Ολυμπιακός: Τώρα κατάλαβες γιατί παίζει αυτός κι αυτός και όχι οι άλλοι;

Η υπέροχη ομάδα του Ολυμπιακού που θαύμασε η Ευρώπη και το προπονητικό αριστούργημα, η αλλαγή που τον «πλήγωσε» και προκάλεσε το «βίαιο» ανακάτεμα της 11αδας κόντρα στην PSV, ο Ελ Κααμπί που δεν έπρεπε να βγει, το νέο χοντρό λάθος του Ροντινέι, ο Σιπιόνι που έδειχνε χαμένος, η TOP CLASS εμφάνιση του Πιρόλα και η... εξαίρεση με τον Ζέλσον Μάρτινς.

Κρίμα; Ήταν. Άδικο; Κι απ' αυτό ήταν. Όμως, έχει αξία να προσεγγίσουμε έτσι το χθεσινό Ολυμπιακός-PSV Αϊντχόφεν 1-1 στο Γ.Καραϊσκάκης για την 4η αγωνιστική της League Phase του Champions League; Νομίζω όχι. Είναι γνωστό ότι το ποδόσφαιρο, συχνά, δεν είναι δίκαιο. Τουλάχιστον σε ότι αφορά το αποτέλεσμα ενός αγώνα. Μεσομακροπρόθεσμα, και αναφορικά με τη μεγάλη εικόνα, δίκαιο είναι. Σου δίνει ό,τι αξίζεις και σου παίρνει ό,τι δεν αξίζεις και μπορεί έχεις προσωρινά στην κατοχή σου. Έγραφα χθες μερικές ώρες πριν από τη σέντρα ότι πέρα από το σώμα ειδικά αυτό το ματς είναι απ' αυτά που πρέπει να «τρέχει» πιο γρήγορα το μυαλό. Για περίπου μία ώρα αγώνα, πέρα από το σώμα, έτρεχε ταχύτατα και το μυαλό των ερυθρόλευκων.

Το κομβικό 63ο λεπτό

Ύστερα άρχισαν να χάνουν στροφές και τα δύο. Το χειρότερο ήταν ότι περισσότερο άρχισε να έχει πτώση σε ταχύτητα η σκέψη. Κι αυτό συνέβη (στο μεγαλύτερο βαθμό) επειδή στο 63' αποχώρησε αναγκαστικά ένας από τους πιο σημαντικούς ποδοσφαιρικούς εγκεφάλους που έχει αυτό το ρόστερ του Ολυμπιακού, ο Ντάνι Γκαρθία. Ήταν χτύπημα και μάλιστα μεγάλο. Μετά το πρόσφατο ματς με τον Άρη υπογράμμιζα την εικόνα του Ολυμπιακού με τον Ισπανό στο γήπεδο (κέρδιζε 2-0 σβηστά και είχε κινδυνέψει ΜΟΝΟ σε δύο περιπτώσεις από ατομικά λάθη) και μ' εκείνον στον πάγκο αφού είχε αποχωρήσει για να πάρει ανάσες εν όψει Αϊντχόφεν. 

Και λίγο πολύ αυτό επαναλήφθηκε και με τους Ολλανδούς. Ο τρόπος που παίζει ο Βάσκος και όταν έχει τη μπάλα αλλά ΚΥΡΙΩΣ όταν δεν την έχει, είναι για να διδάσκεται. Είναι πάντα σε εγρήγορση και συγκεντρωμένος. Κοιτάζει γύρω του. Ψάχνει τον κενό χώρο για να πάει να καλύψει. Φωνάζει σε συμπαίκτες, δίνει οδηγίες, κατευθύνει. Κλισέ αλλά ισχύει, ένας προπονητής στο γήπεδο. 

Όταν βγήκε ο 35,5 ετών Γκαρθία μπήκε ο 23χρονος Ντιόγκο Νασιμέντο που πέρυσι διέπρεπε αλλά σε επίπεδο β' Πορτογαλίας. Και για το τελευταίο 10λεπτο μπήκε και ο Σιπιόνι. Σπουδαίο project. Ωραίο πακέτο. Υποσχόμενο. Αλλά σε λίγες μέρες γίνεται 21 ετών και προ εβδομάδων ήρθε από την Αργεντινή σ' έναν εντελώς νέο κόσμο. Έναν κόσμο που -ποδοσφαιρικά- δεν συγχωρεί. Εκμεταλλεύεται και την παραμικρή αδράνεια ή έλλειψη συγκέντρωσης. Ο Αργεντινός έδειχνε χαμένος, λες και δεν ήξερε που πρέπει να τρέξει. Που πρέπει να σταθεί. Που να καλύψει. Και στοίχισε. Όχι, προφανώς δεν ευθύνεται μόνο αυτός για το 1-1. 

