Το βράδυ που μας την… έφερε ο Σούσιτς!

Μας αδικεί η ισοπαλία ήταν η φράση που ακούστηκε από προπονητή, παίκτες και παράγοντες μετά το 0-0 με τη Βοσνία- Ερζεγοβίνη.

Για όσους πιάνουν το χαρτί και το μολύβι ή δουλεύουν στη… Στατιστική Υπηρεσία καταμετρώντας χαμένες ευκαιρίες κάπως έτσι έχουν τα πράγματα.

Για όσους μένουν στην εικόνα του ματς, έχουν διαφορετικά.

Η Βοσνία που έπαιξε εκτός έδρας κι είχε εξ αντικειμένου ζωηρό ενδιαφέρον για την ισοπαλία, διατήρησε κατοχή της μπάλας και σχετική πρωτοβουλία των κινήσεων. Ο Μεντούγιανιν κι ο Μισίμοβιτς κυκλοφορούσαν κυρίαρχοι στη μεσαία γραμμή αναγκάζοντας Τζιόλη και Μανιάτη να τους παρακολουθούν συνεχώς. Στα τελευταία λεπτά της συνάντησης η Εθνική ομάδα έπαιζε με δεμένο το χειρόφρενο ενδιαφερόμενη κυρίως να μη χάσει.

Λογικός ο… φόβος αν συνοδευόταν από τη διαπίστωση πως η Βοσνία είναι μεγάλη ομάδα που σε τρομάζει.

Ε, όχι και τρόμος από μια ομάδα που δεν έχει πάει ποτέ πουθενά και δεν μας έχει μέχρι τώρα κάψει το σπίτι. Μια καλή ομάδα που της επιτρέψαμε να πάρει τον έλεγχο του κέντρου και πέραν τούτου ουδέν. Θα μου πείτε «ουδέν» γιατί δούλεψαν τα μπλοκαρίσματα σε Τζέκο και Ιμπίσεβιτς. ΟΚ, αλλά κι εμείς είμαστε μεγάλη ομάδα γιατί δουλεύουμε πολύ καλά στην άμυνα.

Η νίκη δεν ήρθε τελικά γιατί ο Σαφέτ Σούσιτς τα κατάφερε να μην δημιουργηθούν συνθήκες αυξημένης πίεσης στην άμυνά του. Γιατί ενώ έπαιζε χωρίς κλασικό αμυντικό χαφ πέτυχε να… φλυαρήσει στην μεσαία γραμμή και να στερήσει χρόνο προκειμένου η Εθνική ομάδα να επιτεθεί.

Αντί να έχουμε μπάλα στην κατοχή μας και να πάμε κατευθείαν πάνω στον Βράνιες, βρεθήκαμε να παρακολουθούμε τις κινήσεις τα ων Βόσνιων χαφ.

Το 4-4-2 με τον Μανιάτη δεξιό χαφ ίσως να χρειάζεται να τον ξαναδεί ο κόουτς. Ο ίδιος με την αισιοδοξία και τη σιγουριά για την ομάδα που δημιουργεί μάς έχει βάλει στην πρίζα. Υποθέτω πως το ίδιο συμβαίνει και με τους παίκτες.

Στο κάτω της Γραφής δεν είναι αμαρτία ούτε για… αποκεφαλισμό να παραδεχτούμε ότι μας την έφερε ο Σούσιτς. Αρκεί να μην το επιτρέψουμε πάλι…