Το μυστήριο της εξαφάνισης του "Μητσάρα" μιας μορφής της εξέδρας που λείπει

Τον Οκτώβριο του 2014, η είδηση έπεσε σαν ηλεκτροσόκ σε όσους τον ήξεραν έστω κι από την τηλεόραση: «Πέθανε ο Μητσάρας».
Για πολλούς, ο Δημήτρης Γαλάνης — όπως αποκαλύφθηκε αργότερα το πραγματικό του όνομα — ήταν κάτι παραπάνω από μια γραφική φιγούρα της εξέδρας. Ήταν ένας λαϊκός ήρωας της αθώας ποδοσφαιρικής Ελλάδας, ένας άνθρωπος που μέσα από το χιούμορ του και τα αυτοσχέδια πλακάτ του, σχολίαζε με ευφυΐα την επικαιρότητα, χωρίς να χρειάζεται μικρόφωνο.

Μόνο που, λίγες ημέρες μετά την «είδηση» του θανάτου του, το δράμα πήρε απροσδόκητη τροπή. Η αδελφή του εμφανίστηκε στην εκπομπή «Φως στο Τούνελ» της Αγγελικής Νικολούλη και υποστήριξε πως δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι ο Μητσάρας είχε πράγματι πεθάνει. Κανένα ίχνος του δεν βρέθηκε σε νοσοκομεία, νεκροτομεία ή νεκροταφεία.

Διαβάστε επίσης...

Έχασε 100 κιλά επειδή της απαγόρευσαν να μπει σε τρενάκι λούνα παρκ! (ΦΩΤΟ)

Αθλήτρια προκάλεσε σκάνδαλο, πούλησε φωτογραφίες της και τώρα είναι έγκυος!

Από τότε, η ιστορία του πέρασε στη σφαίρα του αστικού μύθου — ένα μυστήριο που ακόμη και σήμερα μένει άλυτο.

Ο Μητσάρας των γηπέδων

Από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, ο Μητσάρας έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής ποδοσφαιρικής κουλτούρας. Δεν ήταν από αυτούς που φώναζαν ή προκαλούσαν. Ήταν πάντα χαμογελαστός, πειραχτήρι, με διάθεση για σάτιρα και αυτοσαρκασμό.
Η πρώτη του εμφάνιση που καταγράφηκε σε φωτογραφία ήταν τον Δεκέμβριο του 1982 στο Καραϊσκάκη, στο Εθνικός – Παναθηναϊκός. Η εικόνα του να προσπαθεί να μπει στο γήπεδο, ημίγυμνος αλλά με το γνωστό του χαμόγελο, κυνηγημένος από αστυνομικούς, έμελλε να μείνει εμβληματική.

Με τον καιρό, οι εισβολές έγιναν σύμβολο παρουσίας. Οι αστυνομικοί τον αναγνώριζαν από την είσοδο, οι κάμερες τον αναζητούσαν, και το κοινό περίμενε να δει πού θα εμφανιστεί.
Αν δεν τον έβλεπες στη «Αθλητική Κυριακή», κάτι έλειπε από το πρόγραμμα. Λέγεται μάλιστα πως κατάφερε κάποτε να εμφανιστεί σε δύο διαφορετικά γήπεδα… σχεδόν ταυτόχρονα, σε πλάνα της ΑΕΚ και του Πανιωνίου — ένας θρύλος που ταιριάζει απόλυτα στο μύθο του.

Ο Μητσάρας των πλακάτ

Με τα χρόνια, ο Μητσάρας άφησε πίσω τις εισβολές και πέρασε σε μια νέα μορφή… παρέμβασης.
Τα χειρόγραφα πλακάτ του έγιναν το σήμα κατατεθέν του. Με αιχμηρά συνθήματα και πολιτικό χιούμορ, σχολίαζε τα πάντα — από την αγωνιστική δράση ως τη δημόσια ζωή.