Κουράζονταν το σώμα, κουράζονταν και το μυαλό

Είπαμε, σιγά σιγά όλοι άρχισαν από ένα σημείο και μετά να φθίνουν σωματικά αλλά κυρίως πνευματικά - εγκεφαλικά. Φυσικά το πρώτο έφερε και το δεύτερο, για τους παίκτες που ήταν στην 11άδα από το ξεκίνημα.

Από την άλλη βέβαια, κι αφού στεκόμαστε στην έλλειψη εμπειρίας των Ντιόγκο και Σιπιόνι, τι δικαιολογία να δώσεις στον πολύπειρο Ρόντινεϊ που ΞΑΝΑ δεν τραβιέται στο 1-1 (στην εκτέλεση του φάουλ) για να τελειώσει η φάση και το ματς; Το έκανε δύο φορές και προ ελαχίστων 24ώρων με τον Άρη. Το έκανε τώρα και με την PSV. Τυχαίο; Όχι. Αυτές οι αδράνειες είναι μέρος του πακέτου παίκτης Ρόντινεϊ και πια το ξέρουμε. Το έχουμε αποδεχθεί. Όπως μέρος του πακέτου είναι και τα πολλά θετικά που έχει, κυρίως δημιουργικά - επιθετικά. Απλά είναι κρίμα για τον ίδιο να μουτζουρώνει, εμφανίσεις όπως αυτή με τους Ολλανδούς που ήταν θετικότατη. Έχοντας να αντιμετωπίσει και τον επίσης πολύπειρο και άκρως επικίνδυνο Πέρισιτς.

Ένα «βίαιο» ανακάτεμα της ομάδας

Αποδείχθηκε λοιπόν κομβική, σημείο-κλειδί, για το ματς η γρήγορη αποχώρηση του Ντάνι Γκαρθία. Πιθανότατα θα έβγαινε και χωρίς να τραυματιστεί αλλά ο Μεντιλίμπαρ θα τον κρατούσε όσο περισσότερο γινόταν. Για να πάρει και την τελευταία σταγόνα αντοχής και εμπειρίας. 

Είναι άλλο το -αναγκαστικό- και «βίαιο» ανακάτεμα μιας ομάδας που δουλεύει τέλεια ως το 63' και άλλο το από επιλογή στο 70' το 75' ή και το 80'. Και από εκεί άρχισαν όλα. Θα μπορούσαμε να πούμε πράγματα και για τις επιλογές του προπονητή με τις αλλαγές στο φινάλε του ματς. Εκ του αποτελέσματος δεν του βγήκαν οι επιλογές του Μεντιλίμπαρ. Ούτε ο Ντιόγκο πρόσφερε κάτι που μπήκε. Ούτε ο Σιπιόνι. Ούτε ο Ταρέμι που, θεωρητικά παραμονές του ματς, «έπαιζε» ακόμα και για βασικός. Εκ του αποτελέσματος επίσης μοιάζει λάθος και η έξοδος του Ελ Καμπί που έκανε ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ματς κρατώντας διαρκώς ψηλά και 2-3 παίκτες της Αϊντχόφεν που ζούσαν με τον φόβο του. 

Το 1-1 με PSV «άρχισε» από τη Βαρκελώνη

Το χειρότερο που συνέβη στον Μεντιλίμπαρ γι' αυτό το ματς, μετά την αναγκαστική αποχώρηση του Γκαρθία, συνέβη... στη Βαρκελώνη.
Ήταν η σκανδαλώδης αποβολή του Έσε που τον στερήθηκε με τους Ολλανδούς εξαιτίας αυτού. Αρκετά απ' όσα είδαμε και επέλεξε ο Μέντι χθες δεν θα τα βλέπαμε αν ήταν παρών ο Αργεντινός χαφ. Στην πραγματικότητα και μερικά απ' όσα είδαμε στη Βαρκελώνη δεν θα τα βλέπαμε αν δεν αποβάλλονταν ο Έσε ενώ νωρίτερα είχε αποχωρήσει τραυματίας και ο Τσικίνιο. 

Απλά πράγματα. Με την PSV λοιπόν έχασε τους δύο καλύτερους χαφ του, τον έναν πριν από τη σέντρα και τον άλλο στο 63'.

