Οι εξηγήσεις και τα λάθη που έγιναν και έφεραν το τραγικό φινάλε της ΑΕΚ

Η ΑΕΚ βρίσκεται σε μία φάση, στα δικά μου μάτια, σοκαριστική! Ενώ αναμένουμε τεράστιες αλλαγές στο ποδοσφαιρικό τμήμα σε όλα τα επίπεδα, έχει ένα παιχνίδι την Κυριακή στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ όπου ακόμα παίζονται πάρα πολλά. Δεν ξέρω πόσοι ασχολούνται με αυτό το παιχνίδι. Βασικά, πόσοι έχουν το μυαλό τους 100% σε αυτό το ματς. Πιστεύω λίγοι! Κι αυτό είναι τραγικό. Προς την Κυριακή θα αρχίσουμε να λέμε πόσο σημαντικό είναι να κερδίσει η ΑΕΚ τον αγώνα. Αλλά ο διακόπτης της συγκέντρωσης δεν γυρίζει εύκολα.

Η ΑΕΚ έχει αποτύχει φέτος σε βαθμό σοκαριστικό. Ποδοσφαιρικά έχει εξήγηση αυτή η αποτυχία της. Προσωπικά δεν μπορώ να ξεχάσω και τις «πιστολιές» που έχει δεχθεί φέτος η ΑΕΚ διαιτητικά. Σε σχέση με τους ανταγωνιστές της η ΑΕΚ δεν πήρε βαθμούς λόγω διαιτητικών αποφάσεων μέσα στη σεζόν. Σέρρες τα δυο πέναλτι σε Οντουμπάτζο και Πινέδα, Αγρίνιο το πέναλτι στον Περέιρα, με ΠΑΟΚ στη Φιλαδέλφεια το πέναλτι στον Γκαρσία, με Παναθηναϊκό το πέναλτι στον Βίντα. Πρόχειρα αυτά έρχονται απευθείας στο μυαλό. Ψιλά γράμματα τώρα έτσι όπως γίναμε, αλλά συγγνώμη η μνήμη μου ακόμη είναι σε καλά επίπεδα.

Σταγόνα στον Ωκεανό, μπορεί να πουν κάποιοι. Δε διαφωνώ, αλλά μέσα στα τόσα θέματα εσωτερικά που είχε η ΑΕΚ, είχε κι αυτά… Δεν ξαναγράφω για διαιτησία. Πιο σημαντική είναι η επόμενη ημέρα στην ΑΕΚ. Από Δευτέρα αυτά θα λέμε και όλο το καλοκαίρι. Οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες.

Όμως αυτή η χρονιά πρέπει να έχει γίνει ήδη μάθημα προς τη διοίκηση, γιατί τα λάθη που θα γίνουν απο εδώ και έπειτα πρέπει να είναι μηδαμινά. Στα δικά μου μάτια, ξανά, δεν είναι τόσο η προσέγγιση κάποιων αγώνων του Αλμέιδα, το μεγάλο λάθος. Μακάρι βασικά να είναι μόνη αυτή. Είναι κι αυτή… Το μεγαλύτερο απ’ όλα ήταν το πώς διαμόρφωσε η ΑΕΚ το ρόστερ της από το καλοκαίρι και πως έφτασε να το τελειώσει. Εννοείται σε αυτό ευθύνη έχουν προπονητής και διοίκηση.

