«Ένα πρωί ο Ρουντ Γκούλιτ ξύπνησε και βρήκε τον Κάρλο Αντσελότι, τον συγκάτοικό του, να στέκεται ένα βήμα μακριά από το κρεβάτι με μια αυστηρή έκφραση…

— «Θα ήθελα πραγματικά να μάθω πώς το κάνεις… Κοίτα, σε παρακολουθούσα όλη νύχτα. Κοιμήθηκες σαν μωρό!»

Ο Γκούλιτ έτριψε τα μάτια του και πάλεψε να εστιάσει στην κατάσταση.

— «Ε, Κάρλο, τι σου συμβαίνει; Τι έγινε;»

— «Τυχαίνει να παίζουμε με τη Ρεάλ Μαδρίτης απόψε! Στο Μπερναμπέου, στο γήπεδό τους!» αναφώνησε ο Αντσελότι.

— «Κι εσύ κοιμάσαι ήσυχος, σαν να μην τρέχει τίποτα…»

— «Σίγουρα κοιμάμαι βαθιά! Αλλά τι σε νοιάζει εσένα για τη Ρεάλ Μαδρίτης; Είμαστε πολύ πιο δυνατοί από αυτούς», απάντησε ο Ρουντ.

— «Όταν παίζω για τη Μίλαν νιώθω ανίκητος και δεν με νοιάζει αν αντιμετωπίζω την Αβελίνο, την Αταλάντα ή τη Ρεάλ. Διασκεδάζω, το παιχνίδι μού δίνει χαρά και νιώθω ότι μπορώ πάντα να κερδίζω. Στην πραγματικότητα, κερδίζω πριν καν ξεκινήσει το παιχνίδι, γιατί μας κοιτάνε και καταλαβαίνουν εκεί έξω ότι είμαστε πιο δυνατοί. Απόψε, από τα αποδυτήρια κιόλας του Μπερναμπέου, το ίδιο θα συμβεί, Κάρλο. Θα μας κοιτάξουν στα μάτια και θα νικήσουμε».

Με την καρδιά του Ρουντ Γκούλιτ, το βράδυ της 5ης Απριλίου 1989 βγήκαμε στο γήπεδο κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης, σε ένα εντυπωσιακό στάδιο. Περισσότεροι από 90.000 θεατές γέμισαν το Μπερναμπέου. Είκοσι δύο τηλεοπτικά δίκτυα, συνδεδεμένα ζωντανά από όλο τον κόσμο, μετέδιδαν το παιχνίδι.

Την επόμενη ημέρα, η ισπανική εφημερίδα AS κυκλοφόρησε με τίτλο:

«Μάθημα ποδοσφαίρου στο Μπερναμπέου».
Ήταν χαρά να βλέπεις τον Αντσελότι να κλέβει δεκάδες μπάλες και τον Μπαρέζι να ηγείται στην άμυνα.

«Ένα ποδοσφαιρικό όνειρο» — αυτή είναι η σωστή φράση για να περιγράψει το ποδόσφαιρό μας.

Μια άλλη ισπανική εφημερίδα έγραψε ότι έγιναν μάρτυρες «απόβασης εξωγήινων»:
«Μια υπέροχη ομάδα πέρασε από το Μπερναμπέου».

Υπολόγισαν ότι, από τα ενενήντα λεπτά παιχνιδιού, η Μίλαν είχε περάσει περίπου μία ώρα μέσα στην περιοχή της Ρεάλ.

Αρίγκο Σάκι

ΠΗΓΗ: Dieci10.gr

Μίλαν
Ρεάλ Μαδρίτης