Ένα δριμύ κατηγορητήριο κατά του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι, με αφορμή την πρόσφατη απόφασή του να θέσει υπό τον έλεγχό του δύο ανεξάρτητες υπηρεσίες καταπολέμησης της διαφθοράς (NABU και SAPO), οι οποίες είχαν ιδρυθεί με πίεση της Δύσης, είναι το άρθρο του Κρεσέντζιο Σαντζίλιο στο Geopolitico.gr. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι αυτή η ενέργεια συνιστά αυταρχικό πισωγύρισμα και πιθανή ένδειξη ρήξης μεταξύ του Ζελένσκι και των δυτικών του συμμάχων.

Κατά τον Σαντζίλιο, οι δύο αυτές υπηρεσίες δεν είχαν ουσιαστικά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση της χρόνιας διαφθοράς της Ουκρανίας και εξυπηρετούσαν κυρίως ελεγκτικό ρόλο απέναντι στον ίδιο τον Ζελένσκι. Η παρέμβασή του εκλαμβάνεται ως ένδειξη ότι νιώθει ανεξέλεγκτος, έχει συγκεντρώσει πλήρως την εξουσία στα χέρια του και επιδιώκει να διατηρηθεί στην εξουσία με κάθε κόστος, ακόμη και καταπνίγοντας τη λαϊκή δυσαρέσκεια ή ενορχηστρώνοντας ένα είδος "διπλής δικτατορίας" μαζί με τον στενό του συνεργάτη Αντρίι Γέρμακ.

Ο αρθρογράφος προβλέπει ότι η κατάσταση αυτή μπορεί να οδηγήσει είτε σε λαϊκή εξέγερση τύπου Μαϊντάν (αλλά αυτή τη φορά εναντίον του Ζελένσκι), είτε σε πολιτικές ανατροπές υπό την πίεση των ΗΠΑ και της ΕΕ, οι οποίες αρχίζουν ήδη να εκδηλώνουν δυσαρέσκεια, με πρώτο βήμα το πάγωμα ευρωπαϊκής βοήθειας ύψους 1,5 δισ. ευρώ. Το άρθρο ολοκληρώνεται με προβληματισμό για το μέλλον της Ουκρανίας, που όπως λέει ο συγγραφέας, κρέμεται μεταξύ «πολέμου ή ειρήνης» — και η απάντηση θα εξαρτηθεί από τον λαό, είτε κινητοποιηθεί αυθόρμητα είτε καθοδηγηθεί εξωτερικά.

Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο:

Η τελευταία, χρονικά, πράξη imperii, δηλαδή απόλυτης εξουσίας, του Ζελένσκι να ακυρώσει την «ανεξαρτησία» των δύο υπηρεσιών για την καταπολέμηση(!) της διαφθοράς, NABU (Ειδικό Γραφείο Καταπολέμησης της Διαφθοράς) και SAPO (Ειδική Εισαγγελία Καταπολέμησης της Διαφθοράς) υποβάλλοντάς τες στη δικαιοδοσία και έλεγχο του Γενικού Εισαγγελέα προσωπικά διορισμένου από τον ίδιο(!), δηλαδή να ακυρώσει δύο υπηρεσίες που ειδικά οι ευρω-κοινοτικοί που τον υποστηρίζουν σθεναρά είχαν επιβάλλει κιόλας από το 2015, είναι πολύ πιθανόν να είναι και η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι, τόσο που να διανοίγει τον δρόμο για την απομάκρυνσή αυτού του δήθεν «προέδρου» που χρησιμοποιεί τον πόλεμο για να συνεχίζει να κυβερνά και η απολυταρχική συμπεριφορά του οποίου άρχισε να θεωρείται (άργησαν κάπως να το καταλάβουν!) πως έφτασε σε σημείο μη επιστροφής πλέον, απαράδεκτη και καταδικαστέα.

Στην ορισμένη περίπτωση, βέβαια, δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε με ιδιαίτερη έμφαση πως η «αφαίρεση» των δύο υπηρεσιών, «τέκνα» των αμαρτωλών ευρω-δυτικών υπηρεσιών, από τον δυτικό έλεγχο πρέπει να έχει «πειράξει» πάρα πολύ τις γνωστές φιλοουκρανικές ευρω-κοινοτικές κυβερνήσεις αλλά και την ίδια την ενωσιακή νομενκλατούρα των Βρυξελλών.

