"Τι θέλεις και ασχολείσαι με αυτό; Ο ΠΑΟΚ πήρε το Πρωτάθλημα και εσύ ασχολείσαι με τον διαιτητή;" Σίγουρα κάποιοι θα το σκεφτούν αυτό αλλά όχι με αυτό θα ξεκινήσω. Αρχίζει το ματς, ο Ισραηλινός διαιτητής βγάζει την κίτρινη κάρτα στον Μιχαηλίδη στο 24ο δευτερόλεπτο για φάουλ που ΔΕΝ έκανε και ΟΛΟΙ οι φίλοι του ΠΑΟΚ σκέφτηκαν "βραδιά Σπάθα". 

Συγχωρέστε με αλλά δεν είναι θέμα ανωτερότητας. Είναι η καταγραφή της πραγματικότητας που στο τέλος της βραδιάς κάνει ακόμη πιο μάγκικο αυτό το Πρωτάθλημα για τον ΠΑΟΚ! 

Ενα Πρωτάθλημα που μετά την ισοπαλία απέναντι στην Λαμία κανείς δεν πίστευε πως μπορεί να το διεκδικήσει. Αλλά το κατέκτησε. Και ανάγκασε και αντίπαλους προπονητές να αποδεχθούν πώς το κέρδισε δίκαια. Οπως ο Αλμέιδα και του αξίζουν συγχαρητήρια. Μπορούσε να τα αποφύγει αλλά το είπε για αυτό και το καταγράφω.

Στην προηγούμενη στήλη μου, έγραψα πως τίποτε δεν θα χαριστεί στον ΠΑΟΚ στο Κλεάνθης Βικελίδης. Και αξίζουν συγχαρητήρια στον Αρη γιατί αντιμετώπισε το ματς σαν τον τελικό της 25ης Μαϊου. Και αυτό δίνει μεγαλύτερη αξία στον τίτλο για τον ΠΑΟΚ.

Τι πέτυχε ο ΠΑΟΚ φέτος; Αρχισε μια σεζόν με καθυστέρηση στις μεταγραφές, χρειάστηκε η ομάδα να μπει στους ομίλους για να κάνει μεταγραφές, ήρθε μια τρελή πορεία στην Ευρώπη και χρειάστηκε να προχωρήσει χωρίς μεταγραφική ενίσχυση τον Ιανουάριο. Προφανώς και κανείς δεν μπορεί να χαρακτηρίσει πετυχημένο τον μεταγραφικό σχεδιασμό αλλά αυτό ας το αφήσουμε για τις επόμενες μέρες.

Ο ΠΑΟΚ στο ματς απέναντι στον Αρη έπαιξε όπως και στα τρία προηγούμενα ντέρμπι. Και είχε κορυφαίο έναν ποδοσφαιριστή που ΠΟΤΕ δεν ήρθε ως πρώτο βιολί στην Τούμπα. Αλλά ο Μπράντον Τόμας και την ασίστ έβγαλε στο δεύτερο γκολ και το πρώτο πέτυχε και ήταν η βραδιά του.
Σε αυτά τα ματς το μότο είναι "δεν τα παίζεις, τα κερδίζεις".

Ο ΠΑΟΚ χρειάστηκε όμως μετά το 1-1 να παίξει ξανά ποδόσφαιρο, να σκοράρει το δεύτερο γκολ και στο τέλος να διαχειριστεί το σκορ παίζοντας με δέκα παίκτες γιατί ο Ισραηλινός έβγαλε τη δεύτερη κίτρινη κάρτα στον Μιχαηλίδη. Το κατάφερε ως το τέλος ο ΠΑΟΚ έστω και αν η μπάλα μετά την κεφαλιά του Ανσαριφάρντ ήταν το μαρτύριο της σταγόνας μέχρι να βγει έξω. 

Ο ΠΑΟΚ με τις περισσότερες νίκες στο Πρωτάθλημα, με τις περισσότερες νίκες στα ντέρμπι στα πλέι οφ, ο ΠΑΟΚ με ένα ρόστερ που δεν έδινε την πολυτέλεια στον Λουτσέσκου για πολλές αλλαγές στο φινάλε πήρε έναν τίτλο που προσωπικά τον θεωρώ τον πιο... "σπαθάτο" στην ιστορία του. 

Ναι το θέμα είναι πως θα τον εκμεταλλευτεί. Τον περιμένει το CHL και επείγει ένας μεταγραφικός σχεδιασμός που θα επιτρέψει στον Λουτσέσκου να μην έχει ποτέ ξανά την ανάγκη να πει το "κανείς δεν μας πίστευε".

Προφανώς και όλα αυτά θα απασχολήσουν τις επόμενες μέρες. Το ποιοι φεύγουν, ποιοι μένουν, ποιοι θα έρθουν. Αλλά τώρα όλος ο ΠΑΟΚ έχει το δικαίωμα να απολαύσει αυτό που πανάξια κατέκτησε. Και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. 

Ο ΠΑΟΚ πήρε το Πρωτάθλημα με τον Κεντζιόρα αναγκαστικά να παίζει ασταμάτητα σχεδόν σε όλη τη σεζόν. Με τον Σαμάτα να σκοράρει τρια γκολ. Με τον Μεϊτέ να παίζει πολλές φορές και για τον Οζντόεφ. Με τον Μπάμπα να μην έχει την πολυτέλεια να τον ξεκουράζει ο Ράφα Σοάρες. Με τον ξεχασμένο στην αρχή της σεζόν Σάστρε να είναι κομβικός. Σταματώ εδώ μπορώ να γράψω και άλλα. Αλλά ΟΛΑ αυτά που περιέγραψα είναι μια καλή αφορμή ώστε να μην χρειαστεί να τα ξαναδούμε την νέα σεζόν ώστε να υπάρχουν επιπλέον λύσεις. 

Κλείνοντας, νιώθω ανακουφισμένος γιατί όλα (μέχρι τη στιγμή που έγραφα τη στήλη) κύλησαν ομαλά. Δεν ήθελα να ξαναδώ τη Θεσσαλονίκη πρωτοσέλιδο για αρνητικούς λόγους.