Τακτική… απειθαρχία στην υπηρεσία του θεάματος

Το ματς διεξήχθη σε σχετικά χαμηλό τέμπο (με αρκετές στιγμές εξωφρενικού ρυθμού) και οι δύο πάγκοι προσπάθησαν να αποσπάσουν το τρίποντο περιμένοντας τον αντίπαλο τους στο μισό γήπεδο. Ρότσα και Ζαρντίμ ρίσκαραν ελάχιστα και επέλεξαν να τρέξουν το παιχνίδι τους βασιζόμενοι κυρίως στα λάθη του αντιπάλου. Κυριότερος σκοπός των δύο τεχνικών ήταν να κλέψουν μπάλες στο κέντρο και βρουν την αντίπαλη άμυνα ανοικτή. Με “ποδοσφαιρική πυξίδα” το παραπάνω το ματς άνοιξε σχετικά νωρίς και οι δύο ομάδες είχαν τη δυνατότητα να παρουσιάζουν τα δυνατά τους χαρτιά με τους φιλοξενούμενους αγωνιζόμενους σε “αυτόματο πιλότο” να βγάζουν συχνά- πυκνά αυτοματισμούς παρουσιάζοντας ταχύτατη ανάπτυξη και τους πράσινους να καταθέτουν την ψυχή τους στο χορτάρι του ΟΑΚΑ, δίνοντας στο τέλος θέαμα που χόρτασαν με το παραπάνω όσοι παρακολούθησαν το ματς. Κύριο χαρακτηριστικό της αναμέτρησης ο ποδοσφαιρικός τσαμπουκάς, τα… πνευμόνια και τα… πόδια, περνώντας το αμιγώς τακτικό κομμάτι σε δεύτερη μοίρα.

Το πλάνο Ρότσα

Ο “ινδιάνος”, μετά το ματς του Λονδίνου, επέστρεψε σε διάταξη με ένα αμυντικό χαφ. Με τους Ζέκα και Σισοκό να κινούνται πίσω από τον Τοτσέ και σχετικά μακριά από τον Βιτόλο, ο Ρότσα προσπάθησε να πιέσει της δεύτερες μπάλες του Ολυμπιακού. Επιπλέον, οι πράσινοι επεδίωξαν να μπλοκάρουν τον Ιμπαγάσα, πιέζοντας αφόρητα τον μέσο του “θρύλου”, όταν αυτός γινόταν κάτοχος της μπάλας. Η τακτική που επέλεξε ο Ρότσα στο 4-3-3 που παρουσίασε στο ΟΑΚΑ περιελάμβανε:

 

• Συχνές αναπτύξεις και των δύο ακραίων αμυντικών συγχρόνως αφήνοντας τον Βιτόλο ανάμεσα στα στόπερ, θυμίζοντας σε πολλά την επιθετική φιλοσοφία του Φερέιρα
• Χαρακτηριστικά μεγάλες αποστάσεις του αμυντικού χαφ του τριφυλλιού (Βιτόλο) από τους δύο εσωτερικούς μέσους της ομάδας (Ζέκα, Σισοκό)

• Κύρια έκφραση των επιθετικών προσπαθειών του τριφυλλιού από τις πτέρυγες με τους Μαυρία/ Γιούρκα και Σπυρόπουλο/ Λάζο να συνεργάζονται συχνά με τους Ζέκα και Σισοκό
• Εναλλαγή θέσεων των δύο 8ριών της ομάδας μετά το 2^ο γκολ του Τζεμπούρ, και τοποθέτησή τους με “ανάποδα πόδια” στο γήπεδο. Σκοπός του παραπάνω τα περισσότερα σουτ από μέση απόσταση και οι περισσότερες κάθετες μπάλες στα εξτρέμ (άλλωστε έτσι σκόραρε και ο ΠΑΟ το 2^ογκολ του)

Ο ρόλος του Ζέκα

Ο νεαρός Πορτογάλος των πρασίνων –για άλλο ένα ματς- έτρεξε ακατάπαυστα, μοίρασε παιχνίδι για τη ομάδα του και κατάφερε να δώσει στον άξονα του ΠΑΟ την κινητικότητα και το νεύρο που τόσο πολύ του έλειπαν στα προηγούμενα ματς. Χαρακτηριστικό του τρόπου που κινείται ο Ζέκα στο γήπεδο είναι πως βρίσκεται συνεχώς κοντά στην μπάλα. Ο Ρότσα στο πρόσωπο του Ζέκα βρίσκει τον παίκτη που δίνει ενέργεια στο κέντρο του ΠΑΟ και η ομάδα μπορεί να βασίσει πολλά στον Πορτογάλο, ειδικότερα όσο αυτός αποκτά χημεία με τον Σισοκό.