Παρενθετικά, ωστόσο, όλη αυτή η «υπόθεση» φαίνεται αρκετά παράξενη.

Κατ’ αρχήν, ένα οξύμωρο που βγάζει μάτι. Οι Δυτικοί, ήδη από την εποχή του Maydan, όπως προείπαμε, είχαν οργανώσει τις δύο υπηρεσίες εναντίον της διαφθοράς στην Ουκρανία.

Φαίνεται σαν αστείο, αλλά τί να πει κανείς; Όχι μία, αλλά δύο υπηρεσίες «καταπολέμησης» δήθεν της διαφθοράς! Κάτι δεν πάει καλά.

Αυθόρμητη και η σχετική ερώτηση: σε μια χώρα ως το μεδούλι διεφθαρμένη, όχι μόνο από το 2014 και μετά, αλλά και από πολύ πριν, μπορούμε να πούμε – μάλλον να διαβεβαιώσουμε – πως αυτές οι δύο «ανεξάρτητες», ισχυρές υπηρεσίες πέτυχαν, δεν λέμε να πατάξουν – θα ‘ταν υπερβολικά πολύ! – τη διαφθορά, αλλά τουλάχιστον να την μειώσουν σε υποφερτά επίπεδα;!

Η απάντηση είναι άμεση και ασφαλής: όχι, δεν πέτυχαν απολύτως τίποτα! Η διαφθορά των Ουκρανών είναι παραδειγματική, παραμένει ανεξέλεγκτη και σε ακραία όρια, μη διαχειρίσιμη και μάλλον με ευκρινείς προοπτικές συνέχισης έως και μετά την ανοικοδόμηση της χώρας με τη λήξη του πολέμου. Μετά… βλεπουμε!

Και τότε πάλι το ερώτημα: για ποιο λόγο οι ευρω-δυτικο-αμερικανοί σκαρφίστηκαν τις δύο υπηρεσίες που δήθεν θα καταπολεμούσαν μια διαφθορά τόσο «ενσωματωμένη» στους Ουκρανούς, η ένταση και έκταση της οποίας σίγουρα δεν θα μπορούσε ποτέ να μειωθεί ίσα-ίσα μέσα σε ένα πολεμικό κλίμα το οποίο οι ίδιοι ευρω-δυτικο-αμερικανοί είχαν σχεδιάσει να διατηρηθεί το περισσότερο δυνατόν;!

Δεν έχει νόημα ένα τέτοιο project. Οπότε η απάντηση μπορεί να βρίσκεται αλλού.

Μήπως αυτές οι δύο τόσο «δίδυμες» υπηρεσίες (που θα μπορούσαν κάλλιστα να ενωθούν σε μια για μεγαλύτερη λειτουργικότητα!), «ανεξάρτητες αρχές», αλλά και μεταξύ τους ανεξάρτητες(!), ήταν εντεταλμένες να ελέγχουν τον Ζελένσκι, η μια χώρια από την άλλη, έτσι ώστε εάν η μία «έμπαζε νερά|», να υπήρχε τουλάχιστον μια άλλη «έμπιστη»;

Και γι’ αυτό και Αμερικανοί και Δυτικοευρωπαίοι (αγγλο-γαλλο-γερμανοί) θύμωσαν σφόδρα με το «κακό παιδί» Ζελένσκι που τους έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια – αυτοί οι οποίοι έως πρότινος τον είχαν στα ώπα-ώπα και τον κουβαλούσαν εδώ κι εκεί ως θριαμβικό λάβαρο της «ισχύος» τους – αμέσως άρχισαν τις «επερωτήσεις» και τα «επίσημα διαβήματα» και τις «επεξηγήσεις» απ’ τους Ουκρανούς πρέσβεις;!

Το «γάλα χύθηκε» όμως και η ζημιά έγινε.

