Στα 35 του χρόνια ο Κώστας Σλούκας θα ενισχύσει την Εθνική στο Eurobasket 2025 και είναι πιθανό αυτή η διοργάνωση να είναι και η τελευταία που θα φορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο στο στήθος.
Διαβάστε επίσης...
Αυτό αποκάλυψε ο αρχηγός του Παναθηναϊκού, μιλώντας στο Eurohoops, σημειώνοντας ότι είναι αισιόδοξος για κάτι καλό εν όψει του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και είπε σχετικά: «Είναι πολύ μεγάλη τιμή, υπερηφάνεια, εκπροσωπώ την Εθνική ομάδα μου από 12-13 χρόνων και έχω λείψει μόνο λόγω τραυματισμών. Και μπορώ να πω ότι έχω ένα αίσθημα ευθύνης γιατί πιθανόν να είναι το τελευταίο μου τουρνουά και θέλω να αφήσω μία παρακαταθήκη πάρα πολύ καλή, ενώνοντας όλους τους Έλληνες με μία επιτυχία. Το πιο ξεχωριστό είναι ο Βασίλης Σπανούλης, ο προπονητής. Είναι μία ηγετική προσωπικότητα. Προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει τη φιλοσοφία του, φιλοσοφία νικητή. Επίσης, το γεγονός ότι έχουμε νεαρούς ταλαντούχους παίκτες, μαζί με βετεράνους, συνθέτει ένα πολύ ωραίο μείγμα. Έχουμε και τον Γιάννη, που είναι από τους καλύτερους στον κόσμο. Έχουμε ένα μείγμα που με κάνει αισιόδοξο».

Επίσης, ο Σλούκας ανέφερε:
Για τον όμιλο της Εθνικής στην Κύπρο: «Είναι πολύ δύσκολος όμιλος. Το σημαντικό για εμάς είναι να χτίζουμε μέρα με τη μέρα τη χημεία μας, να κοιτάξουμε στα φιλικά να διορθώσουμε τα λάθη μας. Αλλά και η Ιταλία και η Ισπανία, η Γεωργία και άλλες ομάδες, είναι πολύ καλές. Και οφείλουμε να παλέψουμε».
Για το ποια είναι η πιο επικίνδυνη ομάδα στον όμιλο: «Νομίζω όλες κρύβουν κινδύνους. Αν δεν είσαι σοβαρός, το παρελθόν μας δείχνει ότι το παραμικρό λάθος μπορεί να τιμωρηθεί αργότερα».
Για το φαβορί του τουρνουά: «Θεωρώ ότι η Σερβία είναι ένα βήμα μπροστά απ’ όλους. Από κοντά είναι η Γερμανία. Βλέπω και την Τουρκία με ένα καλό ρόστερ. Υπάρχουν πολύ καλές ομάδες με μπόλικο ταλέντο και επικίνδυνες».
Για το τι κάνει ξεχωριστό τον Γιάννη Αντετοκούνμπο: «Επειδή τον ζω και τα τελευταία χρόνια τον βλέπω καθημερινά, πέρα του ότι είναι ένας εξαιρετικός αθλητής και ταλαντούχος, αυτό που τον κάνει ξεχωριστό είναι το work ethic, δουλεύει πάρα πάρα πολύ και είναι ταγμένος για το μπάσκετ. Δουλεύει καθημερινά, έρχεται πρώτος, φεύγει τελευταίος και αγαπάει αυτό που κάνει. Και παρά τις επιτυχίες του, σε ομαδικό και ατομικό επίπεδο, η δίψα δεν σταματάει και είναι παράδειγμα για όλους».