Άρθρο που πρέπει να διαβάσεις για την πρόκληση Σενγκούν με Ελλάδα!

Η Ελλάδα ηττήθηκε από την Τουρκία στον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ, στη Λετονία. Ο αντίπαλος ήταν ανώτερος, καθότι το σύνολο του Εργκίν Αταμάν ήταν πιο έμπειρο και μπαρουτοκαπνισμένο, με παίκτες όπως ο Τσεντί Οσμάν, τον οποίο ξέρουμε από τη θητεία του στον Παναθηναϊκό και το NBA, τον Οσμανί και το ανερχόμενο αστέρι, Σενγκιούν. Το ομοσπονδιακό μας συγκρότημα μπλόκαρε με το που ξεκίνησε το ματς. Αντετοκούνμπο, Σλούκας, Ντόρσεϊ, Παπανικολάου και άλλοι παίκτες-κλειδιά δεν μπόρεσαν να αποδώσουν, εμφανίζοντας μια εικόνα ομάδας αδιάβαστης.

Το γράψαμε στο match report, ότι ήμασταν κατώτεροι των περιστάσεων, σαν να μην μπήκαμε ποτέ στο παρκέ. Όλα ξεκινούν όμως από τον προπονητή. Ο Αταμάν έχει πολλά χρόνια στο κουρμπέτι. Είναι παλιά καραβάνα. Και αυτό επιβεβαιώθηκε, πριν το παιχνίδι με τα mind games με τη συμμετοχή του τραυματία Οσμάν, ο οποίος εν τέλει αγωνίστηκε και ήταν από τους καλύτερους σε σημείο η Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης της Τουρκίας να τον βάλει στην αφίσα μιας προκλητικής ανάρτησης με την επιγραφή “NO MERCY”, χωρίς έλεος δηλαδή και το μεγάλο αστέρι της Εθνικής μας, τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, σε στάση προσευχής, από στιγμιότυπο πριν το τζάμπολ. Εδώ περνάμε σε ένα άλλο κομμάτι, που σίγουρα δεν αφορά τον αθλητισμό.

Η πρόκληση του Σενγκούν

Και από τη στιγμή που η χρονική συγκυρία είναι ευαίσθητη, τέτοιες προκλήσεις έχουν ανάγνωση και χρήζουν ανάλυσης. Καταρχάς, κανείς δεν αμφισβήτησε την ανωτερότητα της της Τουρκίας, η πρόκριση της οποίας αξίζει συγχαρητηρίων. Η χαρά της νίκης και ο ενθουσιασμός του κόσμου είναι κατανοητά. Ο αθλητισμός ενώνει, συγκινεί και εμπνέει. Όμως η ανάρτηση του Αλπερέν Σενγκούν, του καλύτερου παίκτη της Τουρκίας, μετά τον αγώνα με την Εθνική μας, ξεπέρασε κάθε όριο. Δεν έμεινε στους πανηγυρισμούς. Επέλεξε να ταυτιστεί με τον Μουσταφά Κεμάλ, ενώ σε άλλο σχόλιο έκανε υπαινιγμό για τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Αυτό δεν είναι απλώς ατυχές. Είναι τραγικό. Γιατί ο Κεμάλ δεν είναι απλά μια ιστορική φυσιογνωμία· είναι ο σφαγέας των Ποντίων και των Μικρασιατών Ελλήνων, ο αρχιτέκτονας του ξεριζωμού, ο υπεύθυνος για τη γενοκτονία των Αρμενίων, που στοίχισε τη ζωή σε 1,5 εκατομμύριο ψυχές. Όταν ένας νέος αθλητής, που αποτελεί πρότυπο για χιλιάδες παιδιά, ταυτίζεται με αυτόν τον άνθρωπο, τότε το μήνυμα είναι σκοτεινό.