Στην ουσία όμως πρέπει να έχει γίνει κάτι το χειρότερο. Πρέπει οι πάτρονες και σπόνσορες του συνεχούς φθοροποιού πολέμου με κύριο παρανομαστή το «άλλοθι-Ζελένσκι» για πάσα νόσο και μαλακία, να κατάλαβαν πως δημιουργήθηκε μια καλή ρωγμή στην εμπιστοσύνη τους προς τον Ουκρανό βολικό πιόνι και μπροστάρη,

ο οποίος τόλμησε, για πρώτη φορά τόσο επιδεικτικά, να τους πάει πραγματικά κόντρα καταλύοντας με μια μονοκονδυλιά τα δύο δημιουργήματά τους έτσι δείχνοντας πως δεν είναι πια και τόσο εμπιστοσύνης όπως αυτοί νόμιζαν

και μάλλον ο «προστατευόμενος» τους να «έχει καβαλήσει το καλάμι» και, ακόμη περισσότερο, να θεωρεί πως «τους έχει στο τσεπάκι του» με τα συνεχή, ως τώρα αποδεκτά., καμώματά του.

Και πρέπει, οι αγγλο-γαλλο-γερμανοί σπόνσορες/πάτρονες, να έχουν συνειδητοποιήσει ότι, μέσα σε όλον τον απερίγραπτό ουκρανικό αχταρμά, δύο είναι οι Ουκρανοί που τα θέλουν όλα δικά τους: ο Volodymyr Zelenskyy και ο κρυφός, ο «άνθρωπος πίσω από τον θρόνο», Andriy Yermak, Zelenskyy–bis, alter ego, μια εξουσία και παντοκρατορία σε δύο αλληλένδετα και αλληλοσυνεννοούμενα πρόσωπα.

Και να κατάλαβαν επίσης ότι αυτοί οι δύο «ελεύθεροι σκοπευτές» είχαν οργανώσει μια διπρόσωπη εξουσιαστική δικτατορία με εισαγγελείς-δικαστές στις διαταγές τους, αλλά τώρα, με την νέα ελεγχόμενη καθόλα πρωθυπουργό, και με ολόκληρο υπουργικό σινάφι με το μέρος τους.

Θα ήταν τα τελείως βλακώδες για τους ευρωδυτικούς υποστηρικτές να μην είχαν καταλάβει τουλάχιστον αυτά τα ολίγα.

Δε γνωρίζουμε ποια περίσσια εμπιστοσύνη θα μπορούσε ένας «βολικός» ευρωπαίος να συνεχίζει να τρέφει για έναν Ουκρανό διεφθαρμένο όλο και πιο παρείσακτο του οποίου το μόνο κίνητρο ύπαρξης είναι να επωφελείται από τις γονιδιακές πολιτικές ανοησίες των κοινοτικών ταγών:

– για να διατηρείται ο ίδιος, ακόμα και συνέχεια παράνομα, στην εξουσία

– για να συνεχίζει να θυσιάζει τον λαό του σε έναν πόλεμο χαμένο και μόνο για το συμφέρον των ξένων Δυτικών

– για να μπορεί να πλουτίζει δίχως όρια με τα λεφτά των ηλιθίων Ευρωπαίων.

Απ΄ την άλλη πλευρά, ο Τραμπ επίσης θα πρέπει κι αυτός να έχει εμπεδώσει πως η ώρα για μια «λαϊκή» φωνή στις ακρότητες του Ζελένσκι και Σία πρέπει να έχει έρθει πια, μια «εισχώρηση» στα λαϊκά στρώματα που δεινοπαθούν και άρχισαν να μην ανέχονται τις αλαζονίες και φανατισμούς των κυβερνητών του.

Σε αυτό το «επιχείρημα» σίγουρα η τεράστια πείρα της CIA στις «δημοκρατικές αλλαγές καθεστώτων» μπορεί να του φανεί πολύ χρήσιμη.

Και φαίνεται (το έδειξαν στο Κίεβο, στην Οδησσό, στη Λεόπολη, στο Ντνίπρο) πως ο κόσμος στην Ουκρανία άλλο δεν περιμένει παρά μια μικρή «ώθηση» για να διώξει τον Ζελένσκι.

