Αίτημα για άμεση απόσυρση του Πορίσματος της Επιτροπής για τον Φάκελο της Κύπρου (2011) υπέβαλαν οι ερευνητές Λεωνίδας Λεωνίδου και Φανούλα Αργυρού προς την Πρόεδρο της Βουλής, Αννίτα Δημητρίου. Όπως υποστηρίζουν, το Πόρισμα είναι αναξιόπιστο και προσβλητικό για το κύρος της Βουλής, καθώς βασίζεται σε πλαστά έγγραφα, ιστορικές ανακρίβειες, εσκεμμένες παραλείψεις και παραπλανητική χρήση πηγών.

Βάσει της ανακοίνωσης που υπέβαλαν αναδεικνύεται μία σοβαρή πρόκληση προς την επίσημη κρατική αφήγηση γύρω από τα γεγονότα του 1974 και τον «Φάκελο της Κύπρου». Οι ερευνητές, με πολυετή εμπειρία σε αρχειακή έρευνα, καταγγέλλουν ότι το Πόρισμα του 2011, το οποίο εγκρίθηκε από την Ολομέλεια της Βουλής υπό την προεδρία του Μαρίνου Σιζόπουλου, περιέχει ψευδή, παραποιημένα ή και πλαστά έγγραφα.

Ειδικότερα, κατηγορούν τον τότε πρόεδρο της Επιτροπής για αποτυχία να διασταυρώσει την αυθεντικότητα των εγγράφων μέσω επίσημων πηγών, όπως τα εθνικά αρχεία των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασιλείου, του ΝΑΤΟ και άλλων εμπλεκομένων κρατών. Παράλληλα, του αποδίδουν ευθύνες για τη μη αξιοποίηση κρίσιμου αρχειακού υλικού, για απόκρυψη εγγράφων που έθεταν φως σε καθοριστικά γεγονότα, αλλά και για ιδιοτελή χρήση αυτών για προσωπική συγγραφική δραστηριότητα.

Σύμφωνα με το υπόμνημα των ερευνητών, το Πόρισμα βασίστηκε σε «χαλκευμένα» έγγραφα, όπως το αποκαλούμενο Μνημόνιο Παναγιωτάκου, επιστολές ψευδώς αποδιδόμενες στον Χένρι Κίσινγκερ και στον τότε ΓΓ του ΝΑΤΟ, Γιόζεφ Λουνς, καθώς και ένα γράμμα που αποδόθηκε από τον Σιζόπουλο στον Ιωαννίδη, ενώ ανήκε στον Ανδρέα Ποταμιάνο. Όλα τα παραπάνω, υποστηρίζουν, συνθέτουν μια πλασματική εικόνα της ιστορικής πραγματικότητας, που έχει διαμορφώσει λανθασμένες εντυπώσεις στην κοινωνία και το πολιτικό προσωπικό.

Επιπλέον, εντοπίζονται σοβαρές παραλείψεις στο Πόρισμα: δεν ερευνήθηκαν επαρκώς σημαντικές πτυχές όπως η εκκλησιαστική κρίση, οι πολιτικές δολοφονίες της περιόδου, η δράση του παρακράτους, η στάση των διεθνών παραγόντων (ΝΑΤΟ, Σοβιετικής Ένωσης), καθώς και οι αποφασιστικής σημασίας συναντήσεις του Μακαρίου στο Λονδίνο τον Ιούλιο του 1974.

Οι ερευνητές καταλήγουν καλώντας τη Βουλή να αναλάβει άμεση δράση. Συγκεκριμένα ζητούν την απόσυρση του Πορίσματος, την επίσημη λογοδοσία του κ. Σιζόπουλου ενώπιον της Ολομέλειας, την επιστροφή των φερόμενων ως υπεξαιρεθέντων εγγράφων και την άρση των περιορισμών στην πρόσβαση στο αρχειακό υλικό της κρίσιμης περιόδου του 1974. Όπως επισημαίνουν, η αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας αποτελεί χρέος απέναντι στη Δημοκρατία, τη Βουλή και, κυρίως, τις επόμενες γενιές του κυπριακού λαού.

