνια;

 Η αυτονόητη απάντηση είναι πως θα κατέβαινε στους δρόμους εκδηλώνοντας, με κάθε τρόπο το όποιο μίσος συγκράτησε πέρυσι όταν ο Τιάγκο Μότα υπέγραφε στη Γιουβέντους. Και ο μοναδικός λόγος για τον οποίο είχε αποδείξει ψυχραιμία και πολιτισμό ήταν ότι δεν τον ακολούθησαν στο Τορίνο, ούτε ο Ζίρκζε, ούτε και ο Καλαφιόρι προτιμώντας να ξενιτευτούν σε Μάντσεστερ και Λονδίνο.

 Στην περίπτωση του Ιταλιάνο, αν τελικά επιλέξει τη Μίλαν (αν κι ο ίδιος δεν έχει ακόμη αποφασίσει ή σχολιάσει τα όποια δημοσιεύματα) θα σημαίνει αυτόματα κι άλλες απώλειες στο ρόστερ της ομάδας γιατί ο κάθε προπονητής συνήθως παίρνει μαζί του έναν με δύο «πιστούς» του. Που σημαίνει τον Ολλανδό, Σαμ Μπεουκέμα, αναντικατάστατο πυλώνα της άμυνας, τον οποίο όμως θέλει και η Ρεάλ Μαδρίτης και τον Ελβετό Νταν Εντόι για τον οποίο επίσης ενδιαφέρονται οι Ίντερ, Μίλαν, αλλά και Νάπολι.

 Και να’ ταν μόνο εκείνοι: η Νάπολι ενδιαφέρεται επίσης και για τον Φέργκιουσον, η Ίντερ για τους Φαμπιάν, Κάστρο, πάλι η Μίλαν για τον Ορσολίνι, ενώ η Μπαρτσελόνα για τον Λουκουμί. Το πρόβλημα, λοιπόν αποκτά κι άλλες διαστάσεις. Γιατί δεν είναι, πλέον μόνο με ποιον προπονητή θα παίξει του χρόνου η Μπολόνια στο Europa League, αλλά με ποιους παίκτες. Και αν τελικά υπάρξουν ηχηρές αποχωρήσεις, δεν υπάρχει περίπτωση, ο κόσμος της να μην επαναστατήσει.       

Βιντσέντσο Ιταλιάνο Μπολόνια Μίλαν