Η πολυαναμενόμενη συνάντηση Μητσοτάκη–Ερντογάν στη Νέα Υόρκη τελικά δεν έγινε ποτέ. Όχι επειδή οι δύο ηγέτες διαφώνησαν, ούτε γιατί χάθηκαν στη μετάφραση. Δεξιά και αριστερά θα διαβάσετε σε πολιτικές αναλύσεις και ρεπορτάζ για τους σοβαρούς λόγους της ακύρωσης έχουν βάση.
Εμείς όμως έχουμε το χούι να ξεφυλλίζουμε τον τουρκικό Τύπο που και που. Πείτε το επαγγελματική διαστροφή, χόμπι, αναγκαιότητα. Εμείς πρέπει να το κάνουμε. Και πάνω στην ανάγνωση, συναντούμε μαργαριτάρια.
Όπως αυτό το δημοσίευμα που έπεσε στο μάτι ματς από την εφημερίδα "Takvim". Στο «σπίτι της Τουρκίας», εκεί που θα γινόταν το τετ-α-τετ με Μητσοτάκη, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είχε κλείσει πρώτο τραπέζι πίστα – ή μάλλον, πρώτο τραπέζι κουμπάρου.
Ενώ η Άγκυρα εξέφραζε τη δυσφορία της επειδή «διέρρευσε» η συνάντηση, ο Τούρκος Πρόεδρος φόρεσε το πιο χαμογελαστό του ύφος και βρέθηκε να κρατάει… στυλό αντί για μολύβι διαπραγματεύσεων. «Ναι» είπε ο γαμπρός, «ναι» είπε η νύφη, «ναι» είπε και ο Ερντογάν που υπέγραψε ως μάρτυρας. Η Τουρκική διπλωματία μπορεί να μη φέρνει πάντα αποτελέσματα, αλλά στους γάμους, όπως φαίνεται, δεν χάνει ποτέ.
Ο γαμπρός, εμφανώς συγκινημένος, δεν παρέλειψε να στείλει και το μήνυμα της ημέρας: «Τρία παιδιά και βάλε, γιατί αλλιώς πέφτουμε κάτω από το 1,5». Η νύφη από την πλευρά της δήλωσε περήφανη που εργάζεται για τον Πρόεδρο και τον ευχαρίστησε που βρήκε χρόνο να αφήσει για λίγο τον ΟΗΕ για να βρεθεί στο μυστήριο.
Κι έτσι, αντί για μια «σκληρή» διαπραγμάτευση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο Ερντογάν προτίμησε… μπομπονιέρες και ρύζι. Για να λέμε την αλήθεια, πιο ασφαλές: στο γάμο σε πετυχαίνει λίγο ρύζι στο κεφάλι, στη συνάντηση μπορεί να σε πετύχει καμιά δύσκολη ερώτηση.
Το επιμύθιο; Ο Τούρκος Πρόεδρος δεν έχασε τον γάμο για να πάει για… πουρνάρια με τον Μητσοτάκη. Άλλωστε, σε αυτές τις περιπτώσεις ισχύει και το άλλο ελληνικό ρητό: «όπου γάμος και η χαρά και η... Βασίλω η Σουλτάνα πρώτη». Γιατί μην ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε έναν παντουρκιστή, πανισλαμιστή, νεοθωμανό πρόεδρο.