Ο Λεωνίδας Βασιλικόπουλος αποτέλεσε σημαντική προσωπικότητα για τις ένοπλες δυνάμεις. Γνωστός για το ήθος του και για τις δημοκρατικές του αντιλήψεις αποτέλεσε σπάνιο είδος ανδρός για τις ένοπλες δυνάμεις από το 1954 οπότε και αποφοίτησε από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων μέχρι το θάνατό του στις 30 Μαΐου 2014.

Η αποφοίτησή του από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων το 1954 συμπίπτει με μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο για την Ελλάδα η οποία χαρακτηρίζεται από τη διαιρετική τομή «εθνικόφρονες» από τη μια και «κομμουνιστές και συνοδοιπόρους» από την άλλη, ως αποτέλεσμα του εμφυλίου πολέμου. Στο πλαίσιο αυτό η ελληνική μετεμφυλιακή πολιτική σκηνή χαρακτηρίζεται από την έντονη παρουσία των ΗΠΑ, του Στρατού και της Μοναρχίας οι οποίοι διαχειρίζονται το κράτος πάνω στην «ασταθή» ισορροπία του Ψυχρού Πολέμου και του αποτελέσματος που εμφυλίου πολέμου. Το μετεμφυλιακό κράτος δεν επηρέαζε μόνο την οικονομική ζωή με τη χρησιμοποίηση των «πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων» για οποιαδήποτε οικονομική συναλλαγή με το κράτος, αλλά και την προσωπική ζωή! Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν όταν το 1966 ο υποπλοίαρχος τότε Λεωνίδας Βασιλικόπουλος αποστρατεύτηκε από το τότε Βασιλικό Ναυτικό επειδή «τόλμησε» να παντρευτεί τη Νότα Ηλιοπούλου, η οποία ήταν κόρη πρώην βουλευτή της Αριστεράς Σταύρου Ηλιόπουλου.

Με την επιβολή της Δικτατορίας ο Λεωνίδας Βασιλικόπουλος ο οποίος ήταν στενός φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δράση. Μέλος των αντιστασιακών οργανώσεων «Φιλική Εταιρεία» και «Ελεύθεροι Έλληνες», δεν δίστασε να κατασκευάζει και να τοποθετεί βόμβες εναντίον του καθεστώτος των συνταγματαρχών. Το 1973 πρωτοστάτησε στο «Κίνημα του Ναυτικού» που σκοπό είχε την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, με αποτέλεσμα να συλληφθεί, να φυλακιστεί και να βασανιστεί στο ΕΑΤ-ΕΣΑ.

Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974 επανήλθε στο Πολεμικό Ναυτικό το οποίο και υπηρέτησε από διάφορες θέσεις (Διοικητής στολίσκου ναρκοπολέμου, Διευθυντής Β' Κλάδου του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, Διοικητής Ναυτικής Εκπαίδευσης και Αρχηγός Στόλου). Στις 22 Δεκεμβρίου του 1986 επιλέγεται από το ΚΥΣΕΑ για Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, μια επιλογή η οποία συμβολίζει τη δημοκρατική λειτουργία των ενόπλων δυνάμεων και μάλιστα χαιρετίζεται από τα κόμματα της κομμουνιστικής αριστεράς (ΚΚΕ, ΚΚΕ εσωτερικού) ως ένδειξη αλλαγής της νοοτροπίας στο πολεμικό ναυτικό. Από τη θέση αυτή σημειώνει μεγάλη επιτυχία καταφέρνοντας να κινητοποιήσει αποφασιστικά το Ναυτικό για να αναχαιτίσει το Τουρκικό σκάφος Πίρι Ρέις το οποίο στις 19 Μαρτίου 1987 υπό τη συνοδεία του αντιτορπιλικού Adatepe και της κανονιοφόρου Akhisar πέρασε τη Λήμνο, τη Σαμοθράκη και τη Θάσο και έφτασε δώδεκα ναυτικά μίλια από τις ακτές του Άθω κάνοντας έρευνες στο θαλάσσιο βυθό της περιοχής. Στις 26 Μαρτίου 1987 O Aνδρέας Παπανδρέου συγκαλεί υπουργικό συμβούλιο και δηλώνει την απόφασή του να προασπίσει τα σύνορα της χώρας και ο Λ. Βασιλικόπουλος μεταφέρει διαμέσου συνεργάτη του στον Αμερικανό Διοικητής της Αμερικάνικης Βάσης στη Νέα Μάκρη την απόφαση του πρωθυπουργού να αναστείλει τη λειτουργία της, και κινητοποιεί τον στόλο. Το αποτέλεσμα ήταν ότι τα ξημερώματα στις 29 Μαρτίου η Τουρκική κυβέρνηση αποσύρει το Πίρι Ρέις και αυτό καταγράφει μια σημαντική επιτυχία της ελληνικής πλευράς.

