Το δελτίο: Τραγούδι-καταγγελία από Νέγρο του Μοριά για ελληνικό αθλητισμό

Ένα τραγούδι που αποτελεί καταγγελία για την αδικία που επικρατεί στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου κυκλοφόρησε ο «Νέγρος του Μοριά» σε συνεργασία με τον Χρήστο Δάντη. Ο κατά κόσμον Κέβιν Ζανς Άνσονγκ, Έλληνας μουσικός της ραπ, με καταγωγή από τη Γκάνα, εξομολογείται τα όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς παιδιών, τα οποία μεγάλωσαν με μια μπάλα στο χέρι, από τα προαύλια των σχολείων και τις αλάνες μέχρι τις ακαδημίες ποδοσφαίρου και τις μπασκέτες της γειτονιάς, αλλά έμειναν στα χαρτιά.

Κάποιοι είδαν την πορεία τους να κόβεται απότομα –όχι λόγω ταλέντου ή διάθεσης– αλλά εξαιτίας ενός χαρτιού: του δελτίου συμμετοχής.

«Αμφιβάλλω αν μπορώ να είμαι πάλι το παιδί…»

Η ιστορία, που ζωντανεύει μέσα από το τραγούδι «Για το δελτίο μου» αποτυπώνει με αφοπλιστική ειλικρίνεια αυτή τη σκληρή πραγματικότητα. Ένα παιδί που από μικρό βρέθηκε με μια μπάλα στο χέρι, γεμάτο ενέργεια και φιλοδοξίες, ξαφνικά αποκλείεται από το όνειρό του, επειδή οι γραφειοκρατικές διαδικασίες αλλά και άλλοι παράγοντες δεν του επέτρεψαν να αγωνιστεί επίσημα. 

Οι στίχοι αγγίζουν το συναίσθημα κάθε νέου που ήθελε να διακριθεί, να δείξει, ότι αξίζει και να κάνει περήφανους τους γονείς του μέσα από τον αθλητισμό, αλλά είδε τα όνειρα να χάνονται «έτσι όπως τα ’χει φέρει η ζωή» και δυστυχώς τα χρόνια πέρασαν! Δεν μπορεί να γίνει πάλι παιδί, για να ελπίζει ότι μπορεί να γίνει αθλητής. Η αφήγηση θυμίζει εκατοντάδες πραγματικές ιστορίες παιδιών που έπαιζαν φιλικά, σε καλοκαιρινά τουρνουά ή στις γειτονιές, όμως ποτέ δεν πήραν την ευκαιρία να μπουν στην εντεκάδα ή στο παρκέ μιας επίσημης διοργάνωσης.

Μεγαλώσαμε με Ντέμη, Ατματσίδη, Μαλαδένη

Το τραγούδι φέρνει πίσω μνήμες από τα είδωλα που καθόρισαν τη δεκαετία του ’90 και των αρχών του 2000: από τον Ντέμη Νικολαΐδη, τον Ηλία Ατματσίδη, τον Χρήστο Μαλαδένη, τον Κριστόφ Βαζέχα, τον Γρηγόρη Γεωργάτο και τον Τζιοβάνι μέχρι τον Δημήτρη Διαμαντίδη και τον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη. Αλήθεια, πόσες γενιές νέων έχουν θύμησες από αυτές τις προσωπικότητες του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ στην Ελλάδα; Η έμπνευση αυτών των παικτών έκανε τα παιδιά να ονειρεύονται καριέρες, όμως η πραγματικότητα αποδείχθηκε πολύ πιο σκληρή.

Μέσα στις γραμμές των στίχων κρύβονται κι άλλες πτυχές του ελληνικού αθλητισμού: η αθλητική βία που σημάδεψε γήπεδα και γειτονιές, οι ανισότητες και οι αποκλεισμοί, αλλά και οι τραυματισμοί ή τα νομικά εμπόδια που γκρέμισαν όνειρα παιδιών προτού καν προλάβουν να δοκιμαστούν. Σταθείτε στον στίχο που αναφέρεται όμως στη βία. Το «Ο Έλληνας από Έλληνα έχει μαχαιρωθεί», είναι ένα μήνυμα που τσακίζει κόκκαλα!

