Εάν αχνό φαίνεται ή όχι ο αγκυλωτός σταυρός στη νέα εμφάνιση της εθνικής Ελλάδος θα το αφήσουμε στην κρίση του καθενός. Τι να πούνε τότε κι οι οπαδοί της Φιορεντίνα που το ’92, και για ένα μόνο παιχνίδι είδαν τον Μπατιστούτα να παίζει με φανέλα με τυπωμένες, όχι μία, αλλά δεκάδες σβάστικες;
Δεν θα το κρίνουμε εμείς εάν η πολιτική θα’ πρεπε ή όχι να έχει καμία απολύτως θέση στον αθλητισμό. Αν και, είναι μάλλον περισσότερες οι φορές που η πολιτική τον χρησιμοποίησε για να εξυπηρετήσει δικά της συμφέροντα. Το’ κανε κάποτε ο Χίτλερ για ν’ αποδείξει την (ανόητη, κι εντελώς εσφαλμένη) θεωρία του περί ανωτερότητας της «Άριας Φυλής». Τον αντέγραψε ο Μουσσολίνι, το ’34 και το ’38 με τα δύο συνεχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα της Ιταλίας. Το χρησιμοποίησε κι ο Βιντέλα το ’78, με την Αργεντινή του Κέμπες αποπροσανατολίζοντας τον λαό από τις πραγματικές του προθέσεις, την αιματηρή καταπίεση και θηριωδίες.
Δεν είναι η δουλειά μας να κρίνουμε εάν στην καινούργια εμφάνιση της ελληνικής, εθνικής, ποδοσφαιρικής ομάδας αχνό φαίνεται ή όχι η σβάστικα: θέλουμε να πιστεύουμε ένα ατυχές, εάν είναι έτσι παιχνίδι γεωμετρικών σχημάτων και μόνο. Δουλειά μας είναι να προσπαθήσουμε να συντάξουμε μία λίστα με τις χειρότερες εμφανίσεις που εφευρέθηκαν ποτέ στην Ιστορία της μπάλας. Και το βέβαιο είναι ότι, στο βάθρο, δεν βρίσκονται ούτε η ελληνική, ούτε η αντίστοιχη της γερμανικής Μονάχου 1860 που κατασκευάστηκε και σχεδιάστηκε από την ίδια (αμερικανική) εταιρία.
Δικαιωματικά, την 1η θέση της χειρότερης εμφάνισης... ever την παίρνει αναγκαστικά κι αναπόφευκτα η Φιορεντίνα του ’92 την οποία η κατασκευάστρια εταιρία (Lotto) απέσυρε αμέσως ζητώντας φυσικά συγγνώμη για τον ατυχή σχεδιασμό που έτυχε να σχηματίζει δεκάδες σβάστικες.
Ιδιαίτερη θέση στη λεγόμενη κατηγορία «Horror» παίρνει κι η… ανατομική εμφάνιση που σχεδιάστηκε το ’16 για την ισπανική ομάδα 3ης κατηγορίας της Ντεπορτίβο Παλένσια. Ανατομική, με την κυριολεκτική έννοια της λέξης γιατί τόνιζε, και με το παραπάνω το μυϊκό σύστημα του ανθρώπινου σώματος. Ένα θέαμα, επιεικώς αποκρουστικό και τρομακτικό, κυρίως για τα παιδάκια που βρίσκονταν στην εξέδρα.
Μετά ακολουθεί κι η λεγόμενη «γαστρονομική» κατηγορία. Η Μπιλμπάο του 2003, για παράδειγμα φορούσε φανέλες λες και ήταν επίτηδες λερωμένες από γιγάντιους, κόκκινους λεκέδες Κέτσαπ. Ενώ το ’16 η Ντεπορτίβο Γκουϊχέλο, επίσης στην 3η κατηγορία του ισπανικού πρωταθλήματος για να τιμήσει μία από τις τοπικές παραδόσεις της πόλης ντύθηκε ολόκληρη… Χαμόν, το ισπανικό, δηλαδή prosciutto. Την ώρα που η Λα Χόγια, ντυνόταν ένα γιγάντιο… μπρόκολο προς τιμήν της Μούρθια που θεωρείται ο βιολογικός κήπος της Ισπανίας.
Μετά ακολουθεί η κατηγορία «νυκτός». Εκείνη με τις πιτζάμες, κακόγουστες στην πλειοψηφία τους, ακόμη και για το σπίτι. Η Τσέλσι φόρεσε μία πορτοκάλο- γκρι, από το ’94 έως και το ’96, η Μπαρτσελόνα κι η Ίντερ το ’95, η Σκάνθορπ το ’92, η Στόουκ το ’97, η Μπόχουμ το ’98 ή η Μόναχο 1860 το 2010 κερδίζοντας επίσης το βραβείο της κακογουστιάς γιατί είχε τυπώσει στις φανέλες φωτογραφίες των πρωταγωνιστών του παρελθόντος, αλλά και του παρόντος.
Στην ιστορία πέρασε κι η έκδοση «Cowboy» των Κολοράντο του ’78, με μία δερμάτινη δαντέλα στη μέση μίας καφέ και μπλε φανέλας η οποία πάντως δεν είχε φέρει και τόσο γούρι έχοντας η ομάδα ηττηθεί σε 23 από τα 30 παιχνίδια της εποχής. Χίλιες φορές πάντως, να είναι εμφανή τα συγκεκριμένα στιλιστικά εκτρώματα, από το να αχνό φαίνονται άλλου είδους εκτρώματα που παραπέμπουν σε μία από τις πλέον μαύρες περιόδους της Ιστορίας.
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις
του Αλεσσάντρο Μερκιόρι