Μακάρι να άνοιξε τηλεοράσεις ο κόσμος

Έχοντας αυτά τα δύο δεδομένα λοιπόν, την απώλεια των δύο πιο σημαντικών χαφ, δύσκολα θα (επι)κρίνω τον Μεντιλίμπαρ για το τελευταίο 25λεπτο κόντρα στους Ολλανδούς. Αντιθέτως θα βγάλω το καπέλο για το προπονητικό αριστούργημα που παρουσίασε για μία ώρα αγώνα. Πολύς κόσμος προέβλεπε διασυρμό του Ολυμπιακού. Πόνταρε στο over. Μέχρι και ο κόουτς της PSV παραμονή του ματς προέτρεψε όλους όσοι δεν θα ήταν στο γήπεδο να ανοίξουν τηλεοράσεις και να απολαύσουν το υπερ-θέαμα. Άλλα νόμιζε - πίστευε ότι θα συμβούν. Άλλα συνέβησαν. Μακάρι να άνοιξε όλος ο κόσμος τηλεοράσεις, σε όλη την Ευρώπη, για να δει πόσο υπέροχη ομάδα είναι ο Ολυμπιακός. Και πόσο αδικήθηκε μ' αυτό το τελικό 1-1.

Ήταν αριστούργημα αυτό που είδαμε στο α' ημίχρονο αλλά και έως, περίπου, το 65'. Ο Ολυμπιακός είχε ΑΥΤΗ την Αϊντχόφεν, τη μηχανή παραγωγής τερμάτων, στο μηδέν. Όχι μόνο στο σκοράρισμα αλλά και στην παραγωγή ευκαιριών και τελικών. Ήταν 10-2 οι τελικές στο ημίχρονο και 19-11 οι επιθέσεις υπέρ των Πειραιωτών. Μόνο κόρνερ είχε να επιδείξει η PSV κι αυτά ωστόσο δεν δημιούργησαν προβλήματα στους γηπεδούχους.

Ήξερε ο Μεντιλίμπαρ τι κινδύνους ελλοχεύει η προσπάθεια για «χτίσιμο» επιθέσεων από πίσω αφού οι Ολλανδοί είναι ομάδα με τρεξίματα, πίεση ψηλά και θανατηφόρα. Έτσι σκαρφίστηκε ο πολυμήχανος Βάσκος κάτι που στη θεωρία μπορεί να έμοιαζε ανορθόδοξο αλλά στην πράξη αποδείχθηκε σούπερ. «Κατήργησε», σε ότι αφορά στην ανάπτυξη του παιχνιδιού και ως ένα μεγάλο βαθμό, τη μεσαία γραμμή. Η εντολή δίνονταν κατ' επανάληψη. Τζολάκης, στόπερ και ακραίοι μπακ να στέλνουν με βαθιές μπαλιές τη μπάλα στον Ελ Καμπί και τους εξτρέμ. 

Τα... αρπακτικά στις δεύτερες μπάλες

Έτσι, ακόμα και όταν συνέβαινε το λογικό, δηλαδή οι δύο ή και τρεις που «έπεφταν» πάνω στον Ελ Καμπί (κυρίως αυτόν) να απομάκρυναν σε πρώτη φάση τη μπάλα, έρχονταν τα... αρπακτικά Τσικίνιο, Ποντένσε, Ζέλσον, Μουζακίτης και Γκαρθία να πάρουν τις δεύτερες μπάλες και να δημιουργήσουν καταστάσεις με την άμυνα της PSV σε ανισορροπία. 

Με τον Έσε στην κερκίδα ωστόσο και τον Γκαρθία να αποχωρεί με πρόβλημα στο 63', αυτό το τέλειο σχέδιο άρχισε να μπάζει σε συνδυασμό με τις ανάσες που άρχισαν να λιγοστεύουν και την απειρία κάποιων απ' αυτούς που μπήκαν.

Δεν θέλει πολύ. Δεν ήθελε πολύ. Συνέβη. Κρίμα; Ναι. Άδικο; Με βάση την εικόνα του ματς, ναι. Όμως πάμε παρακάτω. Όποιο κι αν είναι αυτό το παρακάτω. Η γεύση που άφησε στο φινάλε το χθεσινό ματς ήταν γεμάτη πίκρα. Η εικόνα του Ολυμπιακού στο μεγαλύτερο διάστημα (και) του χθεσινού αγώνα Champions League ωστόσο πρέπει να οδηγεί σε χαμόγελα. Και ελπίδα για όσα μπορεί να έρθουν, ασχέτως που αν χρειάζονται πια συνεχείς υπερβάσεις για να έχει ευρωπαϊκό μέλλον ο Ολυμπιακός και μετά τον Ιανουάριο.

