Πισωγύρισμα η Λεωφόρος, σουρωτήρι και όχι... κάστρο - Εμπόδιο για Αλαφούζο

Η επιστροφή στην Λεωφόρο μόνο καλή είδηση δεν είναι για τον Παναθηναϊκό από κάθε άποψη.

Και μπορεί ήδη τα "λιβανιστήρια" και οι "δήθεν γεννημένοι στη Λεωφόρο" να έπιασαν ήδη δουλειά και να αναπαράγουν κάτι γραφικά και εντελώς παρωχημένα περί... επιστροφής στο σπίτι μας ή... περί κάστρου της Λεωφόρου και τα σχετικά, αλλά η ουσία δεν αλλάζει.
Και είναι μία.
Η Λεωφόρος σαν έδρα ξανά του Παναθηναϊκού πλέον, αποτελεί τεράστιο πισωγύρισμα και τροχοπέδη για τον σύλλογο.

Κι εδώ δεν μιλάμε μόνο για την ουσιαστική και πρακτική ακαταλληλότητα του παμπαλαιου και ετοιμόρροπου πια γηπέδου της Λεωφόρου σαν έδρα σύγχρονης ποδοσφαιρικής ομάδας.

Εδώ πια μιλάμε για μια κυριολεκτικά... περιχαράκωση του Παναθηναϊκού και ενός περίγυρού του, για ένα "κλείσιμο στο καβούκι μας" μακριά απο την πλατιά μάζα του κόσμου και ταυτόχρονα και το χειρότερο μακριά... μίλια μακριά... από τις αντίστοιχες συνθήκες με τις οποιες θα αγωνίζονται και θα δώσουν την μάχη οι αντίπαλοι του Παναθηναϊκού σε πρωτάθλημα και κύπελλο.

Το ότι ο Παναθηναϊκός απ' ότι φαίνεται είναι αναγκασμένος να κάνει αυτή την κίνηση λόγω των έργων στο ΟΑΚΑ, δεν αλλάζει την ουσία.

Πολύ περισσότερο που ήδη ένα "καθυστερημένο οπαδικά" και τουλάχιστον υπόπτου προελεύσεως και σκοπιμότητας κομμάτι δημοσιογραφικά, μοιάζει να... πανηγυρίζει κιόλας γι' αυτή την εξέλιξη και να τη θεωρεί και όπλο του Παναθηναϊκού για την νέα σεζόν.

Δεν ξέρω ειλικρινά τι μυαλό κουβαλάνε όλοι αυτοί και τι σκοπούς έχουν, αλλά με την πραγματικότητα τουλάχιστον θα πρέπει να είναι μαλωμένοι εδώ και χρόνια.

Για ποιο κάστρο της Λεωφόρου μιλάνε λοιπόν, που θα αποτελεί μάλιστα και όπλο για την ομάδα στην νέα σεζόν;
Ποιο κάστρο;
Εδώ τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια όχι για κάστρο δεν μιλάμε, αλλά για ένα σκέτο σουρωτήρι.
Όποιος ήθελε, από τους πιο ανύπαρκτους  στην Ευρώπη μέχρι τους πιο απιθανους και τελειωμένους στην Ελλάδα, ερχόταν και έκανε πασαρέλα και πάρτι στην Λεωφόρο.

Αυτό δεν ήταν Λεωφόρος των ονείρων μας και της δόξας, αλλά κυριολεκτικά Λεωφόρος των Παθών για τον Παναθηναϊκό.
Τι Καμπάλες, τι Εστορίλ τι Χαποέλ και ότι θυμάστε βάλτε να πάνε, πέρασαν και όχι μόνο,.. ακούμπησαν, αλλά ασέλγησαν κιόλας σε βάρος του Παναθηναικου.

Το ίδιο διάστημα δεν υπάρχει ελληνική ομάδα που να μην έκανε ΕΝΑ τουλάχιστον θριαμβευτικό πέρασμα από την Λεωφόρο που όχι μόνο κάστρο και φόβητρο δεν ήταν ποτέ όλα αυτά τα χρόνια, αλλά... χαλί στρωμένο για τον κάθε πικραμένο που ερχόταν και έπαιρνε ότι αποτέλεσμα γούσταρε σ' αυτό το πάλαι ποτέ ένδοξο γήπεδο.

Τι να πρωτοθυμηθούμε τώρα δηλαδή;
Ατρόμητους, Λεβαδειακούς, Κηφισιές, Λάρισες, ΟΦΗ και δεν συμμαζεύεται;

Για να μην μιλήσουμε και για "κρίσιμα ντέρμπι" 'όπως εκείνα τα αλησμόνητα πλέι-οφ με τον Γιοβάνοβιτς στα οποία ο Παναθηναϊκός μπήκε επικεφαλής κι έκανε τέσσερις απανωτές ισοπαλίες με Βόλο, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Αρη στη Λεωφόρο χάνοντας για μια ακόμα φορά ένα τίτλο;

Μην το συζητάμε λοιπόν.

Από την μια το γήπεδο είναι ακατάλληλο.
Από την άλλη καμία ομάδα δεν μπορεί να θεωρηθεί ή να γίνει ή έστω να... ξαναγίνει μεγάλη με γήπεδο που χωράει δέκα και δώδεκα χιλιάδες κόσμο.

Και κοντά σ' όλα αυτά, βάλτε ότι δεν μπορεί να γίνουν σοβαρά οικονομικά ανοίγματα σε μια ομάδα που τα έσοδά της από το γήπεδο ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ θα φτάνουν ίσα-ίσα για τα έξοδα διεξαγωγής αγώνων.

Από κει και πέρα, το θέμα είναι κατά πόσο ο Αλαφούζος έχει την διάθεση να κάνει για μια ακόμα φορά "υπέρβαση" και να ξεπεράσει τα αντικειμενικά ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΆ εμπόδια που βάζει ήδη από το ξεκίνημα της σεζόν η επιστροφή της ομάδας στην Λεωφόρο.

Θα φανεί στο άμεσο μέλλον αυτό, αλλά οι μέχρι τώρα ενδείξεις και πληροφορίες μόνο ενθαρυντικές δεν είναι.