Το πλάνο Ζαρντίμ

Ο Πορτογάλος τεχνικός των ερυθρολεύκων στο πρώτο του ντέρμπι με αντίπαλο τον “αιώνιο” παρουσίασε αυτό που η πλειοψηφία του κόσμου περίμενε. Με σαφώς πιο συντηρητική προσέγγιση από τον αντίπαλό του (λόγω του +16) ο Ζαρντίμ κατέβηκε στο ΟΑΚΑ με σκοπό να μην χάσει. Βάσισε πολλά στην ποιότητα και τους αυτοματισμούς της ομάδας του και προσπάθησε να διασφαλίσει τα νώτα του. Γνωρίζοντας ότι η πιθανότητα να σκοράρει ήταν πολύ μεγάλη, αποφάσισε να πάει το ματς σε αργό ρυθμό (έστω κι αν ο ενθουσιασμός των παικτών και των δύο ομάδων έδωσε κατά διαστήματα ματς… “ροντέο”) και ζήτησε από τους παίκτες του Ολυμπιακού να περιμένουν τον αντίπαλό τους στο μισό γήπεδο. Επιπλέον, το 4-3-3 του Ζαρντίμ περιείχε:

 

• Μονόπλευρη ανάπτυξη από την αριστερή πλευρά με συχνά overlap του Χολέμπας στην πλάτη του Αμπντούν
• Συχνές παράλληλες κινήσεις του Τζεμπούρ σε όλο το πλάτος του γηπέδουμε στόχο την ενίσχυση της κυκλοφορίας

• Ανάθεση της οργάνωσης του ρυθμού και του παιχνιδιού στον “πολύ” Ιμπαγάσα. Ο Αργεντίνος αν και δεν βρέθηκε σε καλή μέρα κατάφερε να μοιράσει το παιχνίδι του “θρύλου” ανοίγοντας “μαγικά” την τριάδα των χαφ του ΠΑΟ
• Αποκλεισμός του Σισοκό, όταν αυτός γινόταν κάτοχος της μπάλας από το κέντρο και κάτω
• Μειωμένες επιθετικές πρωτοβουλίες στον Βασίλη Τοροσίδη, που έκλεινε συχνά κοντά στα στόπερ του ενισχύοντας την αμυντική λειτουργία της ομάδας του

Το κεφάλαιο Ρόι Κάρολ

Μπορεί να μην εντυπωσίασε με την εμφάνισή του, ούτε να θεωρείται από τους σημαντικότερους παίκτες του Ολυμπιακού στο ματς της Κυριακής. Από κει και πέρα όμως η συμπεριφορά του αθλητή Κάρολ στο γήπεδο, “βάζει τα γυαλιά” σε αρκετούς Έλληνες παίκτες των δύο αιωνίων. Ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού προκλήθηκε από την εξέδρα αρκετές φορές, δέχθηκε και κάποια βεγγαλικά στα πόδια, διατηρώντας όμως την ψυχραιμία και την μαγκιά του, ζήτησε επιτακτικά από τον Μάνταλο να μην διακόψει το ματς. Επιπλέον, λίγα δευτερόλεπτα πριν τη λήξη της αναμέτρησης και με το σκορ διαμορφωμένο στο 2-2, απαίτησε από του γιατρούς του Ολυμπιακού να μην μπουν στο γήπεδο να βοηθήσουν πεσμένο συμπαίκτη του, αποδεικνύοντας πως ακόμα και όταν προέρχεσαι από χώρα με πολύ ανώτερη ποδοσφαιρική κουλτούρα, μπορείς να μην είσαι μπλαζέ και να εκπαιδεύσεις τους υπόλοιπους για το τι σημαίνει πραγματικά το ποδόσφαιρο.

 

 

Συμπέρασμα

Σε ένα ματς που το γόητρο έπαιζε πιο σημαντικό ρόλο από την βαθμολογική συγκομιδή, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός απέδωσαν ποδόσφαιρο αξιώσεων και γέμισαν το Κυριακάτικο απόγευμα των φιλάθλων. Ο Ολυμπιακός έδειξε πως είναι πολύ πιο δουλεμένη και ποιητική ομάδα από τους πράσινους στην παρούσα χρονική στιγμή. Επιπλέον, οι αυτοματισμοί της ομάδας λειτουργούν με “κλειστά μάτια” και η γενικότερη λειτουργία της ομάδας θυμίζει αεροπλάνο σε αυτόματο πιλότο.

Ο Ρότσα καταφέρνει να βγάλει το 100% από τους παίκτες του και ο Παναθηναϊκός υπερβάλει τον εαυτό του στα τελευταία παιχνίδια. Το πρόβλημα της ομάδα στο γκολ είναι εμφανές, αλλά η γενικότερη ψυχολογία του Παναθηναϊκού είναι πολύ ανεβασμένη σε σχέση με το άμεσο παρελθόν. Μεγαλύτερο κέρδος των πρασίνων από το ντέρμπι η “ποδοσφαιρική ενηλικίωση” του Χάρη Μαυρία.

ΠΗΓΗ: Overlap.gr