Είναι κρίμα. Κρίμα για τον ίδιο τον Σενγκούν, κρίμα για τον αθλητισμό, κρίμα για τη νέα γενιά που βλέπει στα social media την εικόνα του Κεμάλ να παρουσιάζεται ως σύμβολο δύναμης και περηφάνειας. Ο αθλητισμός θα έπρεπε να εμπνέει με αξίες: σεβασμό, ενότητα, ειρήνη. Όχι με την αποθέωση ενός σφαγέα, η προσωπικότητα του οποίου είναι αμφιλεγόμενη ακόμα και μέσα στην Τουρκία, από τον ίδιο τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε το παράδειγμα, της διώξης κατά απόφοιτων αξιωματικών από την τουρκική σχολή ευελπίδων, ας το πούμε έτσι, επειδή ορκίστηκαν πίστη στον Μουσταφά Κεμάλ κατά τη διάρκεια αποφοίτησής τους.

Ας σον Ρωμαίον που ετούρκισεν

Θα μου πείτε, είναι λογικό να έχουν στην Τουρκία σύμβολο τον Κεμάλ. Η γειτονική χώρα έχει υποστεί έναν βίαιο εκτουρκισμό, με αποτέλεσμα ακόμα και λαοί που γνωρίζουν το παρελθόν τους, να είναι σκληρότεροι Τούρκοι από τους πραγματικούς, οι οποίοι είναι ελάχιστοι σύμφωνα τα τεστ-dna μια μόδα με αποκαλυπτικές… συνέπειες που έχει εμφανιστεί τον τελευταίο καιρό στην Τουρκία. Εμείς οι Πόντιοι λέμε και μια φράση, «ας σον Ρωμαίον που ετούρκισεν άλλον αφορισμένον κί ίνεται». Δηλαδή δεν υπάρχει πιο αφορισμένος από τον Ρωμιό, τον Έλληνα που τούρκεψε. Μην την ξεχνάτε αυτήν τη σοφή ποντιακή ρήση. Επιβεβαιώνεται συνεχώς και είναι διαχρονική.  Αυτές οι προκλήσεις λοιπόν είναι συνέπειες του βίαιου εκτουρκισμού, που φέρει κεμαλική σφραγίδα.

Ο αθλητισμός όμως δεν μπορεί να ταυτίζεται με έναν σφαγέα. Αυτό όμως δεν μπορούν να το γνωρίζουν οι βίαια εκτουρισθέντες, γιατί και αυτοί στην ουσία είναι θύματα, αυτής της διαδικασίας, η οποία θυμίζει… οθωμανικό παιδομάζωμα και τους Γενίτσαρους. Διαβάστε σχετικό ρεπορτάζ που γράφτηκε στο Sportdog.gr για το πως οικοδομήθηκε η εθνική Τουρκίας στο μπάσκετ.

Η δική μας ευθύνη είναι, να μην ξεχνάμε. Να διδάσκουμε την ιστορία μας, να εξηγούμε τι σημαίνει Μικρασιατική Καταστροφή, τι σημαίνει Ποντιακή Γενοκτονία, τι σημαίνει να σβήνεις έναν ολόκληρο λαό από τον χάρτη. Γιατί αν δεν γνωρίζεις το παρελθόν σου, δεν μπορείς να υπερασπιστείς το παρόν σου και φυσικά να έχεις μέλλον.

Και ακριβώς γι’ αυτό, αξίζουν συγχαρητήρια στα παιδιά της Εθνικής μας ομάδας. Έδωσαν τον αγώνα τους, έφτασαν μακριά, μας έκαναν περήφανους. Έχουν μέλλον, έχουν ταλέντο, έχουν ψυχή. Αυτή η νέα γενιά αθλητών μπορεί να χτίσει πάνω στις εμπειρίες, να μάθει, να μεγαλώσει και να φέρει ακόμα μεγαλύτερες χαρές και σε αυτήν την εξέλιξη μπορεί να βοηθήσει η Ιστορική Μνήμη.

Η ήττα στο γήπεδο είναι μέσα στο παιχνίδι. Η ήττα όμως της μνήμης είναι ανεπίτρεπτη. Οφείλουμε να σταθούμε απέναντι σε κάθε φωνή που προσπαθεί να ξαναγράψει την ιστορία. Να δείχνουμε πως η Ελλάδα θυμάται, σέβεται και τιμά τα θύματα.

Γιατί η φανέλα με το εθνόσημο δεν είναι μόνο αγώνες και τρόπαια. Είναι μνήμη, είναι συνέχεια, είναι ιστορία. Και αυτό κανένας Σενγκούν δεν μπορεί να το σβήσει.

ΠΗΓΗ: Pontos Voice