Ακολουθεί αυτούσια η ανακοίνωση:

ΥΠΟΒΛΗΘΗΚΕ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΑΙΤΗΜΑ ΟΠΩΣ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΦΑΚΕΛΟΥ ΚΥΠΡΟΥ (2011) ΩΣ ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΡΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΖΗΤΗΣΕΙ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΤΕ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ κ. Μ. ΣΙΖΟΠΟΥΛΟΥ.

Οι ερευνητές αρχειακών πηγών και συγγραφείς Λεωνίδας Λεωνίδου και Φανούλα Αργυρού, μετά τις μακροχρόνιες έρευνες, ανακαλύψεις και αποκαλύψεις τους ότι το Πόρισμα της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τον Φάκελο της Κύπρου με πρόεδρο τον κ. Μαρίνο Σιζόπουλο, που εγκρίθηκε από την ολομέλεια της Βουλής των Αντιπροσώπων στις 17 Μαρτίου 2011, περιέχει πλαστά και χαλκευμένα έγγραφα, ανακρίβειες και διαστρεβλώσεις της ιστορικής αλήθειας με εσκεμμένες παραλείψεις και επιλεκτική χρήση εγγράφων, με επιστολή τους ημερομηνίας 13 Μαΐου 2025, προς την Πρόεδρο της Βουλής, κ. Αννίτα Δημητρίου, ζητούν όπως η Βουλή αποσύρει το εν λόγω Πόρισμα, ως αναξιόπιστο, ελλειπές και μεροληπτικό και ως εκ τούτου προσβλητικό για το κύρος του Σώματος και του Κυπριακού Κράτους και όπως καλέσει τον πρόεδρο της Επιτροπής Φακέλου να δώσει εξηγήσεις για παραποίηση της ιστορικής αλήθειας.

Επίσης ζητούν από την Πρόεδρο της Βουλής όπως καλέσει τον τότε πρόεδρο της Επιτροπής κ. Μαρίνο Σιζόπουλο να απαντήσει στα νέα ερωτήματα σχετικά με την κακή διαχείριση της έρευνας για τον «Φάκελο Κύπρου» και γιατί επέτρεψε σε τέτοια έκταση και μέγεθος παραχάραξη της Ιστορικής αλήθειας για το υπό εξέταση ζήτημα, παραπλανώντας συνάμα την πλειοψηφία των βουλευτών και των πολιτών.

Οι δύο ερευνητές υποβάλλουν επίσημη καταγγελία στη Βουλή των Αντιπροσώπων και ζητούν την έναρξη έρευνας από τα αρμόδια όργανα της Βουλής και του Κράτους, ως προς:

α) την αναξιοπιστία του Πορίσματος της Επιτροπής Φακέλου Κύπρου,

β) την εσκεμμένη χρήση πλαστών εγγράφων, παράλειψη σοβαρότατων εγγράφων και την απόδοση εγγράφων σε άλλα πρόσωπα εκτός των συγγραφέων τους.

γ) την αμέλεια του Προέδρου της Επιτροπής να αποταθεί προς τις επίσημες Διευθύνσεις Εθνικών Αρχείων των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασιλείου, του ΝΑΤΟ και άλλων εμπλεκομένων χωρών ώστε να εξακριβώσει την αυθεντικότητα των εγγράφων τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για στήριξη του Πορίσματος και τα οποία απεδείχθησαν πλαστά.

δ) τη ψευδή δήλωση του Προέδρου της Επιτροπής ότι είχε άγνοια κρισίμων εγγράφων τα οποία ο ίδιος παρέλαβε. ε) την αμφισβήτηση από τον κ. Σιζόπουλο του αναμφισβήτητου γεγονότος των κρισίμων για την τουρκική εισβολή συναντήσεων του Μακαρίου με τους Ουίλσον και Κάλαχαν στο Λονδίνο στις 17 Ιουλίου 1974.

