Αντίθετα ο νέος Πάπας, Ρόμπερτ Φράνσις Πρίβοστ, διάδοχος του αγαπητού, σε όλους Φραγκίσκου είναι λάτρης τόσο του ποδοσφαίρου, δηλωμένος οπαδός της ιταλικής Ρόμα, αλλά και της Περουβιανής, Κλουμπ Χουάν Άουριχ όσο του τένις. Κυρίως του αθλήματος με τη ρακέτα, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που σύμφωνα με μαρτυρία του επί χρόνια συμφοιτητή και φίλου του, Τζουζέππε Παγκάνο όταν προ διετίας ο Πάπας Φραγκίσκος τον κάλεσε στην «Αιώνια Πόλη» για να τον χειροτονήσει Καρδινάλιο δυσανασχέτησε αναφωνώντας «…και τώρα, που θα βρίσκω ελεύθερο χρόνο για να παίζω τένις;».
Γεννημένος στο Σικάγκο πριν από 69 χρόνια, ο Ρόμπερτ Φράνσις Πρίβοστ που επέλεξε το όνομα Λέων ο 14ος εξελέγη ο Πάπας Νο 267 της Ιστορίας, και ο πρώτος Ποντίφικας όλων των εποχών από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στα χαρτιά, λοιπόν είναι καθόλα Αμερικανός, στην πράξη όμως ο λιγότερος… Αμερικανός, των Αμερικανών αφενός γιατί έζησε 30 χρόνια στο Περού, ως Αρχιεπίσκοπος του Σικλαγιό, αφετέρου γιατί, στην πρόσφατη, δύο, με τρεις ημέρες πριν τον θάνατο του Φραγκίσκου επίσκεψη του Αμερικανού αντιπροέδρου Βανς, στο Βατικάνο δεν δίστασε ν’ ασκήσει για μία ακόμη φορά σκληρή κριτική για την πολιτική του «πλανητάρχη», Ντόναλντ Τραμπ.
Η ειρωνεία είναι ότι δεν επρόκειτο να εκλεγεί Πάπας εάν δεν έφευγε από το παιχνίδι και δεν παραιτείτο από τη διαδικασία, ο Ιταλός Πιέτρο Παρολίν, δεξί χέρι του Φραγκίσκου και υπουργός εξωτερικών του Βατικάνο, στον οποίο ο προηγούμενος Ποντίφικας είχε αφήσει, ατύπως τη θρησκευτική του κληρονομιά. Επειδή όμως δεν κατάφερε να συγκεντρώσει με την πρώτη τις 89 ψήφους που χρειάζονταν έφυγε από τη μέση κι έκανε πίσω αφήνοντας την «καυτή πατάτα» της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στον Πρίβοστ.
Η πρώτη του εμφάνιση στο μπαλκόνι της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου ήταν, ωστόσο κατώτερη των προσδοκιών. Από τη μία μπορεί να έστειλε το μήνυμα για ειρήνη, για έναν κόσμο χωρίς όπλα, μίσος και κυρίως φτώχεια, όσα δηλαδή πίστευε και ο προκάτοχός του, από την άλλη όμως η επιλογή του ονόματος, Λέων του 14ου και η μη επιλογή του Φραγκίσκου του 2ου ερμηνεύτηκαν ως μη συνέχιση του έργου του Μπεργκόλιο.
Είναι βέβαια, πολύ νωρίς για να κριθεί ως έναν από τους πλέον σημαντικούς, θρησκευτικό ηγέτη και αρχηγό κράτους του πλανήτη κι επειδή δεν είμαστε πολιτικοί αναλυτές ας περιοριστούμε στην αθλητική του δραστηριότητα.
Υπήρξε, λοιπόν ένας ερασιτέχνης, μεν, αλλά παθιασμένος τενίστας. Μ’ ένα… θεϊκό ρεβέρ που θύμιζε σε ακρίβεια και κομψότητα, τον καλύτερο Φέντερερ του κάποτε. Και με το τένις συνέχισε ν’ ασχολείται ακόμη και όταν οι γιατροί του συνέστησαν πως, ύστερα από δύο καρδιακές προσβολές καλό θα ήταν να μην κουράζεται τόσο και να προτιμήσει το περπάτημα ή μία ωραία βόλτα με ποδήλατο.
Μόλις έγινε γνωστή η εκλογή του ως «διάδοχος του Πέτρου», στο Σικάγκο έσπευσαν επίσης να διεκδικήσουν την πατρότητα των δύο αγαπημένων του ομάδων, των Σικάγκο Μπουλς, στο μπάσκετ και των Ρεντ Σοξ στο μπέιζμπολ χωρίς ωστόσο, ούτε να επιβεβαιωθεί, ούτε όμως και να διαψευστεί μία τέτοια πληροφορία.
Εκείνο που, αντίθετα είναι πλήρως επιβεβαιωμένο είναι η αγάπη του για την Κλουμπ Χουάν Άουριχ, την άσημη Περουβιανή, ποδοσφαιρική ομάδα του Σικλαγιό που μπορεί να ιδρύθηκε πριν από 102 χρόνια, διαλύθηκε το 1991 και επανιδρύθηκε το 2004, αλλά κατέκτησε μόλις τη μιζέρια ενός πρωταθλήματος και δύο Κυπέλλων.
Πλήρως επιβεβαιωμένη είναι και η προτίμησή του για τα κίτρινο- κόκκινα χρώματα της Ρόμα και μάλιστα, πριν από πέντε μόλις ημέρες βρέθηκε στις εξέδρες του «Ολύμπικο» στο 1-0 με το οποίο οι «Giallorossi» νίκησαν τη Φιορεντίνα παρατείνοντας το αήττητό τους, στο πρωτάθλημα, για 18ο συνεχόμενο παιχνίδι.
Σύμφωνα μάλιστα με τον Τζουζέππε Παγκάνο, ο μετέπειτα Πάπας ήταν τόσο χαρούμενος που αποκάλεσε το έργο του προπονητή, Κλάουντιο Ρανιέρι «το τελευταίο θαύμα του Πάπα Φραγκίσκου». Και ας λένε, μετά ότι ο αθλητισμός δεν έχει καμία σχέση με την Εκκλησία…