Μετά όμως την πρόκριση με την Σαχτάρ, χάρη στις δικές του επεμβάσεις και μάλιστα σε τρία κρίσιμα πέναλτι, οι ίδιοι έσπευσαν ν’ αναθεωρήσουν 360 μοίρες τα αρχικά τους πιστεύω. Κι εκεί που ο Πολωνός τερματοφύλακας «δεν έκανε για τον Παναθηναϊκό», γιατί είχε την ατυχία να δεχτεί, στη Γκλασγκόβη γκολ από 40 μέτρα, ξαφνικά μεταμορφωνόταν σε αναντικατάστατο ήρωα. Θαύμα! Θαύμα! Είχε επανέλθει μέχρι και η όρασή του!

 Δεν είναι τυχαίο ότι «Η Μοναξιά των Νο 1» είχε γίνει κάποτε και best seller. Στο μυθιστόρημά του ο Τζανπάολο Σαντόρο περιέγραφε τη δυσκολία του να βρίσκεσαι κάτω από τα δοκάρια. Στην πλέον ριγμένη, αλλά και εκτεθειμένη θέση αφενός γιατί το παραμικρό λάθος δεν συγχωρείται. Αφετέρου γιατί, σε μία ήττα όλο και κάποιος θα πρέπει να παίξει τον ρόλο του εξιλαστήριου θύματος. Ενώ στις νίκες συνήθως τα εύσημα τα μοιράζονται οι σκόρερς και ο προπονητής, σπάνια όμως ένας τερματοφύλακας.

 Δεκαετίες νωρίτερα ο μεγάλος Αλγερινό- Γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος Αλμπέρ Καμί, Νόμπελ Λογοτεχνίας του ‘57 υπήρξε από τους πρώτους που είχαν αναδείξει τη μοναξιά των Νο 1 γιατί, ως τερματοφύλακας κι εκείνος στα νιάτα του αναγκάστηκε να κρεμάσει για πάντα τα γάντια του όταν αρρώστησε από φυματίωση.  

 Και τι έγινε, λοιπόν που ο Ντραγκόφσκι είχε δεχτεί γκολ από 40 μέτρα; Απολύτως τίποτα. Δεν υπάρχει τερματοφύλακας που να μην το’ χει πάθει. Για παράδειγμα ο Ντίνο Τζοφ, στο Μουντιάλ του ’78, στην Αργεντινή είχε δεχτεί τέσσερα τέτοια, δύο από την Ολλανδία στον ημιτελικό, δύο και από τη Βραζιλία στον μικρό τελικό. Και τι έγινε; Τίποτα. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ως αρχηγός της «Squadra Azzurra» απλά σήκωσε το παγκόσμιο κύπελλο στην Ισπανία.

 Αξέχαστες θα μείνουν και οι γκάφες του Κάριους, στον τελικό Champions League Ρεάλ Μαδρίτης- Λίβερπουλ, αλλά και του Μπουφόν με την Παρί Σεν Ζερμέν που είχε στοιχήσει στους Γάλλους τη συμμετοχή τους στον ημιτελικό της ίδιας διοργάνωσης. Συμβαίνουν, συνέβαιναν και πάντα θα συμβαίνουν.

 Για να έχουμε μία εικόνα του πόσο ευάλωτη είναι η συγκεκριμένη θέση και το πόση μοναξιά μπορεί να νιώσει ένα Νο 1 αρκεί ν’ αναφέρουμε την εξής, σύντομη, σπαραχτική και άκρως πραγματική ιστορία.

 Ένα γεγονός που συνέβη τα Χριστούγεννα του 1937, στο «Στάμφορντ Μπριντζ» κατά τη διάρκεια του Τσέλσι- Τσάρλτον. Στο 55ο λεπτό, με τις δύο ομάδες ισόπαλες στο 1-1 ο διαιτητής κάλεσε τους δύο αρχηγούς, συνομίλησαν κάποια λεπτά και μετά συμφώνησαν να διακόψουν το παιχνίδι λόγω ομίχλης και παντελούς έλλειψης ορατότητας.

 Παίκτες και διαιτητική τριάδα επέτρεψαν στ’ αποδυτήρια, ουδείς όμως είχε την πρόνοια ή την ευγένεια να ενημερώσει για τη νέα τάξη πραγμάτων τον τερματοφύλακα της Τσάρλτον, Σαμ Μπάρτραμ που εντελώς ανίδεος και αδυνατώντας να δει πίσω από τα πυκνά σύννεφα παρέμεινε ακίνητος και συγκεντρωμένος κάτω από τα δοκάρια του για ένα επιπλέον μισάωρο. Τελικά επέστρεψε στ’ αποδυτήρια πικραμένος και απογοητευμένος μόνο όταν ένας αστυνομικός έτυχε να περάσει από τα μέρη του ενημερώνοντάς τον ότι ο αγώνας είχε διακοπεί. Χωρίς τον ίδιο, αλλά είχε διακοπεί.          

Μπαρτλομέι Ντραγκόφσκι Τερματοφύλακες Παναθηναϊκός