στ) την υπεξαίρεση και υποκλοπή από τον πρόεδρο της Επιτροπής κ. Σιζόπουλο εγγράφων (σύμφωνα με δικές του δηλώσεις σε τηλεοπτικές εκπομπές) τα οποία έγγραφα περιήλθαν σε γνώση και κατοχή του ένεκα της θέσης του ως προέδρου της Επιτροπής Φακέλου.

ζ) τη χρήση από τον πρόεδρο της Επιτροπής εγγράφων του Φακέλου, στα οποία δεν επιτρέπεται πρόσβαση σε άλλους ερευνητές, για προσωπικό του συμφέρον, με τη συγγραφή βιβλίου. Το συγκεκριμένο βιβλίο του με τίτλο «ΚΥΠΡΟΣ 1955-1974 ΠΟΡΕΙΑ ΜΙΑΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ» έχει ως υπότιτλο «Ντοκουμέντα από τον Φάκελο της Κύπρου».

Καταγγέλλουν ότι ο κ. Σιζόπουλος εκδίδοντας το εν λόγω βιβλίο του και υποσχόμενος ότι θα ακολουθήσουν και άλλα τέτοια, από γνώση και χρήση εγγράφων και μαρτυριών του «Φακέλου Κύπρου», έχει ενεργήσει κατά παράβαση του Κώδικα Αρχών και Κανόνων Δεοντολογίας της Βουλής α) του άρθρου 2 Μέρους 1 του Κώδικα σχετικά με «ιδιωτικό συμφέρον» και β) του άρθρου 8 του Μέρους ΙΙ του Κώδικα σύμφωνα με το οποίο «ο Βουλευτής δεν χρησιμοποιεί πληροφορίες ή έγγραφα εμπιστευτικής φύσεως τα οποία περιέρχονται σε γνώση ή στην κατοχή του, στο πλαίσιο άσκησης των καθηκόντων του, προς εξυπηρέτηση προσωπικού ή ιδιωτικού συμφέροντος ή/και τρίτου προσώπου…»

η) Καλούν τη Βουλή όπως ζητήσει από τον κ. Σιζόπουλο να επιστρέψει τα κλαπέντα έγγραφα. θ) Καλούν τη Βουλή όπως παραχωρήσει πρόσβαση σε ερευνητές και ακαδημαϊκούς στο συλλεγμένο αρχειακό υλικό του 1974, ώστε να αποκαλυφθεί πλήρως η αλήθεια για τα γεγονότα του τραγικού εκείνου έτους.

Α. ΠΛΑΣΤΑ – ΧΑΛΚΕΥΜΕΝΑ ΕΓΓΡΑΦΑ

Οι δύο ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα συμπεράσματα του Πορίσματος βασίζονται εσκεμμένα σε πλαστά και χαλκευμένα έγγραφα τα οποία παραθέτουν. Τα κυριότερα είναι τα εξής:

1. Το λεγόμενο Μνημόνιο Παναγιωτάκου (25.2.1975) για την δήθεν συνεργασία Ελλάδας – Τουρκίας για ανατροπή του Μακαρίου αποδεδειγμένο από τον Άρειο Πάγο ως πλαστό.

2. Έγγραφο δήθεν από Κίσσινγκερ, ημερομηνίας 4 Ιουνίου 1974, προς την υπηρεσία CAZ Μέσης Ανατολής για παραπλάνηση για την δήθεν άμεση εμπλοκή του Κίσσινγκερ στο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου αποδεδειγμένο πλαστό!

3. Έγγραφο δήθεν του Γενικού Γραμματέα του ΝΑΤΟ Γιόζεφ Λουνς προς τον Υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για παραπλάνηση για την δήθεν άμεση εμπλοκή του Λουνς και των ΗΠΑ στο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και την Τουρκική εισβολή του 1974 αποδεδειγμένο πλαστό!
4. Έγγραφο του Ανδρέα Ποταμιάνου προς Στρατηγό Γρίβα (χωρίς ημερομηνία περί Νοέμβριο 1973) αποδόθηκε ψευδώς ως έγγραφο Ιωαννίδη προς Γρίβα για παραπλάνηση για την δήθεν συνεργασία Ιωαννίδη με Γρίβα.