Στις 17 Ιουλίου του 1989 αποστρατεύεται ύστερα από την απόφαση της κυβέρνησης Τζαννετάκη (ΝΔ-Συνασπισμού) και επανέρχεται το 1993 ως διοικητής της ΕΥΠ όταν γίνεται πάλι κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ και παραμένει στη θέση του μέχρι το 1996 όταν και αντικαθίσταται ύστερα από επιλογή του νέου πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Ως διοικητής της ΕΥΠ συνέβαλε στην ανάπτυξη στενότερων δεσμών συνεργασίας μεταξύ των μυστικών υπηρεσιών Ελλάδος και Κύπρου, ως αποτέλεσμα του «ενιαίου αμυντικού δόγματος» της πολιτικής της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου. Με την ανάδειξη του Κώστα Σημίτη στην πρωθυπουργία της χώρας τον Ιανουάριο του 1996 ο Λεωνίδας Βασιλικόπουλος πέφτει σε δυσμένεια. Είναι η εποχή όπου το «εκσυχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ αποκηρύσσει το ριζοσπαστικό προφίλ του «παλαιού» ΠΑΣΟΚ, γίνεται περισσότερο ευρωπαϊκό, τεχνοκρατικό και πολιτικά ουδέτερο. Με αυτή την πολιτική απομακρύνεται από τη σύνδεση της Εθνικής Ανεξαρτησίας με τη σοσιαλιστική προοπτική η οποία συνόδευε το ΠΑΣΟΚ από την ίδρυσή του το 1974 με την υιοθέτηση στη ιδρυτική του διακήρυξη των αρχών της «σχολής της Εξάρτησης» η οποία επηρέασε αποφασιστικά την ιδεολογία του σοσιαλιστικού (τότε) Κινήματος. Χαρακτηριστικό της νέας τάσης στο ΠΑΣΟΚ είναι ότι όταν ξέσπασε η κρίση στα Ίμια ο Λεωνίδας Βασιλικόπουλος ως διοικητής τότε της ΕΥΠ και Ναύαρχος περίμενε επί ώρες μάταια έξω από το γραφείο του πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη για να τον ενημερώσει… Κάτι το οποίο φυσικά δεν έγινε ποτέ γιατί ο πρωθυπουργός δεν τον δέχθηκε. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται: «Καθ'όλη τη διάρκεια της κρίσης φάνηκε η μεγάλη δυσπιστία του Σημίτη προς την ηγεσία της ΕΥΠ και των Ενόπλων Δυνάμεων. Οι αξιωματικοί αυτοί είχαν μάθει να λειτουργούν με τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος λάτρευε τις συσκέψεις με στρατιωτικούς, τις υπηρεσίες από κλειστές πηγές και τη διαχείριση κρίσεων όπως εκείνη του Μαρτίου του 1987. Ο κ. Σημίτης τους θεωρούσε «ανδρεϊκούς», ξένους στη δική του κουλτούρα…».
Πηγή: http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=169407 (ημερομηνία πρόσβασης 2/6/2014)