Το «Για το δελτίο μου» μοιάζει με ηχηρό ρεπορτάζ για όλα εκείνα τα παιδιά που έζησαν με το «mentality πρωταθλητή» αλλά δεν έφτασαν ποτέ να φορέσουν τη φανέλα της ομάδας τους. Είναι μια υπενθύμιση ότι πίσω από τις λάμψεις των μεγάλων σταρ, υπάρχει μια σιωπηλή πλειοψηφία νέων που η γραφειοκρατία, οι συνθήκες ή οι ατυχίες τους στέρησαν την ευκαιρία να γράψουν τη δική τους ιστορία στα γήπεδα.

Η γνωριμία με τον γέρο του Μοριά

Τον Κέβιν τον γνώρισα στη Θεσσαλονίκη, από σπόντα τον Οκτώβριο του 2024. Εκείνη την εποχή είχε ανέβει στη συμπρωτεύουσα στο πλαίσιο του live μαζί με Saske, Tiny Jackal, Kelment στο πλαίσιο του Street Mode Specials 2024 στη Μονή Λαζαριστών, ενώ η αφεντιά μου βρέθηκε στη νύφη του Θερμαϊκού, στο πλαίσιο της παρουσίασης στην Εύξεινο Λέσχη του ντοκιμαντέρ "Αργυρουπολιτών... πορεία", στο οποίο είχα τη διεύθυνση παραγωγής και τη σκηνοθεσία. Μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση τη νεολαία που είχε τραβήξει σε εκείνη τη γωνιά της Σταυρούπολης και το πόσο "δεμένα" ήταν τα παιδιά με τους στίχους του καλλιτέχνη που τους τραγουδούσαν στους δρόμους με μια διάθεση να επικοινωνήσουν μεταξύ τους τα μηνύματά των τραγουδιών του.

Στο πρωινό, στην τραπεζαρία του LazArt μου δόθηκε η ευκαιρία να έχω μια πολύ όμορφη συζήτηση με τον Κέβιν, υο προσωνύμιο του οποίου είχε προκαλέσει αντιδράσεις. Ωστόσο από την κουβέντα που είχαμε μου έδωσε όχι μόνο να καταλάβω, ότι η διάθεσή του δεν ήταν καθόλου προσβλητική, αλλά ότι ο Κέβιν ήταν παθιασμένος μελετητής της ελληνικής ιστορίας, ιδιαίτερα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Το παιδί πωρώνεται με την ιστορία της Ελλάδας. Γουστάρει! Και θέλει να μάθει περισσότερα. Γιατί μιλάει για την ιστορία στους στίχους του και προτρέπει τα νέα παιδιά που τον ακούν να διαβάζουν και να τη μελετούν.

Εκτός όμως από την ιστορία λατρεύει το ποδόσφαιρο! Εξάλλου ο ίδιος είχε ξεκινήσει πρώτος την κουβέντα στη σάλα, με αφορμή το T-shirt της Τράμπζονσπορ που φορούσα. Ξεκίνησε μια ποδοσφαιρική συζήτηση, απ'την οποία το πιο ζουμερό που εκμαίευσα ήταν, ότι στηρίζει την ΑΕΚ (γι'αυτό και έχει Ντέμη, Ατματσίδη, Μαλαδένη, πρώτους πρώτους στην αναφορά του στους στίχους) και μάλιστα είχαμε πολλούς κοινούς γνωστούς στο ενωσίτικο οπαδικό κίνημα. Ακούγοντας το τραγούδι «Για το δελτίο μου» από το άλμπουμ «Μαύρη Ελλάδα», το βίντεοκλιπ του οποίου κυκλοφόρησε πριν μερικές ημέρες, μου ήρθε στο μυαλό αυτή η κουβέντα που κάναμε πριν έναν χρόνο στη Θεσσαλονίκη, στην οποία εξομολογήθηκε όλα όσα κατέγραφε στους στίχους, οι οποίοι πραγματικά είναι ατόφιοι, ακατέργαστοι, καταγγελτικοί για τον ελληνικό αθλητισμό και αξίζουν ενδοσκόπησης και ανάλυσης.

