Το μοντέλο Νίκολιτς και το μεγάλο χαμόγελο στη Νέα Φιλαδέλφεια

Ήταν ένα όμορφο ποδοσφαιρικό απόγευμα την Τετάρτη στη Φιλαδέλφεια. Ο καιρός καλοκαιρινός ακόμα, καλή ώρα αγώνα, ένα ματς για την ΑΕΚ χωρίς ιδιαίτερη πίεση και ένας αντίπαλος αρκετά καλός. Περίπου 12.000 βρέθηκαν στο γήπεδο και ήταν μάλιστα ιδιαίτερα ενεργοί με φωνή και παλμό. Ήταν υπέροχη και η στιγμή με τον γίγαντα Μιχαήλ. Όλα καλά.

Ειδικά το πρώτο ημίχρονο δεν ήταν απλά όμορφο για την ΑΕΚ. Ήταν απολαυστικό. Υπέροχο ποδόσφαιρο, γεγονός που οδήγησε τον Νίκολιτς στη συνέντευξη Τύπου μετά να τονίσει ότι η εικόνα της ομάδας σε αυτά τα 45λεπτά είναι το μοντέλο που θέλει να παρουσιάζει το σύνολό του. Και πράγματι αυτή την ΑΕΚ θέλει να βλέπει. Με αυτή τη φιλοσοφία, την τακτική προσέγγιση, την κυκλοφορία, τα μέτρα στο γήπεδο.  

Η διάρκεια λείπει από την ΑΕΚ. Για Σεπτέμβρη μήνα πάντως και ούσα νέα ομάδα επί της ουσίας, η εικόνα της ΑΕΚ κατά διάστημα στα παιχνίδια της είναι εξαιρετική.

Χθες σε ένα κανονικό γήπεδο με καλό χλοοτάπητα είδαμε ένα μέρος το τι μπορούν να κάνουν οι Γκρούγιτς και Ζοάο Μάριο. Είναι εξαιρετικές μεταγραφές (και) αυτές για την ΑΕΚ. Παίκτες με ποιότητα, ταγμένοι στο σύνολο, προσφέρουν στο παιχνίδι της ομάδας ακριβώς αυτό που θέλει ο προπονητής: καλή κυκλοφορία, σωστές τοποθετήσεις, σωστές επιλογές, λίγα λάθη. Η αναβάθμιση της ΑΕΚ μεσοεπιθετικά είναι ήδη ορατή. Αυτό που άρεσε περισσότερο απ’ όλα είναι ο τρόπος που κυκλοφορούσε η ΑΕΚ τη μπάλα στο πρώτο ημίχρονο. Μία ή δύο επαφές, κινήσεις στο χώρο, ξεμαρκαρίσματα, υποδοχές και σωστή ανάπτυξη, τόσο από τα άκρα όσο και από τον άξονα. Αν ο Ελίασον ήταν λίγο πιο ουσιαστικός θα έβαζε κι άλλα γκολ εκείνο το διάστημα. Παρεμπιπτόντως τρίτο σερί γκολ ο Πιερό ως βασικός…

Στην επανάληψη η ομάδα έριξε τόνους. Αν θέλουμε να βρούμε κάτι αρνητικό είναι η εικόνα της ΑΕΚ στο δεύτερο ημίχρονο και ότι οι αλλαγές δεν βοήθησαν όσο θα περίμενε ο προπονητής. Πήρε μπάλα ο Παναιτωλικός, δεν είχε κλεψίματα πολλά η ΑΕΚ και έτσι δεν δημιούργησε. Μακάρι να λυθεί αυτό στο μέλλον.

Ξέρει καντάρια μπάλα ο Καλοσκάμης

Το πρόσωπο της βραδιάς βέβαια δεν ήταν άλλος από τον Δημήτρη Καλοσκάμη. Ένα παιδί 20 ετών που δείχνει ικανός να παίζει βασικός στην ΑΕΚ. Ήρεμος στο γήπεδο, σωστές κινήσεις χωρίς τη μπάλα ανάμεσα στις γραμμές, μία ασίστ και ένα υπέροχο γκολ που έδειξε την ποιότητά του. Ένα παιδί με μόνιμο χαμόγελο που ξέρει καντάρια μπάλα και γερό να είναι μπορεί να κάνει μεγάλα πράγματα με την ΑΕΚ από φέτος, όχι μόνο στην πορεία. Κράτησα δυο στιγμές που έπεσαν στην αντίληψή μου μακριά από τα «φώτα» και μου άρεσαν: Στην επίσημη είσοδο των ομάδων, το μάτι πήγε πάνω στον Καλοσκάμη. Ήταν η πρώτη φορά που έμπαινε στα Φιλαδέλφεια ως βασικός με τη φανέλα της ΑΕΚ. Δεν σταματούσε να χαμογελάει! Το ζούσε! Το χαιρόταν! Το γούσταρε! Κοίταξε στην εξέδρα, χαιρέτισε, προφανώς δικούς του ανθρώπους και συνέχισε να ρουφάει τις στιγμές.

Και μετά το υπέροχο γκολ του, έρχεται η λήξη του ημιχρόνου. Οι παίκτες από τον πάγκο μπήκαν στο γήπεδο και έτρεξαν πάνω του να τον αγκαλιάσουν και να τον συγχαρούν! Οικογένεια… Ωραίες εικόνες. Ποδοσφαιρικές, ανθρώπινες.

Αυτά για την Τετάρτη σε ένα ωραίο απόγευμα για την ΑΕΚ. Φύγαμε για την Κυριακή και το ματς με τον Βόλο τώρα. Ο Λανουά όρισε τον Φωτιά… Απίθανα πράγματα! Συσπειρώστε κι άλλο την ΑΕΚ! Καλό της κάνετε…