Μετά το 1996 αν και έχει «αποκλειστεί» από τις κρατικές θέσεις δεν εγκαταλείπει την πολιτική παρέμβαση συμμετέχοντας κυρίως σε εκδηλώσεις για τον Ανδρέα Παπανδρέου. Σημαντική επίσης είναι η παρέμβασή του στην εφημερίδα Ριζοσπάστης το 2006 με την οποία ασκούσε έντονη κριτική στην προσπάθεια εξομοίωσης του Κομμουνισμού με το Ναζισμό με βάση την απόφαση της Πολιτικής Επιτροπής του Συμβουλίου της Ευρώπης. Χαρακτηριστικά γράφει: «Η προσπάθεια εξομοίωσης μιας πολιτικής ιδεολογίας με παγκόσμια λαϊκή αναγνώριση που - ανεξάρτητα από τα όποια λάθη της καταλογίζονται πως διέπραξε - μετράει σε εκατομμύρια τους αγωνιστές που έπεσαν υπερασπιζόμενοι αυτή τους την ιδεολογία, με την πανούκλα του ναζισμού που μετέτρεψε την Οικουμένη, στο πρώτο ήμισυ του 20ού αιώνα, σ' ένα απέραντο κρεματόριο, είναι κάτι που κανένας ελεύθερος άνθρωπος δεν μπορεί να ανεχθεί. Μα πέρα απ' αυτό, εκείνο που είναι άκρως επικίνδυνο, είναι πως ο εμπνευστής του σχεδίου προσπαθεί να το επεκτείνει και στο σήμερα. Οι προθέσεις του είναι ευκρινείς και δικαιολογείται απολύτως η παγκόσμια λαϊκή οργή, που έχει ξεσηκωθεί εναντίον του. Ιδιαίτερα, εμείς οι Έλληνες, που βιώσαμε στο πετσί μας, όχι μόνο τη θηριωδία του ναζισμού αλλά και την επινόηση - καλή ώρα - κάποιων ντόπιων σκοταδιστών, οι οποίοι ενήργησαν ως πρόδρομοι ανάλογων σχεδίων, θεσπίζοντας νόμους στο παρελθόν που χώρισαν τον ελληνικό λαό σε διάφορες κατηγορίες, όπως κομμουνιστές, συνοδοιπόρους και μιάσματα από τη μια μεριά, και εθνικόφρονες από την άλλη, βλάπτοντας την πατρίδα μας σε αφάνταστο βαθμό, αποκρούουμε με αγανάκτηση τέτοιου είδους μεθοδεύσεις. Για τους παραπάνω λόγους η μόνη στάση που επιβάλλεται από την πλευρά μας είναι η απόκρουση του επαίσχυντου σχεδίου».
Πηγή: http://www.rizospastis.gr/story.do?id=3207086&publDate=20/1/2006 (ημερομηνία πρόσβασης 2/6/2014)
Αν η πολιτική ηγεσία του Κώστα Σημίτη και των μετέπειτα πρωθυπουργών είχε υιοθετήσει τις προτάσεις του Λεωνίδα Βασιλικόπουλου δεν θα υπήρχε σήμερα το φαινόμενο της τόσο μεγάλης διείσδυσης της Χρυσής Αυγής στις ένοπλες Δυνάμεις και στην Αστυνομία.

Ο Λεωνίδας Βασιλικόπουλος ανήκει σε μια μεγάλη (όσο και αν φαίνεται παράδοξο στις μέρες μας) σε πλήθος «γενιά» στελεχών του ΠΑΣΟΚ, που αγωνίστηκαν με αυταπάρνηση, ήθος, ενθουσιασμό, εντιμότητα για μια πιο δίκαιη κοινωνία με βασικές αρχές την αλληλεγγύη, την κοινωνική δικαιοσύνη και την πραγματική δημοκρατία όχι μόνο με την τυπική της μορφή (εκλογές) αλλά με την ουσιαστική της μορφή (όλες οι κοινωνικές ομάδες να παίρνουν μερίδιο από το παραγόμενο προϊόν). Το κενό που αφήνει είναι δυσαναπλήρωτο όχι μόνο για την οικογένειά του, αλλά για όλη την ελληνική κοινωνία.

Καλό ταξίδι Ναύαρχε,
Καλό κουράγιο αδερφέ μου Κρίτωνα


Ο Χρύσανθος Τάσσης διδάσκει Πολιτική Κοινωνιολογία στο Τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης και Πολιτικής Επιστήμης στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

Πολιτική LIFE