Η προετοιμασία ξεκίνησε με τον Αλμέιδα να αναγκάζεται να πάει στο βασικό της στάδιο στην Ολλανδία έχοντας μαζί του καμιά 10αριά παίκτες από την… ΑΕΚ Β! Από εκεί και μετά και επειδή πίεζε ο χρόνος, λόγω Ευρώπης, άρχισαν να έρχονται κάποιοι παίκτες. Γέμισε το ρόστερ με στόχο να παίζει σε τρεις διοργανώσεις. Ήρθε ο αποκλεισμός – σοκ από τη Νόα που ψυχολογικά και αγωνιστικά δεν ξεπεράστηκε ποτέ! Η ΑΕΚ γέμισε πολλούς παίκτες σε συγκεκριμένες θέσεις. Παίκτες οι οποίοι όλοι τους θα μπορούσαν να ήταν βασικοί και με ισχυρή προσωπικότητα, όμως αναγκαζόντουσαν να μένουν εκτός αποστολής, γιατί δεν χωρούσαν καν στην 20άδα! Δεν γινόταν να τους έχει όλους ευχαριστημένους ο προπονητής, αν και το προσπάθησε. Ταυτόχρονα είχαν έρθει ποδοσφαιριστές οι οποίοι όταν αποκτήθηκαν προορίζονταν για αλλού και έπαιξαν αλλού. Συνάμα, σε άλλες θέσεις η ποιότητα των παικτών δεν ήταν αυτή που έπρεπε και ο Αλμέιδα άλλαξε την όμορφη ΑΕΚ που βλέπαμε μέχρι πέρυσι. Σαφώς φέρει ευθύνη γι' αυτό και η αλήθεια για το αν αναγκάστηκε να αλλάξει τον τρόπο παιχνιδιού της ΑΕΚ με το αν το επιθυμούσε είναι κάπου στη μέση... Το σίγουρο είναι ότι το ποδόσφαιρο της πρώτης σεζόν και ενός μεγάλου μέρους της δεύτερης οι παίκτες του έβλεπαν ως διασκέδαση. Σταμάτησαν όμως να χαίρονται το ποδόσφαιρο. Να είναι ταγμένοι στο πλάνο. Χάθηκε το πλάνο, γιατί δεν μπορούσε να υπηρετηθεί με αυτά τα χαρακτηριστικά που είχαν οι περισσότεροι. 

Εν τω μεταξύ αν η ΑΕΚ περνούσε στον όμιλο του Conference θα έπαιρνε αριστερό μπακ από το καλοκαίρι. Δεν πήρε ποτέ. Γιατί δεν πήρε; Επειδή δεν πέρασε σε όμιλο! Λάθη. Έμειναν Πήλιος και Χατζισαφί με τον Αλμέιδα να τους δίνει ευκαιρία. Τα λάθη που λέγαμε, συνεχίστηκαν… Και πέρασαν οι μήνες με την ΑΕΚ να προσπαθεί να φτιάξει το «μέσα» της με τόσο κόσμο στα Σπάτα. Ήρθε ο Γενάρης, έφυγαν παίκτες και ήρθε και η πώληση του Γκαρσία τον Φλεβάρη, που δεν περίμενε κανείς. Ανέτοιμη η ομάδα σε αυτό. Θα έπρεπε να το περιμένει. Το ρόστερ ελάφρυνε όπως ήθελε ο προπονητής και ήταν λογικό, όμως έμειναν παίκτες οι οποίοι είχαν το μυαλό τους αλλού. Εκεί είναι ευθύνη των παικτών. Τι να κάνει ο προπονητής, όταν ξαφνικά υπήρχαν ποδοσφαιριστές οι οποίοι απέκτησαν ψυχολογικά θέματα και σκεφτόντουσαν άλλα πράγματα; Και μέσα σε όλα είχαμε και το μυαλό όλων μας να χαλάει, όταν αποφασίστηκε να μην αποκτηθεί πάλι αριστερός μπακ! Και τι δεν ακούσαμε και τι δεν έγινε τον Γενάρη. Λόγια, λόγια, λόγια. Και εκεί που φάνηκε να επιστρέφει έστω κι έτσι η ομαλότητα, μετά τη συνάντηση που είχαν οι Ηλιόπουλος – Αλμέιδα, όπου ο ιδιοκτήτης δήλωσε ότι οι σχέσεις του με τον προπονητή είναι «αλεξίσφαιρη» (;) ήρθε ένα σερί νικών.