Β. ΣΟΒΑΡΕΣ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ

Στο εν λόγω Πόρισμα οι δύο ερευνητές σημειώνουν σοβαρές παραλείψεις σημαντικών και καθοριστικών για τις τότε εξελίξεις και τα γεγονότα του Ιουλίου και Αυγούστου 1974 οι κυριότερες από τις οποίες έχουν ως εξής:

1. Αντικειμενική έρευνα της εκκλησιαστικής κρίσης και το σχίσμα στην Εκκλησία.

2. Οι διώξεις αντιφρονούντων δημοσιογράφων και ενωτικών, του ηγέτη και των μελών της αντιπολίτευσης, οι πολιτικές δολοφονίες, η ανατίναξη της πτήσης CY284 και οι παράνομες ενέργειες του παρακράτους.

3. Η έκθεση του προέδρου της Διεθνούς Επιτροπής Νομικών Τζέφρι Γκάρρετ τον Νοέμβριο 1973 για παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κύπρο.

4. Οι καθοριστικές για την εισβολή συσκέψεις της 17ης Ιουλίου 1974 στο Λονδίνο μεταξύ Μακαρίου και Βρετανού πρωθυπουργού Ουίλσον, Μακαρίου και Βρετανού υπουργού Εξωτερικών Κάλλαχαν, Ετζεβίτ με Ουίλσον και Κάλλαχαν και επαφές Κάλλαχαν με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Κίσσινγκερ.

5. Ο ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης από 15 Ιουλίου έως 17 Αυγούστου 1974 και η συγκατάθεση της Μόσχας στην Τουρκική εισβολή.

6. Οι αντιδράσεις του ΝΑΤΟ ενάντια στο πραξικόπημα και η αναγνώριση του Μακαρίου ως του νομίμου προέδρου αμέσως μετά το πραξικόπημα.

7. Ο Αττίλας ΙΙ – η δεύτερη εισβολή των Τούρκων από 14 – 17 Αυγούστου.

Γ. ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΕΙΣ

Οι δύο ερευνητές μεταξύ της πληθώρας ανακριβειών, διαστρεβλώσεων και υποθετικών συμπερασμάτων του Πορίσματος σημειώνουν τα εξής:
1963 – Δήθεν υποστήριξη του Προέδρου των ΗΠΑ Τζον Κέννετι για τροποποίηση 13 σημείων από τον Μακάριο.

1966 – Δήθεν μη ενημέρωση Μακαρίου για τις συνομιλίες Ελλάδας-Τουρκίας.

1966 – Δήθεν ότι δεν υπάρχουν πληροφορίες για τη προσφορά της βάσης της Δεκέλειας και τις επαφές Wilson με τον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο.

1967 – Δήθεν ανάμιξη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην κρίση της Κοφίνου.

1967 – Δήθεν ότι η Τουρκία δεν ζήτησε να αποσυρθεί η Ελληνική Μεραρχία 1967 – Δήθεν ότι ο Μακάριος δεν επιθυμούσε τη αποχώρηση της Μεραρχίας.

1968 – Προεδρικές Εκλογές. Προσπάθεια δικαιολογίας της στάσης του Μακαρίου εναντίον της αντιπολίτευσης το 1968 για τη μετέπειτα στάση της αντιπολίτευσης το 1971.

1968 – Ανακρίβειες ως προς την Εκκλησιαστική κρίση. Το Πόρισμα διατείνεται ότι οι τρεις Μητροπολίτες υποστήριζαν τη χούντα γνωρίζοντας τα δήθεν σχέδιά της για διχοτόμηση.
1971 – Ανακρίβειες ως προς τη μυστική αναχώρηση του Στρατηγού Γρίβα για Κύπρο, για το πλοιάριο που τον μετέφερε, τον τόπο αναχώρισής του, ποιοι τη γνώριζαν και την ανυπόστατη υπόθεση ότι «την προετοιμασία της αναχώρησής του (Γρίβα) από την Αθήνα, είναι απίθανο η χούντα (τουλάχιστον η ομάδα Δ.Ιωαννίδη) να αγνοούσε». Η Επιτροπή καταλήγει με υποθέσεις (χρήση λέξεων, όπως φαίνεται και είναι απίθανο) σε ατεκμηρίωτα συμπεράσματα ότι δήθεν η μυστική διαφυγή του Γρίβα από την Αθήνα το 1971 ήταν σε γνώση του Δ.Ιωαννίδη.

