Ο χρόνος περνά και στο τέλος τι μένει; Οι αναμνήσεις, οι στιγμές και ένας ολόκληρος λαός από πίσω να είναι σίγουρο πως θα κάνει ό,τι μπορεί, ώστε κάθε στιγμή, να είσαι… εκεί! Ο Δημήτρης Χατζηχρήστος κίνησε για έναν άλλο κόσμο. Ίσως καλύτερο. Πάει να ξεκουραστεί. Έδωσε τη μάχη του. Νίκησε τις αρχικές εκτιμήσεις, μπήκε στο Ναό, έκανε εκδρομές, έκανε πάρτι, ανέβηκε στην καρέκλα, ξεκούμπωσε το πουκάμισο και έδωσε το σύνθημα: «Είμαστε καλά;». Όχι δεν είμαστε!

Από το βράδυ της Πέμπτης. Πράγματι δεν είμαστε. Ο Αρχηγός «έφυγε», όμως άφησε πίσω του μία τεράστια κληρονομιά. Άφησε στα «παιδιά» του ένα σπουδαίο έργο και ένα μεγάλο χρέος: Να αγαπούν την ΑΕΚ ανιδιοτελώς και να τη στηρίζουν στα δύσκολα. Να τη λατρεύουν στα πολύ δύσκολα και να κάνουν πράξη το μυθικό πλέον «δεν θα μας καταλάβουν ποτέ».

Ο Δημήτρης δεν ήταν ένας απλός οργανωμένος οπαδός. Ήταν πρωτοπόρος σε πολλά. Εκδρομές, σε κάθε σημείο του κόσμου ένα «Δωματιάκι», Εφημεριδάκι, τηλεοπτική εκπομπή και τόσα άλλα. Από το 1982 όταν ξεκίνησε την προσπάθεια με μία χούφτα ανθρώπους δίπλα του, φτάσαμε στο 2025. Όλα αυτά τα χρόνια «γέννησε» οπαδούς. Ωραίους οπαδούς. Γνήσιους. Ο στόχος του; Η αγάπη και η στήριξη στην ΑΕΚ. Το πέτυχε. Και το πέτυχε όχι μέσα από άρρωστες πλύσεις εγκεφάλου. Το πέτυχε μέσα από οπαδικό επίπεδο. Σπάνιο. Έχει πει και έχει γράψει πολλά ο Δημήτρης όλα αυτά τα χρόνια. Διάβασα ένα που πήγαινε κάπως έτσι: «Πλέον αν είσαι δυνατός και τις… παίζεις, τότε μπαίνεις σε βάζουν στην πρώτη γραμμή. Αυτό είναι το πρωτεύων. Λάθος. Στις μέρες μας λέγαμε «αγαπάς την ΑΕΚ, έλα στην πρώτη γραμμή». Τώρα αν είσαι δυνατός είσαι στην πρώτη γραμμή. Όχι».

Σε μια γωνιά στη Σκεπαστή…

Ολος ο οπαδικός κόσμος ανεξαρτήτου συλλόγου αποχαιρετούν τον Δημήτρη με σεβασμό! «Σεβασμός», πόσο δύσκολο είναι τον κερδίσεις στις μέρες μας. Ο Δημήτρης τον κέρδισε. Γιατί ήταν ORIGINAL… Είχε επίπεδο. Ήξερε να μιλάει, ήξερε να συμπεριφέρεται, ήξερε να αγαπάει. Δεν γράφω επί προσωπικού. Είχα κι εγώ τις στιγμές μου μαζί του τόσο ως έφηβος όταν εκεί στα μέσα της δεκαετίας του ’90 έμπαινα και ζούσα τη μαγεία της Σκεπαστής και της ORIGINAL, όσο και ως δημοσιογράφος. Τα κρατάω για μένα και τον ευχαριστώ γι’ αυτό.

Μα πάνω απ’ όλα τον ευχαριστώ γιατί όταν ήμουν παιδί δεν με πότισε με… μίσος, αλλά με αγάπη για την ΑΕΚ. Τραγούδι, χορός, πάρτι, στήριξη. ΑΕΚ – ORIGINAL. Σε μια γωνιά στη Σκεπαστή, ΑΕΚΑΡΑ πάντα θα είμαι εκεί… Σε έναν κόσμο άσχημο να είστε… Αντι – Χούλιγκαν!