Ακούστε το τραγούδι και διαβάστε τους στίχους του. Νομίζω θα σας αγγίξει:

Ήμουν και εγώ από μικρός με μία μπάλα στο χέρι
Απ το πρωί να τρέχω ως το μεσημέρι
Πηδάγαμε τα κάγκελα να μπούμε στα προαύλια
Σε μέρη που ο νόμος να ‘σαι εδώ τα απαγορεύει
Αγαπημένο ρούχο μου η αθλητική φανέλα
Μέχρι να γυρίσω σπίτι ήταν όλα λερωμένα
Τα ποδοσφαιρικά μου με χτυπάγανε στις μύτες
Τα φορούσα στις ακαδημίες κι έξω στα λημέρια
Τρύπιες κάλτσες, πύον απ' τα φαγωμένα kicks
Μα θυμάμαι που ‘χα το mentality πρωταθλητή
Μ' αφήνανε στην ζούλα ξαφνικά στην εφηβεία
Γιατί μου είπανε ότι το δελτίο μου δεν έχει βγει, το δελτίο

Αμφιβάλλω
Αν μπορώ να είμαι πάλι το παιδί
Που θα ΄θέλε να γίνει αθλητής
Περιφανούς να κάνει τους Γονείς
Που περίμενε πως και πως
Με την ομάδα να προπονηθεί
Μα τα όνειρα μας έχουν χαθεί
Έτσι όπως τα ‘χει φέρει η ζωή
Για το δελτίο μου

Και έτσι πάνω στην εφηβεία στο πρωτάθλημα ΕΠΣΑΝΑ
Δεν μπορούσαν να με βάζουν , έπαιζα στα φιλικά
Σε κάτι πρωταθληματάκια καλοκαιρινά
Ο Κύριος Ρότσα μ’ αγαπούσε και δεν το ΄πε πουθενά
Με έβαζε κρυφά συχνά στο δεύτερο ημίχρονο
Μα χρόνο με το χρόνο απ’ τον νόμο ήταν αδύνατο
Δεν παίζω πια αγώνες, έκοψα τις προπονήσεις
Στις μπασκέτες με στοιχήματα έπαιζα ποδόσφαιρο
Φίλοι και συμπαίχτες που παλιά έπαιζες μπάλα
Τους βλέπεις απ' το πέταλο που 'ναι στην εντεκάδα
Ή τον βλέπεις σπίτι σου από την τηλεόραση
Σε ματσ καλαθοσφαίρισης που είναι στην πεντάδα
Ο Kaycee τον θυμάμαι ήταν απ’ τους καλύτερους
Μπασκετμπολίστες που ‘χα δει στους Αμπελόκηπους
Θα έχεις δει και ’σύ παρόμοια περίπτωση
Που τα όνειρα τους κόπηκαν για λόγους νομικούς, τραυματισμούς

Αμφιβάλλω
Αν μπορώ να είμαι πάλι το παιδί
Που θα ΄θέλε να γίνει αθλητής
Περιφανούς να κάνει τους Γονείς
Που περίμενε πως και πως
Με την ομάδα να προπονηθεί
Μα τα όνειρα μας έχουν χαθεί
Έτσι όπως τα ‘χει φέρει η ζωή
Για το δελτίο μου

Μεγαλώσαμε με Ντέμη, Ατματζίδη, Μαλαδένη
Με Τζιοβάνι, Γεωργάτο με Καστίγιο και Γκαλέτι
Με Βόκολο, Βαζέχα, Ολισαντέμπε, Καραγκούνη
Με Φρατζέσκο, με Οκκά και Ογκουνσότο, Εργοτέλη
Παπαλουκά, Μπουρούση, Διαμαντίδη και Αλβέρτη
Στο Α1 τότε, είχαν πάνω από ένα αστέρι
Μα ο μόνος που θυμάμαι ήτανε ο Σχορτσιανίτης
Που ήτανε σκουρόχρωμο παιδί στην Εθνική να παίζει
Μιας και είπα Εθνική, η βία η Αθλητική
Ο Έλληνας από Έλληνα έχει μαχαιρωθεί
Το κρίμα σε αυτό είναι πως το ένιωσα και 'γώ
Όταν μου είπαν, δεν μπορώ να λάβω πια συμμετοχή, για το δελτίο μου

Αμφιβάλλω
Αν μπορώ να είμαι πάλι το παιδί
Που θα ΄θέλε να γίνει αθλητής
Περιφανούς να κάνει τους Γονείς
Που περίμενε πως και πως
Με την ομάδα να προπονηθεί
Μα τα όνειρα μας έχουν χαθεί
Έτσι όπως τα ‘χει φέρει η ζωή
Για το δελτίο μου