Φοβικότητα με Βιτόρια, ούτε 3 μέτρα ο Σάντσες - Εντελώς ακατάλληλη Λεωφόρος

Δεν είναι ούτε μεταφυσικό φαινόμενο, ούτε κάποιο... σοκ, ούτε καν αποτέλεσμα λαθών ή κακής διαχείρισης ενός παιχνιδιού, αυτή η απίστευτη γκέλα με την οποία ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε ΚΑΙ το φετινό πρωτάθλημα.

Διαβάστε επίσης...

Απάντηση Ηλιόπουλου σε Ντέσερς με πανάκριβο φορ και χαφ- Σκάει ηχηρή πώληση

Ελληνική ομάδα για Οριγκί!

Ούτε κάποια... κατάρα φυσικά που χτυπάει ανελέητα αυτή την ομάδα, ούτε κάποιοι φοβεροί και τρομεροί εχθροί που... παραφυλάνε να της βάλουν τρικλοποδιές, ούτε καν αυτός ο... Θεοδωρίδης που στέλνει συνεχώς στα διάβα της μεγαθήρια ευρωπαϊκά και καμικάζι διαιτητές να της κόψουν τον δρόμο προς την... κορυφή της Ευρώπης.

Ίσως βέβαια να είναι τελικά και κάτι απ' αυτά ή και όλα αυτά μαζί, αλλά πάνω απ' όλα και κυρίως είναι ένα πράγμα.

Είναι το αποτέλεσμα μιας εντελώς αντιποδοσφαιρικής προσέγγισης του ίδιου του οργανισμού και του... πανίσχυρου περίγυρου του, είναι το αποτέλεσμα του μπολιάσματος αυτής της ομάδας και μεγάλου κομματιού του κόσμου της τα τελευταία χρόνια, με την νοοτροπία, τις απαιτήσεις και του DNA μικρομεασίας ομάδας, που ΠΟΤΕ δεν ζητάει τίτλους και διακρίσεις για να νοιώσει ότι έκανε το καθήκον της και αρκείται πάντα και κάθε χρόνο και μονίμως, σε μεμονωμένα καλά  βράδια, σε πρόσκαιρες και ανούσιες ως προς τον τελικό στόχο καλές εμφανίσεις και πάνω απ' όλα σε δικαιολογίες, άλλοθι και όλα τα συναφή.

Και για να το πιάσουμε επί της ουσίας το πράγμα.
Απόδειξη όλων αυτών που λέμε μέχρι τώρα, είναι ο απίστευτα φοβικός τρόπος και η δημιουργία άλλοθι και δικαιολογιών, με τον οποίο ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε και διαχειρίστηκε ακόμα και αυτό το πετυχημένο σχετικά ξεκίνημά του και την πρόκριση στο Γιουρόπα στα προκριματικά που έδωσε μέχρι τώρα.

Αποφασίζοντας εκ των προτέρων ότι οι αντίπαλοί του είναι... μεγαθήρια σταλμένα μάλιστα... επίτηδες στο δρόμο του, πέταξε στα σκουπίδια αρχικά μια απίστευτη ευκαιρία με την Ρέϊντζερς, αποθέωσε χωρίς λόγο μια σχετικά άνετη πρόκριση με την Σαχτάρ που σε καμιά περίπτωση δεν ήταν το... μεγαθήριο που λέγανε και φάνηκε αυτό στην συνέχεια και τέλος δυο παιχνίδια με ένα σαφέστατα μετριότατο αντίπαλο που ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΝ να αποκλειστείς απ' αυτόν, τα αντιμετώπισε λες και έπαιζε με αντίπαλο την... Μπαρτσελόνα για τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ.

Ήταν η μοναδική ομάδα που ζήτησε αναβολή του αγώνα της στο πρωτάθλημα για να είναι ξεκούραστη στα παιχνίδια με τους Τούρκους, το πίστεψε μάλλον πως ήταν λογικό και απαραίτητο αυτό και αποτέλεσμα ήταν να είναι και η μοναδική ελληνική ομάδα από τις τρεις που έπαιξαν προκριματικά την Πέμπτη, που εμφανίστηκε... κουρασμένη στο παιχνίδι της την Κυριακή.

Μιλάμε πραγματικά για... άλλα αντ άλλων.

Κουρασμένοι οι παίκτες... Αύγουστο μήνα!!!

Κι όταν μάλιστα ακούς μετά από μια γκέλα σαν κι αυτή με τον Λεβαδειακό στην Λεωφόρο, τον προπονητή να σου λέει, ότι αρκετοί παίκτες ήταν... κουρασμένοι από τα συνεχή παιχνίδια, τότε σιγουρεύεσαι πως αυτό το γλυκό έχει δέσει και μάλιστα για τα καλά εδώ και χρόνια σ' αυτή την ομάδα.

Κουρασμένοι οι παίκτες... Αύγουστο μήνα !!!
Κι αυτό τώρα θα πρέπει να το... σχολιάσουμε κιόλας ή ακόμα χειρότερα να το δεχτούμε και σαν δικαιολογία.
Προφανώς και μιλάμε για αστεία πράγματα.

