Η ΑΕΚ του Νίκολιτς και το χαμόγελο του Ριμπάλτα

Μετά από καιρό ζήσαμε μία βραδιά… ΑΕΚ την Πέμπτη σε όλα τα επίπεδα. Από τα αγωνιστικά, μέχρι τα κοινωνικά. Ο λαός της ΑΕΚ έστειλε ηχηρό μήνυμα κατά της γενοκτονίας στη Γάζα, όπως έπρεπε και με τον τρόπο που έπρεπε: με σημαίες και συνθήματα. Μακάρι να τελειώσει επιτέλους αυτός ο εφιάλτης για τους ανθρώπους εκεί και φυσικά στην Ουκρανία, μην ξεχνιόμαστε.

Και πάμε στο δικό μας μικρόκοσμο, τον αγωνιστικό. Μετά από πολλούς μήνες η ΑΕΚ έφυγε από το γήπεδο κερδίζοντας επίσημο παιχνίδι! Έχει περάσει πολλά η ομάδα. Σηκώνει μεγάλο ψυχολογικό βάρος. Δεν είναι εύκολη η μετάβαση, στο καινούργιο και θα χρειαστεί χρόνο. Δεν έχει όμως αυτή την πολυτέλεια του χρόνου. Θα έρθουν και δύσκολες στιγμές και παιχνίδια. Όμως τέτοιες νίκες όπως η χθεσινή, σε συνδυασμό με την πειστική εμφάνιση του δευτέρου ημιχρόνου, προσφέρουν αυτοπεποίθηση και σιγουριά ότι γίνεται καλή δουλειά.

Η ΑΕΚ σε ένα ακόμη παιχνίδι της, μετά τα φιλικά, έδειξε πρόοδο. Είναι σαφέστατα ανέτοιμη σε πολλούς τομείς, δεν έχουν μπει παίκτες στην εξίσωση, ενώ αναμένονται κι άλλες μεταγραφές, άρα σε καμία των περιπτώσεων δεν μπορεί κανείς να πει από τώρα τι ΑΕΚ θα δούμε μέσα σεζόν.

Την Πέμπτη πάντως είδαμε στο πρώτο ημίχρονο μία σαφώς πιο έτοιμη Μπερ Σεβά, αλλά και μία ΑΕΚ να μην απειλείτε ιδιαίτερα. Είναι κέρδος αυτό. Όταν εσύ δεν είσαι στα καλά σου και ο αντίπαλος δεν σου κάνει ζημιά, είναι κέρδος. Δημιουργικά υπήρχε ξανά θέμα. Σε ροή αγώνα δεν μπορούσε να δημιουργήσει η ομάδα, παρά μόνο από στατικές φάσεις. Στην επανάληψη όλα άλλαξαν γιατί και οι παίκτες πήραν ανάσες στο ημίχρονο και ο Νίκολιτς τους είπε δυο πράγματα. Έγινε πιο πιεστική η ομάδα και ήρθε το γρήγορο γκολ από στημένη φάση με τον εξαιρετικό Ρέλβας, όπου μαζί με τον Μουκουντί, τον Περέιρα, τον Μάνταλο και τον Πήλιο, θα τους τοποθετούσα μέσα στους κορυφαίους. Έπειτα με την ώθηση του κόσμου και την ψυχολογία που πήρε η ομάδα από το 1-0 θα μπορούσε να βάλει και δεύτερο και τρίτο γκολ. Οι αλλαγές, πλην του Μαρσιάλ, βοηθήσαν και η ομάδα και αμυντικά στάθηκε καλά και δημιούργησε στους ανοιχτούς χώρους. Αν ήταν πιο έτοιμη η ΑΕΚ θα είχε φτιάξει κι άλλες φάσεις και λογικά θα είχε κι άλλα γκολ. Η κλασική ΑΕΚ που δεν τελειώνει τις ευκαιρίες που δημιουργεί στα παιχνίδια εμφανίστηκε… Ας είναι. Ευτυχώς δεν το πλήρωσε πίσω. Δεν υπάρχει η παραμικρή δικαιολογία για εφησυχασμό ενόψει της ρεβάνς. Θα ήταν αφελές να συμβεί κάτι τέτοιο. Κάτι που τόνισε ο προπονητής στις δηλώσεις του.

Έχει πολύ δρόμο μπροστά της η ΑΕΚ και θα κερδίζει τον χρόνο που χρειάζεται, παίρνοντας αυτά τα ματς που έχει μπροστά της και τις προκρίσεις. Πάντως χθες θαρρώ πως ο κόσμος έφυγε από το γήπεδο όχι… μπερδεμένος, αλλά αισιόδοξος ότι κάτι καλό δημιουργείται.

Η χαρά, η ηρεμία και το μόνιμο χαμόγελο του Ριμπάλτα στη συνέντευξη Τύπου του Νίκολιτς όπου έδωσε το «παρών» σε συνδυασμό με τη διάθεση των παικτών, την προσέγγιση που είχαν στη μεγαλύτερη διάρκεια του ματς, τη νίκη και την ενότητα στην εξέδρα, είναι καλά σημάδια. Ας τα κρατήσουμε… Στήριξη και χρόνο χρειάζεται αυτό το γκρουπ