Συγκλονίζει ο Θοδωρής Βουρνάς μιλώντας στην «Espresso» για το γαστρικό bypass με το οποίο αντιμετώπισε την παχυσαρκία, το άγριο body shaming που δεχόταν στο παρελθόν και τον «Γολγοθά» που ανέβηκε μέχρι να φτάσει να ζυγίζει περίπου 100 κιλά από τα 310 που ήταν προτού κάνει την επέμβαση.

Ο γνωστός σκηνοθέτης, ο οποίος έχει υπογράψει επιτυχημένες θεατρικές παραστάσεις και κινηματογραφικές ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους, αποτελεί τρανταχτό παράδειγμα του μεγαλείου της ανθρώπινης θέλησης. «Το θέμα με το βάρος μου ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που κλήθηκα ποτέ ν’ αντιμετωπίσω στη ζωή μου. Κάποια στιγμή είχα φτάσει τον εαυτό μου να ζυγίζει 310 κιλά και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου, αλλά κάτι κυριολεκτικό. Ακριβώς πριν από 10 χρόνια, στα 30 μου, αυτό το νούμερο έδειχνε η ζυγαριά» λέει ο ίδιος ξετυλίγοντας το νήμα της προσωπικής του ιστορίας.

«Πήρα σταδιακά αυτό το βάρος, από τα 20 έως τα 30 μου χρόνια. Πάντοτε ήμουν υπέρβαρος, δεν υπήρξα ποτέ αδύνατος. Απλά εκείνη τη δεκαετία της ζωής μου έγινε ένα τρομερό pick που με έφτασε στα 310 κιλά, με το επίπεδο ζωής που έχει φυσικά αυτό το βάρος, το οποίο, όπως αντιλαμβάνεσαι, είναι πολύ δύσκολο» συνεχίζει ο σκηνοθέτης, ο οποίος δεχόταν ακραίο bullying και άγριο body shaming εκείνη την περίοδο. 

«Το body shaming το δέχτηκα κάπως παθητικά στο σύνολο της κοινωνίας. Οταν ήμουν 300 κιλά περπατούσα στον δρόμο και έβλεπα πιο πολύ την αποδοκιμασία στα μάτια του κόσμου. Μπορούσαν να μου συμβούν δε πράγματα ακατανόητα για εμένα, όπως, για παράδειγμα, να με βρίσει κάποιος. Έτσι, χωρίς λόγο…» εξομολογείται στην «Espresso» ο Θοδωρής Βουρνάς, απαριθμώντας κατόπιν συγκεκριμένα παραδείγματα συμπεριφοράς ανθρωποειδών απέναντί του. «Μου έχει τύχει να μου πετούν πράγματα από αυτοκίνητα στον δρόμο. Μου έχει τύχει να περπατάω και να μου έρθει στο κεφάλι κουτάκι αναψυκτικού ή άδειο πακέτο από τσιγάρα, το οποίο, αντί να πάει στα σκουπίδια, κάποιος το πέταξε σε εμένα, φωνάζοντάς με “κτήνος”, γιατί με έβλεπε τόσο χοντρό. Μου έχει τύχει να με φτύσει ένας ηλικιωμένος άνθρωπος σε στάση λεωφορείου γιατί δεν του άρεσε η εικόνα που έβλεπε. Ελεγα μέσα μου “γιατί να συμβαίνουν σε εμένα όλα; Δεν άλλαξα, δεν έγινα άλλος άνθρωπος. Και στα 300 κιλά, και στα 100 ο ίδιος Θοδωρής είμαι”».

Όπως επισημαίνει ο σκηνοθέτης στη συνέχεια: «Είναι πολύ εύκολο μια εικόνα που σου φαίνεται αποκρουστική να τη δικάσεις και να την απορρίψεις. Ήταν βέβαια και ένα μάθημα ζωής αυτό, διότι και τώρα με τον ίδιο τρόπο αντιλαμβάνομαι τη ζωή, την αγάπη, οτιδήποτε είναι ανθρώπινο. Απλά δεν είμαι πια 300 κιλά, αλλά περίπου 100. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι “εντάξει, συνάντησα και τρεις τρελούς στον δρόμο μου. Ο ένας με έφτυσε, ο άλλος μου πέταξε ένα άδειο αναψυκτικό και ο τρίτος ένα πακέτο τσιγάρων”. Για εμένα όμως, που υπήρξα ο αποδέκτης αυτής της… τρέλας, ήταν κάτι τραυματικό όταν ήμουν 310 κιλά. Ενιωθα άσχημα για τον εαυτό μου, ντρεπόμουν και, επειδή έβλεπα την κατάσταση με φόβο, ένιωθα πως έφταιγα εγώ, επειδή ήμουν τόσο αποκρουστικός με όλο αυτό το βάρος».