Καθώς και με τον Λεβαδειακό, ο Παναθηναϊκός φάνηκε να ακροβατεί ανάμεσα σε δύο πράγματα στα οποία ακροβατεί συνεχώς τα τελευταία χρόνια.
Από την μια μια ανεξήγητη φοβικότητα με την οποία μπαίνει και αντιμετωπίζει τα παιχνίδια του ανεξαρτήτως αντιπάλου, μια φοβικότητα μάλιστα που επί Βιτόρια μοιάζει να έχει γίνει κανόνας.
Και από την άλλη ταυτόχρονα, ένας ενθουσιασμός και πίστη ότι είναι η ομάδα που ακούει και διαβάζει ότι είναι και ότι με κάποιο μαγικό τρόπο ακόμα και αν σέρνεται στο γήπεδο, ή θα πάρει το αποτέλεσμα που θέλει ή θα έχει μια ή και περισσότερες σοβαρές δικαιολογίες αν δεν το πάρει.
Αποτέλεσμα αυτών των δύο πραγμάτων ήταν και η εικόνα αλλά και η συνολική διαχείριση του αγώνα με τον Λεβαδειακό.

Ευνοϊκό ξεκίνημα, λίγη φόρα απ' αυτό, καμιά ανησυχία και κανένα λογικό συμπέρασμα από το γεγονός ότι στο καλό σου ημίχρονο ο Λεβαδειακός είχε τουλάχιστον τρεις τεράστιες ευκαιρίες ανάλογες με αυτές που είχες και εσύ και δεύτερο ημίχρονο... πάμε βόλτα στο φεγγάρι να χαρούμε τον καιρό.

Αλλαγές χωρίς κανένα νόημα, αλλαγές όπως αυτή του Σάντσες μόνο και μόνο για να παρουσιάσουμε το... νέο απόκτημα στον κόσμο παρ' ότι ο άνθρωπος δεν μπορούσε να τρέξει ούτε τρία μέτρα, βάλτε και ολίγον από… νέα παιδιά όπως ο Μπρέγκου για να πούμε ότι και... εμείς βγάζουμε παίχτες από την ακαδημία μας και όπως πάντα φυσικά... ό,τι βρέξει ας κατεβάσει.

Το τελικό αποτέλεσμα ήρθε όχι μόνο λογικά και αναμενόμενα, αλλά με βάση την εικόνα των δύο ομάδων στο γήπεδο, δεν ήταν ο Λεβαδειακός που... απέσπασε ισοπαλία από τον Παναθηναϊκό. αλλά ο Παναθηναϊκός που... γλίτωσε με ισοπαλία από τον Λεβαδειακό μέσα στο... κάστρο της Λεωφόρου.

Κι αν ξανατονίζω με εμφανώς ειρωνικό τρόπο το... κάστρο της Λεωφόρου, είναι μόνο και μόνο γιατί κανείς δεν βάζει μυαλό, μοιάζει να νομίζουν μερικοί ειδικά, ότι απευθύνονται είτε σε ηλίθιους είτε σε... χρυσόψαρα με μηδενική μνήμη και άρχισαν πάλι πριν το παιχνίδι τα γνωστά γραφικά περί... επιστροφής στο σπίτι μας, ξανά στο κάστρο της Λεωφόρου, επιτέλους αποκτάει ξανά... έδρα ο Παναθηναϊκός και πάει λέγοντας.
Λες και δεν ήταν στη Λεωφόρο όλα αυτά τα χρόνια που ήρθαν η μια μετά την άλλη οι σφαλιάρες και οι διασυρμοί σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Και ειλικρινά όχι ότι αυτό είναι η βασική αιτία, αλλά δεν ξέρω ποιος και γιατί είχε και την επέβαλλε κιόλας την ιδέα να γυρίσει ξανά ο Παναθηναϊκός στην Λεωφόρο, αλλά το έχουμε ξαναπεί.

Η Λεωφόρος είναι πλέον ένα εντελώς ακατάλληλο γήπεδο για σύγχρονο ποδόσφαιρο και για μεγάλη ομάδα και ταυτόχρονα με την ποδοσφαιρική και οπαδική κακοποίηση που έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο δεν φοβίζει κανένα απολύτως αντίπαλο, αλλά αν κάποιο τελικά... φοβίζει αυτός είναι ο ίδιος ο Παναθηναϊκός, η ομάδα του και οι άνθρωποί του.

Συμπερασματικά.
Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε για μια ακόμα φορά όπως κάθε χρόνο.
Ευνοϊκή συγκυρία γι' αυτόν η διακοπή του πρωταθλήματος.
Στην οποία μακάρι για μια ακόμα φορά να κάτσουν εκεί στο Κορωπί προπονητής και παίκτες και να δουν τέλος πάντων καθαρά ποδοσφαιρικά τι θα κάνουν και με την ελπίδα ότι οι προσθήκες της τελευταίας στιγμής θα μπορέσουν να προσθέσουν πράγματα που λείπουν ή να αλλάξουν έστω προς το καλύτερο την εικόνα και την συνολική κατάσταση αυτής της ομάδας.