1974. Στη συνάντηση της 19ης Ιουλίου μεταξύ Πρωθυπουργού Ανδρουτσόπουλου και Σίσκο, Τάσκα και Έλσγουορθ, ενώ αναφέρεται το αίτημα της Άγκυρας για την παραχώρηση στους Τουρκοκυπρίους διεξόδου προς τη θάλασσα, εντούτοις παραλείπεται ότι η Ελληνική Κυβέρνηση απέρριψε ασυζητητί την πρόταση.

Σύμφωνα με τους Λ.Λεωνίδου και Φ.Αργυρού, τα ανωτέρω καθώς και η πληθώρα άλλων ανακριβειών, διαστρεβλώσεων και παραλείψεων καθιστούν το ως άνω Πόρισμα αναξιόπιστο και ως εκ τούτου προσβλητικό για το κύρος και την αμεροληψία της Βουλής και εφόσον δεν αποσύρεται διακυβεύεται και το κύρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Τέλος οι δύο ερευνητές, υπογραμμίζοντας τις ευθύνες έναντι του λαού της Κύπρου, ιδιαίτερα των νέων και της Ιστορίας, ζητούν όπως η Πρόεδρος της Βουλής κ. Αννίτα Δημητρίου, μετά τις σοβαρές τους καταγγελίες αρχίσει τις αρμόδιες διαδικασίες όπως η Βουλή:

1) Αποσύρει άμεσα το εν λόγω Πόρισμα ως αναξιόπιστο και προσβλητικό για το κύρος της Βουλής.

2) Καλέσει τον κ. Σιζόπουλο να απαντήσει ενώπιον της Βουλής στα εξής ερωτήματα: α) Γιατί ως πρόεδρος της Επιτροπής Φακέλου αμέλησε να προβεί στη διερεύνηση της αυθεντικότητας των εγγράφων των οποίων έγινε κατά κόρο χρήση στο Πόρισμα; β) Γιατί, όπως ο ίδιος απεκάλυψε, υπέκλεψε έγγαφα τα οποία ως εκ της θέσεώς του ως προέδρου της Επιτροπής απέκτησε; γ) Γιατί ενώ είχε στην κατοχή του σημαντικά έγγραφα (π.χ. πρακτικά συνάντησης Ουίλσον με Μακάριο και Κάλλαχαν με Μακάριο της 17ης Ιουλίου και την κατάθεση Κώστα Περέου) τα απέκρυψε και αρνήθηκε ότι τα είδε ποτέ; δ) Γιατί παραποίησε τον αποστολέα επιστολής από Ποταμιάνο (άνευ ημερομηνίας περί Νοέμβριο 1973) προς Γρίβα ως επιστολή Ιωαννίδη προς Γρίβα; ε) Γιατί ο κ. Σιζόπουλος εκμεταλλευόμενος τη θέση του χρησιμοποίησε έγγραφα του Φακέλου Κύπρου για τη συγγραφή βιβλίου προς προσωπικό όφελος, ενώ αποκλείεται η πρόσβαση στα έγγραφα αυτά σε άλλους ερευνητές;

3) Καλέσει τον κ. Σιζόπουλο να επιστρέψει τα κλαπέντα έγγραφα.

4) Παραχωρήσει πρόσβαση σε ερευνητές και ακαδημαϊκούς στο συλλεγμένο αρχειακό υλικό του 1974, ώστε να αποκαλυφθεί πλήρως η αλήθεια για τα γεγονότα του τραγικού εκείνου έτους.

Λεωνίδας Λεωνίδου και Φανούλα Αργυρού

Λονδίνο
21 Μαΐου 2025

Ιστορία Κύπρος LIFE