Δεν υπήρχε άνθρωπος να πιστεύει τότε μετά την τελευταία νίκη της ΑΕΚ στο πρωτάθλημα, στην Τρίπολη κόντρα στον Αστέρα, ότι θα έρθει αυτή η κατάρρευση. Ούτε οι αντίπαλοι! Κι όμως ήρθε. Κάποια πράγματα εξηγούνται ποδοσφαιρικά γι’ αυτή τη δίμηνη κατάρρευση. Για μένα το γεγονός ότι η ΑΕΚ από εκεί που ήταν μία ομάδα με βάθος στο ρόστερ της, έμεινε με περιορισμένες λύσεις, είναι το μεγαλύτερο μείον της. Πολύ περιορισμένες επιλογές, ειδικά μπροστά. Χωρίς Γκαρσία, χωρίς Μαρσιάλ ακόμα ο οποίος τραυματίστηκε και έμεινε εκτός κανένα δίμηνο η ΑΕΚ έφτασε να παίζει με τον… τρίτο της ουσιαστικά επιθετικό ως βασικό και αναντικατάστατο. Τον Πιερό και από πίσω του ο... κανένας. Υπήρχαν πάλι παίκτες οι οποίοι σιγά – σιγά άρχισαν να χάνουν το μυαλό τους, ενώ άλλοι ήταν μακριά από τη φόρμα τους. Μεγάλη ευθύνη στο τιμ του Αλμέιδα το γεγονός ότι η ΑΕΚ έχασε αυτή την «φρεσκάδα» που είχαν οι ποδοσφαιριστές της τις δυο προηγούμενες σεζόν. Σίγουρα τα χαρακτηριστικά των παικτών που είχε η ομάδα τα δύο προηγούμενα χρόνια, δεν έχουν καμία σχέση με αυτούς που είναι τώρα στο ρόστερ. Όμως η ΑΕΚ χωρίς να έχει σερί αγώνες θα περίμενε κανείς να αντέχει και περισσότερο σε φυσική κατάσταση μέσα στα πλέι οφ.

Κι όμως… Μέσα σε όλα αυτά η γενική αγωνιστική εικόνα της ΑΕΚ στα παιχνίδια της δεν είναι για μηδέν νίκες δύο μήνες τώρα! Μην τρελαθούμε τελείως! Υπήρχαν ματς που η ΑΕΚ στο σύνολό τους ήταν καλύτερη από τους αντιπάλους της. Το αποτέλεσμα ίδιο σε όλα: ήττα! Είχε που είχε θέματα η ΑΕΚ, προσπάθησε να τα καλύψει και να πάρει ό,τι μπορεί, όμως από πάνω της υπήρξε και κάτι… μεταφυσικό! Γιατί έγιναν τόσα λάθη μαζεμένα; Ο αποκλεισμός από την Νόα, σε συνδυασμό με το πώς τελείωσε η προηγούμενη χρονιά, έφεραν αμφιβολίες. Και γενικά και ειδικά. Ο προπονητής όπως αποδεικνύεται ποτέ δεν «κούμπωσε» με τη νέα διοίκηση και το ένα έφερε το άλλο. Έτσι είναι αυτά! Εύκολα γκρεμίζεις, δύσκολα χτίζεις…

Μια μικρή αναδρομή στη σεζόν που επιτέλους τελειώνει ήθελα να κάνω τώρα, γιατί το μεγάλο θέμα για την ΑΕΚ είναι η επόμενη ημέρα της, την οποία πραγματικά μπορεί κάπως να φτιάξει αν πάρει το καλό εισιτήριο για το Europa League. Τι θα γίνει από εδώ και πέρα και όχι τι έγινε, είναι το μεγάλο ζητούμενο. Με αυτά θα ασχοληθούμε από Δευτέρα!