ΥΓ: «Πατώντας» αρκετοί πάνω στο παραμορφωτικό 6-1 της Βαρκελώνης έσπευσαν να πουν ότι το μπόι του Ολυμπιακού δεν είναι, ακόμα, για το επίπεδο του Champions League. Εκτός από αυθαίρετη η συγκεκριμένη γνώμη, δείχνει και κόμπλεξ. Σε κανένα από τα ματς του ως τώρα (και τι ματς έτσι!) δεν υστέρησε σε τρεξίματα. Στο Λονδίνο με Άρσεναλ έτρεξε ελάχιστα λιγότερο. Στη Βαρκελώνη το ίδιο αν και στην ουσία έτρεξε περισσότερο αφού έπαιζε με 10 για περίπου 40 λεπτά. Χθες τα τρεξίματα ήταν 112.3 έναντι 113.1χλμ. Ούτε ένα χιλιόμετρο διαφορά. Παρεμπιπτόντως ο Πέρισιτς, φαντάζομαι στην Ολλανδία δεν θα γίνεται τόσος ντόρος για το ότι είναι βασικός στην PSV, σε 3 μήνες κλείνει τα 37 χρόνια...

ΥΓ2: Στο α' ημίχρονο του Λονδίνου ο Γκαρθία ήταν 1ος παίκτης του Ολυμπιακού στα τρεξίματα, στο β' βγήκε αλλαγή. Στο α' ημίχρονο της Βαρκελώνης ήταν 2ος με 5.43χλμ. πίσω από τον Ζέλσον που είχε 5.51. Στο φινάλε του ματς ο Ντάνι ήταν 1ος με 11.20χλμ. αφού είχε αποβληθεί και ο Έσε. Χθες στο α' ημίχρονο ο Γκαρθία ήταν 1ος σε τρεξίματα από πλευράς Ολυμπιακού με 5.95χλμ. Ναι, κατά τα άλλα η... κασέτα που παίζει ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων είναι: δε μπορεί να τρέξει σ' αυτό το επίπεδο ο Ισπανός. Έτσι είναι, αν έτσι θέλετε να πιστεύετε, μη σας το χαλάσω (κι αυτό). Κι αν μου πείτε «μα ακριβώς επειδή δε μπορεί αποχώρησε τραυματίας», να θυμίσω ότι πριν απ' αυτόν στη χρονιά έχει αποχωρήσει μια σειρά ΝΕΟΤΕΡΩΝ παικτών (σ.σ.: Τσικίνιο, Ζέλσον, Ορτέγκα, Ρόντινεϊ, Γιάρεμτσουκ κτλ.) απ' αυτών με μϋικά προβλήματα. Δικαιούνται οι άλλοι να υποφέρουν από την κόπωση και όχι ο Γκαρθία;

ΥΓ3: Έγραψα χθες μερικές ώρες πριν από τη σέντρα του Ολυμπιακός-Αϊντχόφεν ότι περιμένω η ολλανδική ομάδα να κάνει ό,τι και στα προηγούμενα. Να έχει κατοχή μπάλας και να κάνει πολλές επιθέσεις αλλά αναρωτιόμουν ΑΝ θα μεταφράσει τα παραπάνω και σε τελικές ή ευκαιρίες. Είχε όντως την κατοχή (45-55%) και χθες ΑΛΛΑ ούτε παραπάνω επιθέσεις είχε (45-38 υπέρ του Ολυμπιακού) ούτε φυσικά τελικές / ευκαιρίες (17-10).

ΥΓ4: Μπορεί να πει κανείς πολλά και για το ατομικό κομμάτι χθες. Για λάθη παικτών του Ολυμπιακού και προφανώς μιλάμε για το τελευταίο κομμάτι του αγώνα. Για σωστές πάσες που δεν έγιναν. Για λάθος φάουλ που έγιναν. Για τραβήγματα (οφ σάιντ) που δεν (ξανα)έγιναν. Για κάλυψη χώρων. Ωστόσο μετά από μια τέτοια εμφάνιση του Ολυμπιακού, και με κομβικές απουσίες μάλιστα πριν και κατά τη διάρκεια του ματς, δεν μπορώ και δεν θέλω να το κάνω. Όταν έρχεται η κόπωση εξάλλου θολώνει το μυαλό ενώ δεν υπακούει και το σώμα. Υπάρχει κάποια ομάδα που να παίζει τέλεια εξάλλου; Από το 1ο ως το 90ο λεπτό; Δεν υπάρχει καμία. Φανταστείτε τι πρέπει να πει ο κόουτς της PSV στους δικούς του παίκτες μετά το χθεσινό. Έχουμε καταλάβει τι σόι παίκτες πέρασαν και δεν... ακούμπησαν από το ματς. Υπήρξαν μόνο στο φύλλο αγώνα.

