Στο επεισόδιο της εκπομπής LEADERS στις 22/12/2025, με παρουσιαστή τον Ηλία Παπανικολάου, το επίκεντρο μπήκε σε δύο παράλληλες εξελίξεις που “κουμπώνουν” μεταξύ τους: την αναβάθμιση της ελληνικής ναυτικής ισχύος και τα ρήγματα που εμφανίζονται στο αφήγημα ασφάλειας της Τουρκίας μετά από επαναλαμβανόμενα περιστατικά με άγνωστα UAV.

Ο Αντιναύαρχος (ε.α.) και Επίτιμος Υπαρχηγός Στόλου, Σπύρος Κονιδάρης, ανέλυσε τη θέση των νέων φρεγατών στο ελληνικό οπλοστάσιο και τη λογική χρήσης τους όχι ως «βιτρίνα», αλλά ως επιχειρησιακό εργαλείο αποτροπής. Στην παρέμβασή του έθεσε ως κλειδί την ένταξη των νέων μονάδων σε ένα συνολικό δόγμα που συνδυάζει ναυτική παρουσία, πυραυλικά συστήματα και προηγμένα μέσα επιτήρησης, με στόχο να διαμορφώνεται ένα πλέγμα άμυνας και ελέγχου στο Αιγαίο που ανεβάζει το κόστος οποιασδήποτε κλιμάκωσης.

Ο κ. Κονιδάρης στάθηκε ιδιαίτερα στην ανάγκη οι νέες φρεγάτες να λειτουργούν ως πολλαπλασιαστής ισχύος μέσα σε ένα περιβάλλον όπου η εικόνα, η πληροφορία και ο χρόνος αντίδρασης είναι κρίσιμοι. Το μήνυμα της ανάλυσής του ήταν ότι η αποτροπή δεν είναι σύνθημα, αλλά αποτέλεσμα συνδυασμού δυνατοτήτων: από την επιτήρηση και την έγκαιρη προειδοποίηση, μέχρι την ικανότητα στοχευμένης απάντησης με μέσα υψηλής ακρίβειας.

Στο δεύτερο σκέλος της συζήτησης, ο διευθυντής σύνταξης του Geopolitico.gr, Χρήστος Κωνσταντινίδης, περιέγραψε τα «σήματα» που εκπέμπουν τα τρία πρόσφατα περιστατικά παραβίασης του εναέριου χώρου της Τουρκίας από άγνωστα μη επανδρωμένα αεροσκάφη (UAVs). Όπως ανέφερε, η επανάληψη τέτοιων επεισοδίων λειτουργεί σαν δοκιμή της τουρκικής αντίληψης ελέγχου και ασφάλειας, δημιουργώντας ερωτήματα για το ποιος μπορεί να επιχειρεί, με τι δυνατότητες και πόσο “στεγανό” είναι τελικά το πλέγμα επιτήρησης.

Η ουσία, όπως αναδείχθηκε στη συζήτηση, είναι ότι η ασφάλεια στην περιοχή κρίνεται πλέον σε δύο επίπεδα ταυτόχρονα: στο σκληρό στρατιωτικό αποτύπωμα (πλοία, πυραυλικά συστήματα, μέσα επιτήρησης) και στο ψυχολογικό/αντιληπτικό επίπεδο (το αίσθημα ελέγχου, η αξιοπιστία της αεράμυνας, η εικόνα ισχύος). Και εκεί βρίσκεται το κοινό νήμα των δύο παρεμβάσεων: η Ελλάδα επενδύει σε ένα πλέγμα αποτροπής που θέλει να κλειδώσει το Αιγαίο ως χώρο υψηλού κόστους για κάθε πρόκληση, ενώ στην Τουρκία τα διαδοχικά περιστατικά με άγνωστα UAV “τρώνε” την βεβαιότητα ότι ο εναέριος χώρος είναι πλήρως ελεγχόμενος.

Με αυτό το δίπολο έκλεισε και το βασικό συμπέρασμα της εκπομπής: στην εποχή των drones και της δικτυοκεντρικής επιτήρησης, η αποτροπή δεν χτίζεται μόνο με την παρουσία ισχυρών πλατφορμών, αλλά και με τη σταθερή αξιοπιστία ενός συστήματος που βλέπει, προειδοποιεί και –αν χρειαστεί– απαντά.