Αλήθεια, αυτός ο τύπος που θέλει συνεχή πόλεμο, γιατί δεν πηγαίνει ο ίδιος να πολεμήσει μαζί με τους νέους και μεσήλικες που στέλνει να πεθάνουν στα μέτωπα που αρνείται να κλείσει;!

Δεν ξέρει πως κατά μέσο όρο κάθε 4 λεπτά της ώρας σε αυτά τα μέτωπα σκοτώνεται ένας Ουκρανός στρατιώτης;

Πάντως, διόλου απίθανο η ολική συγκέντρωση των εξουσιών στα χέρια της χούντας Zelenskyy–Yermak να έχει ως αποτέλεσμα μια σκλήρυνση των αστυνομικών αρχών εναντίον της λαϊκής δυσαρέσκειας.

Το πόσο αυτό μπορεί να αποβεί αντιπαραγωγικό για τον Ζελένσκι δεν μπορούμε από τώρα να προσδιορίσουμε.

Ένας λαός όμως εχθρός του κυβερνήτη του είναι ό, τι πιο ευνοϊκό για κάποιος που σχεδιάζει την ανατροπή του κυβερνήτη.

Και εδώ που τα λέμε, στην Ουκρανία επιβεβαιώνονται σήμερα όλες οι συνθήκες για μια επανάληψη του Maidan προς την αντίθετη κατεύθυνση εκείνης του 2013/2014:

– φονικός και καταστροφικός πόλεμος που σίγουρα θα μπορο9ιύσε να αποφευχθεί

– δυσκολότατη και επικίνδυνη επιβίωση των πολιτών

– τρομερό έλλειμμα ανθρωπίνων ελευθεριών

– καταπίεση στον παραμικρό αντιφρονμούντα

– ανυπέρβλητη φτώχεια του λαού,

– απόλυτη έλλειψη ασφάλειας

– ανθρωποκυνηγητό νέων και λιγότερο νέων για με το ζόρι στράτευση

– κοινωνική κατάσταση δίχως καμία πρόβλεψη για το μέλλον, κλπ. κλπ.

Μια ατελείωτη σειρά αρνητικών στοιχείων λοιπόν εις βάρος των πολιτών που συμβαδίζει με την απόλυτη αναλγησία της Εξουσίας για τη μοίρα του ουκρανικού λαού: μείγμα κανονικά εκρηκτικό, το οποίο σίγουρα κάποιος θα θελήσει να χρησιμοποιήσει για να μπει ένα τέλος σε μια άλογη και αλόγιστη σφαγή.

Οι προσεχείς μήνες, ίσως και εβδομάδες, θα είναι εξαιρετικά κρίσιμοι για το άμεσο μέλλον της Ουκρανίας το οποίο πολύ απλά απαντά σε μια μόνο ερώτηση: πόλεμος ή ειρήνη;

Η απόκριση του λαού είναι βασική, απόκριση ή αυθόρμητη ή προκλητή. Αυτό θα το δούμε. Όπως θα δούμε και τη συμπεριφορά του Τραμπ και της ευρωκοινοτικής τριάδας Μακρόν-Στάρμερ-Μερτς (ήδη ο Τραμπ «προειδοποίησε» πως ο «Μακρόν δε σημαίνει τίποτα όσα λέει, είναι όμως ένα καλό παιδί»).

Και θα δούμε πόσο θα κοστίσει στον Ζελένσκι το τελευταίο «λάθος-αλαζονεία» που έκανε με τις δύο υπηρεσίες που θέλησε να βάλει «στον πάγο», υπό τον άμεσο έλεγχο του, δύο «παιδιά της ΕΕ που «έκαναν το λάθος» να «ξετρυπώσουν» κρυμμένους διεφθαρμένους φίλους και «συνομιλητές» του «προέδρου « Ζελένσκι!

Πάντως, σαν αρχή, η ΕΕ αποφάσισε να «παγώσει» 1,5 δις ευρώ που θα έδινε στον Ουκρανό ως βοήθεια εναντίον του Πούτιν.

Βολοντίμιρ Ζελένσκι Ρωσία Ουκρανία LIFE