Η απόφαση του Θοδωρή Βουρνά να αντιμετωπίσει χειρουργικά την παχυσαρκία, προχωρώντας σε επέμβαση γαστρικού bypass, ήρθε με τη βοήθεια των γονιών του, αλλά πάνω απ’ όλα χάρη στην αγαπημένη του θεία, τη Βαρβάρα. «Αποφάσισα να το αντιμετωπίσω δυναμικά και να βρω τη λύση που θα λειτουργούσε πιο άμεσα και ουσιαστικά στο να χάσω βάρος. Ετσι, στα 30 μου, έκανα αυτό το χειρουργείο που άλλαξε όλο το σώμα μου και την ποιότητα της ζωής μου. Κατάφερα να χάσω συνολικά 210 κιλά και να σταθεροποιηθώ κάπου στα 100.

Ηταν μια δύσκολη και χρονοβόρα διαδικασία και ένα μεγάλο μάθημα για εμένα. Μαθαίνεις ότι δεν υπάρχει κάποια μαγική συνταγή που με ένα… τσαφ χάνεις τα κιλά και… φιλάκια, ζεις ένα όνειρο. Το ένα θέμα φέρνει το άλλο. Αντικαθιστάς τα προβλήματα που είχες με καινούργια. Πάνω απ’ όλα, όμως, έχει να κάνει με την ποιότητα ζωής. Αλλιώς αντιμετωπίζεις ένα θέμα της υγείας σου όταν δεν μπορείς να περπατήσεις και αλλιώς όταν μπορείς. Φυσικά, η υγεία μου δεν αποκαταστάθηκε ποτέ εντελώς.

Σίγουρα, πάντως, δεν είναι αυτό που ήταν όταν ζύγιζα 310 κιλά. Ζω πιο ποιοτικά τώρα πια, είμαι πιο μάχιμος στο να μπορώ να αντιμετωπίζω τα προβλήματα που έρχονται. Μου πήρε περίπου δύο χρόνια μετά το χειρουργείο να χάσω τα 210 κιλά και μια τετραετία ώστε να έχω μια αίσθηση του πού βρίσκομαι συνολικά με την υγεία μου» περιγράφει στην «Espresso».

Σε ερώτησή μας αν θα πρότεινε την επέμβαση και σε κάποιον άλλον, ο Θοδωρής Βουρνάς διστάζει ν’ απαντήσει θετικά. «Εχει να κάνει με τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά αυτό. Αν δεν το αποφασίσεις μέσα σου και δεν είσαι έτοιμος, κανένας δεν θα μπορέσει να σε πείσει, ούτε γιατρός ούτε συγγενής ούτε σύντροφος. Είναι μια προσωπική απόφαση. Το μόνο που θα πρότεινα εγώ σε κάποιον που έχει πάρα πολλά κιλά θα ήταν να δοκιμάσει αρχικά να χάσει δύο, να δει πώς νιώθει και, αν νιώθει καλά, να κάνει το επόμενο βήμα και να χάσει 20. Αν συνεχίσει να νιώθει καλά και επιθυμεί να κάνει ένα μεγαλύτερο βήμα, τότε, ναι, να σκεφτεί το χειρουργείο. Ενα βήμα τη φορά, αυτή είναι η συμβουλή μου. Εμένα βρέθηκε η θεία μου, η Βαρβάρα, η οποία μου δημιούργησε με κάποιο τρόπο αυτή την ασφάλεια ότι όλα θα πάνε καλά, ότι θα είναι δίπλα μου και δεν χρειάζεται να ανησυχώ για κάτι. Αφέθηκα στην εμπιστοσύνη που ένιωθα σε εκείνη… Είναι μια πηγή έμπνευσης η θεία Βαρβάρα για εμένα, η δύναμη που έχει μέσα της και το πώς μπορεί να βοηθήσει τους άλλους είναι κάτι μοναδικό. Εκείνη και η ξαδέλφη μου η Γιώτα, η κόρη της, με στήριξαν πολύ σε όλο αυτό. Και είναι τεράστιας σημαντικότητας η ανθρώπινη στήριξη σε κάτι τέτοιο».


Πηγή: espressonews.gr

Θοδωρής Βουρνάς