Καμία άλλη ομάδα, πριν τους άθλους των φαινομένων του Γκουαρντιόλα δεν είχε καταφέρει να πανηγυρίσει 4 συνεχόμενους τίτλους. Ούτε όταν το πρωτάθλημα λεγόταν ακόμη First Division, όταν οι Χάντερσφιλντ (1923-’24,’24-’25,’25-’26), Άρσεναλ (1932-’33,’33-’34,’34-’35) και Λίβερπουλ (1981-’82,’82-’83,’83-’84) υπήρξαν οι μόνες που το κατέκτησαν τρεις συνεχόμενες χρονιές. Ούτε όταν, από το ’92-’93 μετονομάστηκε σε Premier League με μία άλλη Μάντσεστερ, τη Γιουνάιτεντ να κατακτά τρεις τίτλους, αλλά σε δύο διαφορετικές περιόδους: το 1998-’99, ’99-’00, 2000-’01 και ξανά το 2006-’07,’07-’08,’08-’09.

Εδώ και μερικά χρόνια όμως, οι αιώνιοι «looser» μετατράπηκαν σε μόνιμους «Serial… Winners». Και αν η μισή επιτυχία θα πρέπει δικαιωματικά να χρεωθεί στους παίκτες φαινόμενα όπως οι Φόντεν (που μόλις εξελέγη Mvp της Premier League ’23-‘24), Χάλαντ, Ρόντρι ή Ντε Μπρόινε, η άλλη μισή, χρεώνεται επίσης δικαιωματικά στον προπονητή της, το πραγματικό φαινόμενο μίας Σίτι που έχει την πολυτέλεια να τον… στέλνει στον πάγκο της. Θα μείνει όμως ο Ισπανός ή θα φύγει;

Με βάσει τα λεγόμενά του στα μικρόφωνα του «Sky. Sports», ο Πεπ Γκουαρντιόλα σκοπεύει να τιμήσει το συμβόλαιό του μέχρι το καλοκαίρι του ’25 και μετά τέλος. «Το σκέφτομαι από πέρυσι, αμέσως μετά την κατάκτηση του Champions League και του ιστορικού μας treble. Είπα στον εαυτό μου: τι άλλο περισσότερο θα μπορούσα να προσφέρω στην ομάδα; Μετά μου πέρασε, τώρα όμως είμαι και πάλι προβληματισμένος γιατί ήρθα στο Μάντσεστερ το 2016 και του χρόνου θα συμπληρώσω 9ετία. Υπερβολικά πολλά, μακριά από το σπίτι μου».

Με τον Γκουαρντιόλα στον πάγκο της, η Σίτι κατέκτησε τα 6 (2017-’18, ’18-’19, 2020-’21,’21-’22,’22-’23,’23-’24) από τα 10 πρωταθλήματα της ύπαρξής της. Τέσσερα Λιγκ-Καπ, 2 Community Shield, ένα Champions League, ένα Σούπερ- Καπ Ευρώπης, ένα Παγκόσμιο Συλλόγων της Fifa, αλλά και δύο Κύπελλα Αγγλίας, τα οποία μπορούν να γίνουν τρία εάν το ερχόμενο Σάββατο, στο «Ουέμπλεϊ» νικήσει, όπως και πέρυσι την «αιώνια» Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Σε σχέση με τα προηγούμενα, ο φετινός τίτλος δεν ήρθε με την ίδια εκρηκτικότητα άλλων χρόνων, λόγω κυρίως των πολύμηνων απουσιών των Χάλαντ, Ντε Μπρόινε, ήρθε όμως δίκαια γιατί παρόλο τους τραυματισμούς η ομάδα παρέμεινε αήττητη, στο πρωτάθλημα, από τις 6 Δεκεμβρίου του ’23 και το 1-0 στο Μπέρμινγκαμ από την Άστον Βίλα.

Ειρωνεία της τύχης, η ομάδα που ο Ολυμπιακός απέκλεισε στα ημιτελικά του φετινού Conference League στην ουσία ευθύνεται και για την απώλεια του τίτλου της Άρσεναλ, γιατί εάν δεν την είχε νικήσει, στις 14 Απριλίου, 0-2 στο Λονδίνο η ομάδα του Αρτέτα θα είχε στεφθεί πρωταθλήτρια. Πέρυσι έχασε το πρωτάθλημα για 5 βαθμούς (84 έναντι 89), φέτος για δύο, 89 έναντι 91. Του χρόνου ή όταν φύγει ο Γκουαρντιόλα, ποιος ξέρει…