Είναι πραγματικά απίστευτο αυτό που συμβαίνει στον Παναθηναϊκό. Οι αποστάσεις ανάμεσα στην «σωτηρία» και τη διάλυση όχι απλά έχουν εξανεμισθεί, αλλά κυριολεκτικά μπλέκονται με εναλλάξ αντίστοιχα σενάρια, ανά βδομάδα, ανά ημέρα και ανά ώρα.

Στην κυριολεξία δηλαδή, ο Παναθηναϊκός διανύει μια εντελώς πρωτόγνωρη περίοδο στην οποία «σώζεται διαλυόμενος» ή αν προτιμάτε «διαλύεται… σωζόμενος».

Διαβάστε επίσης...

Νέα «εμπλοκή» στον Παναθηναϊκό, τραβάει τα μαλλιά του ο Νταμπίζας - Χουνέρι από ΠΑΟΚ!

«Δώρο» από τα λίγα: Πληρώνει ο... Σαββίδης μεταγραφή του ΠΑΟ - Απίστευτη λίστα από Νταμπίζα

Με λίγα λόγια την ίδια στιγμή που οι εξελίξεις σε σχέση με τις πιθανές προοπτικές αλλαγής σελίδας του τρέχουν σε καθημερινή βάση, την ίδια στιγμή οι εξελίξεις που θέλουν το ποδοσφαιρικό τμήμα να αποσυντίθεται διαδέχονται η μία την άλλη.

Η ουσία πάντως στην όλη ιστορία, είναι η εξής.

Πως αν δεν αλλάξει δραματικά το τοπίο κι αυτό πρακτικά σημαίνει μόνο την περίπτωση να ευοδωθεί η προσπάθεια του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, ο Παναθηναϊκός στη νέα σεζόν, είτε παραμείνει στα χέρια του Γιάννη Αλαφουζου, είτε αλλάξει χέρια και περάσει στους ανθρώπους για λογαριασμό των οποίων διαπραγματεύεται ο Πεϊρότζ, είναι καταδικασμένος να έχει σαν μοναδικό στόχο την αποφυγή του υποβιβασμού. Που και πάλι όμως δεν θα αλλάξει δραματικά τα δεδομένα για την μεθεπόμενη σεζόν, απλά θα «κερδίσει χρόνο» για να επαναλάβει μια ανάλογη σεζόν στην μεθεπόμενη περίοδο.

Δεν ξέρω αν αυτό ακριβώς είχε στο νου του ο Παϊρότζ όταν μίλησε για πλάνο τριετίας και πενταετίας, αλλά με εντελώς ψύχραιμο και λογικό μάτι, δεν μπορώ να δω τι άλλο μπορεί να αλλάξει και με ποιο τρόπο για τον Παναθηναϊκό.

Το χειρότερο απ’ όλα όμως για τον Παναθηναϊκό δεν είναι αυτό. Αλλά το ότι η όλη κατάσταση έχει γίνει πλέον όχι απλά αποδεκτή από τον κόσμο, αλλά ως ένα σημείο και επιθυμητή με το σκεπτικό του «μικρότερου κακού».

Και βέβαια έχουν εξαφανισθεί εντελώς και έχουν σιγάσει με… εκωφαντικό τρόπο, όλοι οι… εξεγερμένοι αγωνιστές που πρωταγωνίστησαν στα Παναθηναϊκά δρώμενα α τελευταία χρόνια.

Κιχ δεν ακούγεται, φωνούλα δεν σκάει να… κλάψει έτσι για την τιμή των όπλων για την κατάντια της αγαπημένης τους (;) ομάδας.

Οι… επαναστάτες και… απελευθερωτές του παρελθόντος, έχουν μετατραπεί σε… άκακα γατάκια που στην καλύτερη… νιαουρίζουν παραπονιάρικα αλλά και πάλι με προσοχή και όσο γίνεται λιγότερο θόρυβο, παρακολουθώντας με απάθεια την καταστροφή του συλλόγου που υποτίθεται αγωνίσθηκαν για να απελευθερώσουν και να εκτοξεύσουν.

Είναι πραγματικά σαν να λένε «σσσσσσσσς… θα ξυπνήσουν ι αγωνιστές μην κάνετε φασαρία».

Σε όλο αυτό το… σουρεαλιστικό τοπίο λοιπόν, ο Παναθηναϊκός περιμένει καρτερικά να κυλήσουν οι μέρες, να κυλήσει ο χρόνος και να κυλήσουν γενικότερα τα πράγματα μπας και γίνει τελικά κάτι που θα αλλάξει οριστικά και αμετάκλητα τα δεδομένα που συνθέτουν το σημερινό τοπίο.

Εν αναμονή λοιπόν…