Το αντίο στον Ματίας, το "δέσιμο", οι αναμνήσεις και η επόμενη μέρα…

Θυμάμαι όταν λίγο πριν το τέλος της σεζόν 2021-22, όπου εν τέλει η ΑΕΚ βγήκε 5η και εκτός Ευρώπης, στην ανακοίνωση της πρόσληψης του Ματίας Αλμέιδα είχα γράψει αυθόρμητα «μακάρι να μείνεις κοντά μας πολλά χρόνια, τότε θα έχεις πετύχει. Προχώρα τρελέ Αργεντίνε».

Ήταν μία περίοδος μακρά που η ΑΕΚ άλλαζε κάθε χρόνο 3 με 4 προπονητές. Είχαμε όλοι κουραστεί και απαυδήσει. Το ποδόσφαιρό της ήταν άθλιο, το ΟΑΚΑ το έκανε ακόμα πιο… δύσκολο, οι χαρές μηδαμινές και οι λύπες άπειρες.

Τρία χρόνια από τότε ο Ματίας Αλμέιδα αποχωρεί. Φεύγει από την ΑΕΚ. Δεν φεύγει όπως θα ήθελα… Δεν αποχωρεί νικητής. Όμως πάντα στη ζωή μου και στην κρίση μου με τους ανθρώπους θέλω να κρατώ τα θετικά. Και τα θετικά που έδωσε στην ΑΕΚ ο Αλμέιδα ήταν πολλά περισσότερα από τα αρνητικά.

Καταρχάς, έκανε ξανά την ΑΕΚ ερωτεύσιμη. Είχαμε ξεχάσει πως είναι να θες σαν τρελός να πας να την δεις να παίζει ποδόσφαιρο (το νέο γήπεδο έδωσε μεγάλη ώθηση την πρώτη σεζόν, αλλά βλέπουμε ότι τα… μπετά δεν παίζουν μπάλα αν δεν έχεις καλή ομάδα). Την έκανε ξανά πρωταθλήτρια παίζοντας τέτοιο ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ που είχαμε να δούμε από την εποχή Μπάγεβιτς τη δεκαετία του ’90! Την έκανε ξανά υπολογίσιμη δύναμη σε χρόνο ρεκόρ. Από το 2018 μέχρι το 2023 είχαμε ξεχάσει την ΑΕΚ να διεκδικεί το πρωτάθλημα. Για πριν το 2018 δε το συζητώ καν. Έκανε μεγάλες νίκες και όπως, σωστά, τώρα μετράμε τις σερί ήττες που έχει στα ντέρμπι, είχε και ένα μεγάλο σερί αήττητων αγώνων (17 αν θυμάμαι καλά) σε μεγάλα ματς.

Είχε «κουμπώσει» και η επιστροφή της ομάδας στη Φιλαδέλφεια και όλα ήταν ιδανικά τον πρώτο χρόνο. Και τον μισό από το δεύτερο θα βάλω μέσα, με το διπλό σε Ζάγκρεμπ και Μπράιτον και το σούπερ παιχνίδι που είχε κάνει κόντρα στους Άγγλους στη Φιλαδέλφεια (για μένα το κορυφαίο αυτή την τριετία), παρά το γεγονός ότι δεν κερδίθηκε. Από τότε άρχισε η πτώση σιγά - σιγά. Και ένα χρόνο τώρα, ημερολογιακά, όταν και χάθηκε το περσινό πρωτάθλημα με κραυγαλέα λάθη παικτών (κυρίως) και προπονητή, όλα πήραν την κάτω βόλτα. Οι παίκτες άρχιζαν να χάνουν τη φλόγα τους. Ήρθαν κάποιοι άλλοι που δεν είχαν τα χαρακτηριστικά των προηγουμένων. Άλλαξε και η διοίκηση. Δεν «κούμπωσε» ποτέ προπονητής και διοίκηση. Κακά τα ψέματα. Έκανε και ο ίδιος τα λάθη του, δίνοντας σημασία πολύ περισσότερη απ’ όση άξιζαν κάποια πράγματα που του χαλούσαν το μυαλό. Το ρόστερ «γέμισε», το ρόστερ «άδειασε», παίκτες έφυγαν, παίκτες ήρθαν, όμως η μαγεία είχε χαθεί. Το μεγαλύτερο λάθος του Ματίας, για μένα, ήταν κάποιες ποδοσφαιρικές εισηγήσεις του για τον ερχομό κάποιων παικτών, διαφορετικών απ’ αυτών που είχε και πέτυχε τον πρώτο χρόνο.

