Λίγες ώρες μετά την πρωτοφανή τραγωδία που συγκλόνισε τον κόσμο στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, όταν οι Δίδυμοι Πύργοι στη Νέα Υόρκη κατέρρευσαν από τις τρομοκρατικές επιθέσεις, ο Παναθηναϊκός έγραψε μια σελίδα ιστορίας που συνδυάζει αθλητική μεγαλοπρέπεια με ανθρώπινη ευαισθησία.

Σε μια νύχτα που η ανθρωπότητα παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα τα γεγονότα, η ελληνική ομάδα ταξίδεψε στο Γκελζενκίρχεν της Γερμανίας για να αντιμετωπίσει τη Σάλκε στο νεόδμητο γήπεδό της, στο πλαίσιο της πρεμιέρας των ομίλων του Champions League. Εκεί, οι «πράσινοι» δεν περιορίστηκαν σε μια απλή εμφάνιση – έκαναν πάρτι, με πρωταγωνιστές τον Μάρκο Βλάοβιτς και τον Αγγελο Μπασινά, προσφέροντας μια νίκη 2-0 που έμεινε αξέχαστη.

Η μέρα είχε ξεκινήσει με εικόνες που σόκαραν τον πλανήτη. Οι επιθέσεις της Αλ Κάιντα, με αεροπλάνα να πέφτουν στους δίδυμους πύργους, τους ουρανοξύστες στο World Trade Center της Νέας Υόρκης, άφησαν πίσω τους χιλιάδες νεκρούς και μια αίσθηση απώλειας που δυσκολευόμαστε ακόμα να ξεπεράσουμε. Σε αυτό το κλίμα, η διεξαγωγή ενός ποδοσφαιρικού αγώνα φάνταζε σχεδόν αδιανόητη. Ωστόσο, η UEFA αποφάσισε να συνεχιστούν οι αγώνες, και ο Παναθηναϊκός, ως ο πρώτος καλεσμένος στο νέο σπίτι της Σάλκε, ανέλαβε το ρόλο να φέρει λίγο φως σε μια σκοτεινή μέρα. Και το έκανε με τον καλύτερο τρόπο.

Ο αγώνας ξεκίνησε με την ομάδα του Γιάννη Κυράστα να δείχνει από νωρίς τις προθέσεις της. Στο 37ο λεπτό, ο Μάρκο Βλάοβιτς, με ένα συρτό φάουλ γεμάτο ακρίβεια, άνοιξε το σκορ, δίνοντας το σύνθημα για την κυριαρχία των «πρασίνων». Η Σάλκε, παρά την έδρα και την ευκαιρία να εντυπωσιάσει στο νέο της γήπεδο, αδυνατούσε να ανταποκριθεί. Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε στο 87ο λεπτό, όταν ο Άγγελος Μπασινάς με ένα εκπληκτικό πλασέ «κλείδωσε» τη νίκη με 2-0. Οι Γερμανοί, γνωστοί για την οργάνωση και την πίεσή τους, υποχρεώθηκαν σε ρόλο κομπάρσου, ενώ οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού ζούσαν στιγμές ευφορίας σε μια νύχτα που κανείς δεν περίμενε τέτοια εξέλιξη.

Η νίκη αυτή δεν ήταν απλώς ένα αθλητικό αποτέλεσμα. Ήταν μια πράξη αντίστασης απέναντι στον τρόμο, μια υπενθύμιση ότι η ζωή και ο αθλητισμός μπορούν να συνεχιστούν ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. Ο αείμνηστος Γιάννης Κυράστας, ο άνθρωπος που οδήγησε την ομάδα σε αυτή την επιτυχία, αποδείχθηκε όχι μόνο σπουδαίος προπονητής, αλλά και βαθιά ανθρωπιστική φυσιογνωμία. Αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα, αντί να πανηγυρίσει με υπερβολή, στάθηκε με σεβασμό στα τραγικά γεγονότα της ημέρας. Σε δηλώσεις του, τόνισε ότι «η νίκη είναι αφιερωμένη σε όσους υπέφεραν σήμερα», δείχνοντας την ευαισθησία που τον χαρακτήριζε και που τον έκανε αγαπητό σε όλους.

Η εικόνα του Κυράστα να σκύβει το κεφάλι σε στιγμή σιγής μαζί με τους παίκτες του, πριν και μετά τον αγώνα, έμεινε χαραγμένη στη μνήμη. Ο Παναθηναϊκός, με τους Βλάοβιτς και Μπασινά να κλέβουν την παράσταση, έδειξε ότι μπορεί να συνδυάσει την αθλητική δόξα με την ανθρωπιά. Ο Σέρβος επιθετικός, με την ψυχραιμία του στο φάουλ, και ο Έλληνας μέσος, με το δυνατό του σουτ, έγιναν σύμβολα μιας νύχτας που ξεπέρασε τα ποδοσφαιρικά σύνορα.

Η νίκη αυτή έθεσε τις βάσεις για μια επιτυχημένη ευρωπαϊκή πορεία εκείνη τη σεζόν, με τον Παναθηναϊκό να συνεχίζει να εντυπωσιάζει στους ομίλους του Champions League. Όμως, πέρα από τα αποτελέσματα, η βραδιά της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 έμεινε ως μια μοναδική στιγμή στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Σε μια εποχή που ο κόσμος ένιωθε αβοήθητος, οι «πράσινοι» πρόσφεραν ελπίδα και υπερηφάνεια, αποδεικνύοντας ότι ο αθλητισμός μπορεί να είναι καταφύγιο και έμπνευση.

Σήμερα, 24 χρόνια μετά, η ανάμνηση αυτού του αγώνα παραμένει ζωντανή. Ο Παναθηναϊκός, με την κληρονομιά του Κυράστα, του Βλάοβιτς και του Μπασινά, συνεχίζει να εμπνέει. Εκείνη η νύχτα δεν ήταν απλώς ένα ματς – ήταν μια πράξη θάρρους και ανθρωπιάς, που ένωσε τον κόσμο σε μια στιγμή που το είχε ανάγκη περισσότερο από ποτέ.

11η Σεπτεμβρίου Σάλκε

Παναθηναϊκός