Να πω την αμαρτία μου έλεγα να μην ασχοληθώ με όσα λέγονται και γράφονται τις τελευταίες ημέρες σχετικά με τον Έρικ Λαμέλα και όχι μόνο.

Όμως υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα σε μεγάλο μέρος του κόσμου της ΑΕΚ, το οποίο δυστυχώς παραμένει άλυτο και είναι μία σούπερ τροφή για τους αντιπάλους. Έρχεται πέρυσι ο Λαμέλα. Αποθέωση στο αεροδρόμιο. Πολύς κόσμος. Τεράστιο όνομα στην ευρωπαϊκή αγορά ο Αργεντινός. Υπήρχε η γνώση πως δεν ήταν έτοιμος, πως είχε θέματα στο παρελθόν κι άλλα τα οποία είναι προσωπικά δεδομένα. Ο Λαμέλα ήρθε στην ΑΕΚ με τη γνώση όλων στην ομάδα ότι μπορεί να παίξει 15 με 20 παιχνίδια. Τελικά έπαιξε 31 αγώνες στην ΑΕΚ ο άνθρωπος τη σεζόν που πέρασε, έχοντας 1.851 λεπτά συμμετοχές. Έξι γκολ και 3 ασίστ οι αριθμοί του. Θυμόμαστε επίσης ότι έβαλε κρίσιμα γκολ, ενώ στα πλέι οφ αυτός και ο Μάνταλος ήταν οι καλύτεροι της ΑΕΚ σε έξι αγώνες θλιβερούς, βάσει αποτελεσμάτων.

Ο Λαμέλα αποφάσισε να σταματήσει το ποδόσφαιρο. Έβγαλε ανακοίνωση, ενώ από την ΑΕΚ τονιζόταν πως η λύση του συμβολαίου ήταν ομαλή, με τον Μάριο Ηλιόπουλο να αναλαμβάνει τις διαπραγματεύσεις μαζί του και να τα βρίσκουν σε όλα. Πράγματι ήταν λάθος το τριετές συμβόλαιο που υπέγραψε η ΑΕΚ με τον Λαμέλα. Όμως προς τι όλος αυτός ο χαμός από τη στιγμή της ανακοίνωσης του Αργεντινού και μετά; Το πρώτο λάθος είναι ή μήπως θα είναι το τελευταίο; Όχι μόνο για την ΑΕΚ, αλλά γενικά σε όλες τις ομάδες του πλανήτη. Γιατί να υπάρχει ίντριγκα; Η ίδια η ΑΕΚ επικοινωνεί πως με τον παίκτη χώρισαν ώριμα και ομαλά. Γιατί να υπάρχει τόσος θόρυβος μετά; Και γιατί να υπάρχει πάντα στο κάδρο ο Αλμέιδα; Γιατί να υπάρχει βασικά η ανάγκη για γκρίνια και ανάθεμα κάθε στιγμή;

Είμαι πεπεισμένος πως αν η ΑΕΚ δεν περνούσε τη Μπερ Σεβά ή τον Άρη Λεμεσού τώρα θα γινόταν χαμός. Υπάρχει δυστυχώς κόσμος που περιμένει ένα αρνητικό, μεγάλο ή μικρό, για να καταπιαστεί και να αρχίζει να φωνάζει, προσπαθώντας προφανώς να εκτονωθεί με κάποιο τρόπο.

Ακόμη και μετά την πρόκριση της Πέμπτης υπήρχε η διάθεση από πολύ κόσμο να κριτικάρει έντονα τα συστήματα και την τακτική προσέγγιση του Νίκολιτς, αφήνοντας στην άκρη το ζητούμενο που ήταν φυσικά η πρόκριση, η οποία και ήρθε.

Εδώ ο ΠΑΟΚ σε δυο αγώνες πήρε την πρόκριση κερδίζοντας 0-1 εκτός έδρας στην παράταση, κάνοντας το πρώτο του σουτ στην εστία μετά από 150 αγωνιστικά λεπτά και ήρωα τον τερματοφύλακά του. Η πρόκριση πανηγυρίστηκε στην Τούμπα και σωστά. Στην ΑΕΚ δυστυχώς πάντα ψάχνουμε την… ατέλεια, την ίντριγκα, το λάθος, τη μείωση. Άλλο η κριτική, άλλο η θλιβερή ανάγκη που έχει δυστυχώς πολύς κόσμος να προβάλλει συνεχώς τα όποια λάθη γίνονται ή να γεννά εικασίες για να μειώσει ανθρώπους που λίγο ή πολύ έχουν προσφέρει στην ομάδα.

Αν λυθεί αυτό το κοινωνικό πρόβλημα που υπάρχει και το οποίο στην ΑΕΚ το ζούμε όλοι συγκεκριμένα, ίσως η ζωή μας (ποδοσφαιρική και μη) γίνει πιο ομαλή και σωστή.

...