ΥΓ5: Θα είναι άδικο, πολύ άδικο, αν δεν πούμε μερικές κουβέντες γι' αυτή την TOP CLASS εμφάνιση του Λορέντσο Πιρόλα. Το παιδί αυτό είναι πραγματικά για το κορυφαίο επίπεδο. Και όταν λέω το κορυφαίο, εννοώ να βρεθεί στις ελίτ ομάδες της Ευρώπης. Δεν υπάρχουν πολλοί καλύτεροί του στις ομάδες που έχουν στην κατοχή τους Champions League. Και μοιράστηκα το ίδιο συναίσθημα μ' εκείνον όταν τον είδα στο φινάλε του ματς να πέφτει στο έδαφος και να κοπανάει το χορτάρι με το χέρι του. Τι παιχταράς ο Ιταλός και τι χαρακτήρα κορυφαίου παίκτη έχει!

ΥΓ6: Πριν από το ματς έλεγα σε ένα φίλο το εξής: «ΟΚ έχουν ειπωθεί και γραφτεί απ' όλους μας αρκετά κολακευτικά σχόλια για τον Μουζακίτη. Το αποψινό ματς ωστόσο είναι απ' αυτά που ξεχωρίζουν τα ταλαντούχα παιδιά από τους άντρες. Αν υπήρχε ένα ματς που έπρεπε να δείξει ότι μπορεί να σταθεί επιτέλους ως βασικός στο κορυφαίο επίπεδο, ήταν αυτό με την PSV». Με απόντα τον Έσε έπρεπε να σταθεί ισάξια δίπλα στον Ντάνι Γκαρθία. Και η απαίτηση σ' αυτό το ματς δεν ήταν να κάνει 2-3 κάθετες μπάλες δημιουργικά, να αποσπάσει ένα επιφώνημα θαυμασμού κι αυτό (θα) ήταν όλο. Έπρεπε να παίξει και ως Μουζακίτης και ως Έσε. Και σε σημαντικό, πολύ σημαντικό βαθμό, το έκανε. Έτρεξε, μόχθησε, πίεσε, έκλεψε μπάλες, έκανε τάκλιν. Τα έκανε όλα. Ναι, έκανε και το φάουλ στο τέλος αλλά το έκανε επειδή έλειπε από τα τετραγωνικά στα οποία έπρεπε να βρισκόταν ο Σιπιόνι.

ΥΓ7: Στο ημίχρονο των χθεσινοβραδινών αγώνων του Champions League (εννοείται και του ματς στο Γ.Καραϊσκάκης) ο Ολυμπιακός ήταν 22ος...

ΥΓ8: Ο Ζέλσον έκανε ένα ματς καριέρας. Γεμάτο high lights. Ασταμάτητος. Αυτός ο Ζέλσον κάνει εκατομμύρια. Μόνο που αυτή του η εμφάνιση φέτος αποτέλεσε την -λαμπερή- εξαίρεση. Και με εξαιρέσεις δουλειά δεν γίνεται, με τον κανόνα γίνεται. Όταν ο Ολυμπιακός λάβει την οριστική του απόφαση για το τι θα κάνει μαζί του, θα πρέπει να έχει «κρύο» κεφάλι και να βγάλει τη συμφέρουσα για το κλαμπ απόφαση. Και φυσικά να λάβει υπόψιν του τα πάντα. Τη συχνότητα των καλών εμφανίσεων. Τη συχνότητα τραυματισμών - απουσιών. Τα πάντα όλα.

ΥΓ9: Ο ηλικιακός μέσος όρος των 10 παικτών της Αϊντχόφεν (όχι και του τερματοφύλακα) ήταν τα 27 χρόνια. Δεν τη λες και πολύ νεανική, έτσι δεν είναι;

ΥΓ10: Δύσκολο και μάλιστα πολύ είναι το ματς με την Κηφισιά που έρχεται για προφανείς λόγους.

ΥΓ11: Ολυμπιακός.