Ο Δημοσθένης Καρμοίρης γράφει για τον δυσεύρετο σκόρερ του Ολυμπιακού και την ανάγκη να είναι πάση θυσία στην «ερυθρόλευκη» 11άδα, αλλά και για τα καλά και συμφέροντα του ΠΑΟΚ και των « νικών» στα χαρτιά .
Τι να ‘ναι τελικά κόντρα σ’ αυτό που αποκαλούμε κοινή ποδοσφαιρική λογική; Να διαθέτει μια ελληνική ομάδα έναν υπέρ-παίκτη, παγκόσμιας κλάσης και top εμπορικότητας, σαν τον Χαβιέρ Σαβιόλα και να τον κρατάει στον πάγκο; Ή να έχει στις τάξεις της ένα Ελληνόπουλο, μεγαλωμένο στα γήπεδα της Γερμανίας και ανδρωμένο στο Ρέντη και σε όλα τα εθνικά κλιμάκια - έχοντας κάνει και το «αγροτικό του», σε Περιστέρι και Νέα Σμύρνη - που βρίσκει δίχτυα με την ίδια βουλιμία που… ο πεινασμένος το τρώει το φαί του και να έρχεται από τον πάγκο;
Την τελευταία λέξη του για την 11άδα είναι προφανές ότι ο Κώστας Μήτρογλου την κράταγε να την «πει» από το Σάλτσμπουργκ. Και κατά μία έννοια υποχρέωσε τον Μίτσελ να χάσει τον ύπνο του, όσο περνούν τα 24ωρα και η πρεμιέρα με την Καλλονή «χτυπάει» την πόρτα. Όχι πως ο Ισπανός δεν τον είχε στο μυαλό του, από πριν βάλει τα δύο γκολ στην Αυστρία ο «πιστολέρο», ως έναν από τους ισχυρότερους κρίκους της επιθετικής γραμμής του.
Ένας λόγος παραπάνω, πλέον, όμως να αναθεωρεί διάφορες σκέψεις, μέχρι και αλλαγή συστημάτων, με γνώμονα να χωρέσουν, κατ’ αρχήν, στο βασικό «ερυθρόλευκο» σχήμα, τόσο ο Αργεντινός σούπερ σταρ όσο και ο Έλληνας “killer”.
Παρακολουθούσα με θαυμασμό πάλι στο φιλικό της Εθνικής, το σπάνιο προνόμιο για σέντερ φορ που διαθέτει ο Μήτρογλου, να σκοράρει με τέτοια ποικιλία. Με κάθε προβλέψιμο, αναμενόμενο, αλλά και απρόβλεπτο τρόπο. Συνδυάζοντας κάθε δυνατότητα με την οποία προίκισε το ταλέντο του η φύση, αλλά (και είναι γεγονός) το δούλεψε αγόγγυστα και ο ίδιος, ειδικά εκείνο τον ενάμιση χρόνο που γυροβόλαγε σε Πανιώνιο και Ατρόμητο.
Στο 1-0 έβαλε πλάτη αυτό το δόλιο τον Αυστριακό στόπερ και τον «κουβάλησε» για πλάκα στο δεξί του ώμο ως τη στιγμή που εκτέλεσε τον τερματοφύλακα. Στο δεύτερο γκολ, δεν ήταν καμιά ασίστ περιωπής, μια απλή μεταβίβαση του έκανε ο Χολέβας στα όρια της μεγάλης περιοχής. Ο Κώστας ενήργησε με την αποφασιστικότητα και τη σιγουριά πολύ μεγάλου σκόρερ. Που χωρίς χρονοτριβή, οπλίζει και… αμολάει ομοβροντία. Γιατί ξέρει ότι «το έχει»!
Αυτός τον «έσωσε»
Πόσο καλό του έκανε στην καριέρα του, εν τέλει ο Βαλβέρδε! Ο διεθνής στράικερ ωρίμασε και ποδοσφαιρικά και σαν προσωπικότητα και ψυχολογία. Συνειδητοποίησε ότι με τα ψέματα, τις λούφες και τα κοροϊδιλίκια, δεν φτούρησε ποτέ κανείς για μεγάλα πράματα. Ο πρωταθλητισμός, οι βαριές φανέλες και οι διακρίσεις θέλουν να… τον στρώσεις κάτω…
Και ήρθε η στιγμή να απειλεί μέχρι και έναν Σαβιόλα για τη θέση του στην 11άδα. Γιατί, εκ των πραγμάτων, κάποτε θα συμβαίνει κι αυτό. Να παίζει ο Ολυμπιακός με Μήτρογλου και ο «κούνελος» να είναι αναπληρωματικός του. Έτσι κι αλλιώς, με τέτοιο ρόστερ, οι Πειραιώτες έχουν την ευχέρεια φέτος, να παρουσιάζονται, να νικούν και να παίζουν και καλή μπάλα, με δύο πραγματικά και κυριολεκτικά διαφορετικές ενδεκάδες. Άλλη στον εγχώριο και άλλη στον ευρωπαϊκό χώρο.
Μήτρογλου δεν βρίσκεις. Καλά, όχι στην Ελλάδα, δεν το συζητάμε. Στην Ευρώπη αν τον ψάξεις, τέτοιο αυθεντικό σκαρί εκπορθητή, θα πρέπει να φτάσεις πάρα πολύ ψηλά για να ικανοποιηθείς (δεν θα πω ονόματα για να μη θεωρηθώ… ιερόσυλος, αλλά όλοι καταλαβαίνουμε τι εννοώ). Και τότε όμως, δεν θα ικανοποιηθεί ο υποψήφιος στόχος σου (κοντά ή λίγο πάνω στην ηλικία του Μήτρογλου), αφού βέβαια ούτε που θα το σκεφτεί να έρθει να παίξει μπάλα στην ελληνική Λίγκα, αλλά ούτε και το μπάτζετ σου θα τον καλύπτει.
Γι αυτό επιμένω: Μήτρογλου και… ξερό ψωμί. Παντός καιρού και πάσης διοργάνωσης!
Υ.Γ.: Μια που ο λόγος για άφθαστους κανονιέρηδες, χάζευα πάλι στο Eurosport φάσεις από τα διεθνή φιλικά της Τετάρτης και, φυσικά, το χατ τρικ του «’Ιμπρα» στο 4-2 της Σουηδίας στο σκανδιναβικό ντέρμπι με τη Νορβηγία. Το έχω διατυπώσει ξανά: Ο Ζλάταν μου θυμίζει πολύ έναν από τους μεγαλύτερους άτυχους στράικερ όλων των εποχών. Τον Μάρκο Φαν Μπάστεν.
Υ.Γ.1: Τα δυο «μαυράκια» που κατεβαίνουν από το Σαμπιονά στον Πειραιά είναι το σφάλισμα της ορθής αμυντικής και ανασταλτικής λειτουργίας της νέας σεζόν. Και συνάμα η απόδειξη του ευρωπαϊκού οράματος Μαρινάκη.
Υ.Γ.2: Προσωπικά, σαν Έλληνας ποδοσφαιρόφιλος, χάρηκα για το «δώρο UEFA» στον ΠΑΟΚ. Από δω και πέρα, όμως, προς γνώση και συμμόρφωση μερικών μερικών, που αντιλαμβάνονται μονάχα τα καλά και συμφέροντα. Και μας έπρηζαν κάποτε με κάτι Βάλνερ και νίκες στα χαρτιά… Έτσι καρντάσια;
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις