Θα μπορούσε να είναι ένα διαδικαστικό, εύκολο, τυπικό 0-3. Ταυτόχρονα, όμως, δεν ήθελε και πολύ στο τέλος για να γίνει ένα τέλειο αυτοκτονικό 2-2. Ήταν θέμα μιας μικρής λεπτομέρειας. Ενός καλού χτυπήματος. Τόσο κοντά έφτασε. Κι αυτό είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι είναι ένα άλλο πράγμα το αποτέλεσμα και εντελώς διαφορετικό η εικόνα στο γήπεδο. Το ύφος, το στιλ, τα μέτρα, το πρέσινγκ, η ενέργεια, οι αυτοματισμοί. Κάθε φορά που ο ΠΑΟΚ σκορπίζει στους πέντε ανέμους λόγω εθνικών υποχρεώσεων, του παίρνει λίγο καιρό να έρθει στα ίσα του. Παθαίνει ένα μικρό jet-lag, το αμέσως επόμενο παιχνίδι είναι σχεδόν πάντα μουδιασμένο, νωθρό, ασύνδετο.

Διαβάστε περισσότερα στο sdna.gr