Ο Αλμέιδα στα δικά μου μάτια θα είναι πάντα ο άνθρωπος που «κούμπωσε» με την ΑΕΚ σε τέτοιο βαθμό που ζήλευαν όλοι οι αντίπαλοι. Μπήκε στο DNA της. Πράγμα σπάνιο. Την αγάπησε την ΑΕΚ. Ο Αλμέιδα μου έκανε σε όλα: στη φιλοσοφία του ως άνθρωπος, ως προπονητής, ως στυλ, ως φινέτσα, ως κουλτούρα. Με τα καλά και τα στραβά του, όπως όλοι μας φυσικά. Το συνολικό πακέτο όμως ήταν… ΑΕΚ. Πάθος, σοβαρότητα, τρέλα και εννοείται λίγο αυτοκαταστροφή και πολύ ατυχία (ούτε… σπόρι δεν έδωσε στην ΑΕΚ η… θεά τύχη τώρα στα δύσκολα).

Οι τελευταίοι μήνες και όσα αποτελέσματα ήρθαν είναι θλιβερά για την ιστορία της ΑΕΚ. Το ποδόσφαιρο που έπαιζε δεν ήταν τόσο θλιβερό, βέβαια. Έχουμε δει πολύ χειρότερες ΑΕΚ στο πρόσφατο παρελθόν. Την άποψή μου για τον Αλμέιδα θα την πω για τελευταία φορά, γιατί πλέον είναι παρελθόν: όταν όλα στην ομάδα ήταν καλά και είχε τους παίκτες που να μπορούν να υπηρετήσουν το παιχνίδι του έκανε μία ΑΕΚ νταμπλούχο και διεκδικήτρια. Αν έμενε δεν θα την έκρινα ως λάθος επιλογή. Ούτε και τώρα την κρίνω λάθος την απομάκρυνσή του. Το γυαλί έχει ραγίσει. Δεν ήταν… αλεξίσφαιρο! Λυπάμαι που κάποιο μέρος του κόσμου της ΑΕΚ τον χαρακτήριζε με λόγια που ούτε σε αντίπαλο προπονητή δεν έχει αφιερώσει, κάνοντας εικασίες και φτιάχνοντας δικά του σενάρια και «αλήθειες». Παρεμπιπτόντως ο Αλμέιδα έχει παραιτηθεί από την ΑΕΚ μέσα στη σεζόν… Αντίθετα, χαίρομαι για το σύνολο του κόσμου της ΑΕΚ που με τη στάση του και στο γήπεδο έδειξε σεβασμό σε αυτόν τον άνθρωπο και τον προπονητή ως το τέλος.

Η ΑΕΚ, λοιπόν, πρέπει να φτιάξει τα πάντα στο εσωτερικό της από επίπεδο στελεχών, μέχρι τα… πάντα. Τα πάντα κυριολεκτικά! Στο αγωνιστικό καλείται να φέρει πάρα πολλούς παίκτες, εκ των οποίων οι περισσότεροι να είναι βασικοί. Τώρα πρέπει να έχει και το θέμα προπονητή στο μυαλό της. Το έχει βασικά εδώ και καιρό. Έχουν γίνει επαφές και θαρρώ πως δεν θα αργήσουμε να μάθουμε τον επόμενο.

Και κάτι τελευταίο γιατί είμαι σίγουρος ότι θα το βρούμε μπροστά μας: Η ΑΕΚ πρέπει να φτιάξει το μέσα της ξανά και γρήγορα. Τώρα που αποχώρησε ο Αλμέιδα θα φανεί πόσο… προσωπολατρεία υπάρχει, αλλά και… μίσος. Ο Αλμέιδα έφυγε και δεν επιτρέπεται κανείς να τον… αναπολεί, γιατί θα σημαίνει ότι δεν θα στηριχθεί ο επόμενος προπονητής, ο οποίος θα έχει δύσκολο δρόμο μπροστά του. Δεν επιτρέπεται επίσης κανείς να συνεχίσει να λοιδορεί τον Ματίας, αν ο επόμενος προπονητής πετύχει, που αυτό θέλουμε φυσικά όλοι. Ούτε το ένα χρειάζεται ούτε το άλλο. Καλό στην ΑΕΚ θα κάνει αυτό και θα δείξει επίπεδο…

Θα κλείσω όπως ξεκίνησα το κομμάτι και είχα γράψει αυθόρμητα για τον Ματίας: Μακάρι ο επόμενος να ξεπεράσει τα χρόνια του Πελάδο στην ΑΕΚ: Θα σημαίνει ότι κάτι καλό θα πετύχει κι αυτός. Να πάντα καλά τρελέ Αργεντίνε! Προσωπικά θα σε θυμάμαι με το καπνογόνο και το κασκόλ της ΑΕΚ στο χέρι να πανηγυρίζεις και τη φανέλα του Μιχάλη να την κρατάς υψωμένη. Θα σε θυμάμαι να μας βγάζεις από την ποδοσφαιρική και όχι μόνο, μιζέρια μας για έναν 1 με 1,5 χρόνο. Και στην ΑΕΚ των τελευταίων δεκαετιών αυτό είναι άθλος!