Αν και οπαδός του Πανιωνίου, ο Μητσάρας δεν περιορίστηκε στη Νέα Σμύρνη. Πήγαινε παντού: στο ΟΑΚΑ, στη Ριζούπολη, στον Πειραιά. Ήταν πανταχού παρών. Οι γειτονιές της Καλλιθέας και της Νέας Σμύρνης ήταν η βάση του, τα “λημέρια” απ’ όπου ξεκινούσε για να σκορπίσει χαμόγελα — και μηνύματα.

Ο ακτιβιστής των δρόμων

Η δράση του δεν περιορίστηκε στα γήπεδα.
Την περίοδο των αντιμνημονιακών διαδηλώσεων, ο Μητσάρας εμφανιζόταν πάντα στην πρώτη γραμμή. Με το ίδιο χαμόγελο, τα ίδια πλακάτ, και τη μοναδική του ικανότητα να σατιρίζει την εξουσία με δυο λέξεις και ένα χαρτόνι.
Πολλές φορές στεκόταν μπροστά από τα ΜΑΤ, κάνοντάς τους ακόμη και να χαμογελούν, ακόμη κι όταν τα συνθήματα… στρέφονταν εναντίον τους.

Τα πλακάτ του ήταν αντικυβερνητικά, αντιρατσιστικά, αντιφασιστικά. Καταδίκαζαν τη βία, το ΔΝΤ, και υπερασπίζονταν το δικαίωμα των απλών ανθρώπων να ορθώνουν ανάστημα. Ήταν ένας λαϊκός σχολιαστής της πολιτικής σκηνής, χωρίς κόμμα και χωρίς μικρόφωνο.

Το μυστήριο και η εξαφάνιση

Στις 10 Οκτωβρίου 2014, ο τότε αντιδήμαρχος Νέας Σμύρνης ανακοίνωσε μέσω Facebook τον «θάνατο» του Μητσάρα. Η είδηση έγινε αμέσως θέμα παντού· τα αφιερώματα, οι αναρτήσεις, τα συγκινητικά πανό των οργανωμένων οπαδών του Πανιωνίου.
Μόνο που κανείς δεν είδε τη σορό του.

Η αδελφή του δήλωσε ότι τον είχε χάσει από τα μάτια της μήνες πριν. Μαρτυρίες τον ήθελαν να κυκλοφορεί άρρωστος, εξαντλημένος, αλλά ζωντανός, στις γειτονιές της Καλλιθέας.
Κάποιοι ισχυρίστηκαν πως τον είδαν στον Πειραιά ακόμη και μετά το θόρυβο του «θανάτου» του, κρατώντας ένα από τα γνωστά πλακάτ του στο λαιμό.
Όμως, κανένα ίχνος δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ.

Από τότε, ο Δημήτρης Γαλάνης — ο Μητσάρας των πλακάτ — παραμένει αγνοούμενος. Ένα πρόσωπο που χάθηκε μέσα στο πλήθος που αγάπησε, αφήνοντας πίσω του μόνο χαμόγελα, υποψίες και μια μόνιμη προσδοκία:

Κάποια στιγμή, σε κάποιο πλάνο, πίσω από κάποιον πολιτικό ή προπονητή, να φανεί ξανά για μια στιγμή, στις μύτες των ποδιών του, με ένα πλακάτ που θα γράφει κάτι απλό και αφοπλιστικό — όπως πάντα.

Ένας άνθρωπος που έγινε σύμβολο

Ο Μητσάρας δεν ήταν σταρ, ούτε ήρωας. Ήταν μια αυθεντική φιγούρα μιας εποχής που το ποδόσφαιρο και οι δρόμοι είχαν ακόμη ψυχή.
Ένας ανθρώπινος σχολιαστής που έλεγε όσα οι περισσότεροι σκεφτόντουσαν, αλλά κανείς δεν τολμούσε να φωνάξει.

Σήμερα, έντεκα χρόνια μετά την εξαφάνισή του, το χαμόγελό του παραμένει θρύλος – και η παρουσία του, έστω και φαντασιακή, συνεχίζει να πλανάται πάνω από κάθε γήπεδο, κάθε πορεία, κάθε γωνιά που χωράει ένα πλακάτ και λίγη ελπίδα.